Podbój Elby

Podbój Elby Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Położenie wyspy Elba w archipelagu Toskanii , między Korsyką a Włochami . Ogólne informacje
Przestarzały 17 czerwca-19 czerwca 1944
Lokalizacja wyspa Elba
Wynik Zwycięstwo sojuszników.
Wojujący
Sojusznicy  : Francja Wielka Brytania Stany Zjednoczone


  Rzesza Niemiecka
Dowódcy
Siły morskie:
kontradmirał Thomas Hope Troubridge  (en)
Siły lądowe:
generał Jean de Lattre de Tassigny 		Generał Gall
Zaangażowane siły
Brytyjski:
Naval Siła N
Commandos de la Marynarka Królewska
26 Vickers Wellington
francuski:
9 th DIC
Shock batalion
Afryki Commandos
2 nd GTM
Amerykanie:
LCI , PT łodzie
87-ci Skrzydło Myśliwskie
57th Air Division		 Niemcy:
dwa bataliony piechoty
Baterie artylerii nadbrzeżnej
60 dział średniego i dużego kalibru
Straty
Brytyjczycy:
38 zabitych i 9 rannych
Francuzi:
252 zabitych i 635 rannych ( nieznane straty sił morskich )		 Około 500 zabitych i 2000 więźniów

Kampania włoska ,
II wojna światowa

Bitwy

włoska wieś

Front zachodnioeuropejski

Front wschodnioeuropejski

Kampanie afrykańskie, bliskowschodnie i śródziemnomorskie

Bitwa o Atlantyk

Wojna na Pacyfiku

Wojna chińsko-japońska

Podbój wyspy Elba , zwany także Operation Brassard , to WWII działanie podejmowane przez aliantów (wojsk francuskich, brytyjskich i amerykańskich wsparciem powietrza) podczas włoskiej kampanii przejąć wyspę Elbę od 17 do19 czerwca 1944...

Tło i kontekst

Pod dowództwem generała Harold Alexander 15 th  Grupy Armii sojusznikiem schwytany Rzymie w dniu 4 czerwca 1944 roku, zmuszając 14 th i 10 th  armie niemieckie do odwrotu w północnych Włoszech. Po tym sukcesie nastąpiły przygotowania do lądowania Prowansji (Operacja Dragoon). To jest 15 th  Grupa Armii został poproszony o dostarczenie większość wojsk desantowych. To zmniejszyło 5 th  US Army na pięć działów. Cały 15 th  Grupa Armii nie zawierają więcej niż 18 podziałów i że downsizing było opóźnianie intencje Aleksandra dotrzeć do Linii Gotów , na północ od Półwyspu Apenińskiego, w sierpniu 1944 roku .

Jedną z operacji, którą można było jeszcze przeprowadzić, była inwazja na wyspę Elba (operacja Brassard); pierwotnie zaplanowano ją na 25 maja, w tym samym czasie co Operacja Diadem . Lądowania zostały następnie przełożone z powodu braku wsparcia z powietrza i aby dać niedoświadczonym żołnierzom francuskim więcej czasu na szkolenie. Celem inwazji było uniemożliwienie Niemcom wykorzystania wyspy jako placówki i umożliwienie alianckim działam zakazu ruchu na Kanale Piombino , cieśninie między wyspą Elba a Toskanią. Nie wiadomo, czy Niemcy zdawali sobie sprawę z planów aliantów, jednak Hitler „przywiązywał wielką wagę do tego, by jak najdłużej pozostać panem wyspy Elba. 12 czerwca niemiecki dowódca we Włoszech Feldmarschall Kesselring otrzymał informację, że „Elba ma być broniona do ostatniego człowieka i ostatniego naboju”. 14 czerwca na wyspę zaczęły napływać niemieckie posiłki z Pianosy . Ta decyzja o wzmocnieniu wyspy Elba nie była znana aliantom, którzy uważali, że działalność morska między wyspą a lądem stałym była w rzeczywistości ewakuacją.

Planowanie i kolejność bitwy

Dowódcą marynarki podczas operacji był kontradmirał Thomas Hope Troubridge z Królewskiej Marynarki Wojennej . Był szefem Siły N, która miała być odpowiedzialna za zejście na ląd dywizji szturmowej. Podział, który został wybrany był 9 th  francuski piechoty podział Colonial , obejmujący 4 th i 13 th  pułki Tirailleurs Senegal jest wzmocniona przez wstrząsy batalionu Afryki DESANTOWIEC do 2 e  grupę tabors marokańskich i 200 mułów. Płytkość wody uniemożliwiała korzystanie z dużych statków transportowych. Jedyne wsparcie ogniowe artylerii morskiej miało stanowić desant „Jeży” i dwa lekkie działa HMS Aphis i HMS Cockchafer .

Siły morskie miały składać się z trzech grup:

W swoich ostatnich instrukcjach przed lądowaniem admirał Troubridge powiedział, że spodziewa się, że baterie na brzegu zostaną uciszone przez bombardowania z powietrza i komandosów. Dodał, że garnizon liczy około 800 ludzi, wśród których jest wielu Polaków i innych nie-Niemców: nie powinni stawiać większego oporu.

Przebieg bitwy

W dzień 16 czerwca 1944O godzinie 11 afrykańscy komandosi na pokładzie LCI i LCT wyruszyli na swój cel, wyspę Elba . Po zejściu z pokładu bardzo wcześnie rano17 czerwca 1944, wyspa zostaje szybko zdobyta, a wojska niemieckie proszą o zezwolenie na ewakuację w dniu 19 czerwca 1944.

Niemiecki garnizon został zaatakowany i pokonany przez francuskie wojska generała Lattre de Tassigny pochodziła z Bastia w tym prawie wszystkich pracowników w 9 th  Colonial Dywizji Piechoty , że Tabors Marokańczycy z senegalskich żołnierzy i grupa komandosów s'pokazano tam. Walki między wojskami Senegalu i wojsk niemieckich były się trudne, francuski piechoty kolonialnej ( 13 th RTS) użył miotacza ognia , aby usunąć niemieckie myśliwce.

Niektórzy żołnierze dopuszczali się nadużyć na mieszkańcach.

Uwagi i referencje

  1. Tomblin 2004 , s.  379
  2. Bimberg 1999 , s.  36
  3. Tomblin 2004 , s.  380
  4. Tomblin 2004 , s.  382.
  5. statki specjalne D-Day
  6. Tommaso Baris, „  Francuskie siły ekspedycyjne we Włoszech: Przemoc „wyzwolicieli” latem 1944 r.  , Vingtième Siècle: Revue d'histoire , Presses de Sciences Po , tom.  1 n O  932007, s.  47-61 ( ISBN  9782724630671 , DOI  10.3917 / ving.093.0047 )

Załączniki

Bibliografia