| Społeczność teofanii | |
| Historyczne zabytki | |
|---|---|
| Fundacja | 1972 |
| Założyciele | Jacques Langhart, Yves i Nicole Capony, Maurice i Chantal Bernon |
| Zanik | 1990/1994 |
| Rekord tożsamości | |
| Kościół | katolicki |
| Nurt religijny | Odnowa charyzmatyczna |
Wspólnota teofanii to stowarzyszenie wiernych chrześcijan, nowa wspólnota, która narodziła się po raz pierwszy w katolicyzmie - w okresie zmian soborowych - i która teraz zniknęła.
Wspólnota Teofanii była nową wspólnotą katolicką obrządku bizantyjskiego , powstałą w wyniku Odnowy Charyzmatycznej , założoną przez Yvesa i Nicole Capony, Maurice'a i Chantal Bernon oraz diakona ze względu na kapłaństwo, Jacquesa Langharta, podczas rekolekcji w katedrze Notre-Dame d Opactwo Aiguebelle w dniu Pięćdziesiątnicy 1972 r .
Społeczność przeniosła się do Saint-Guilhem-le-Désert, w którym pozostałaKwiecień 1979iw Montpellier, w którym wyjeżdżaWrzesień 1980po zakupie dwóch nieruchomości: domeny Cantauque w 1977 r. i większej części opactwa Lagrasse w 1979 r.
W 1975 roku Jacques Langhart założył ośrodek szkoleniowy w Aïn Karem niedaleko Jerozolimy , wzniesiony w maju 1980 roku jako klasztor Saint-Jean-du-Désert przez biskupa Maxime V Hakima .
W tym samym roku w Brukseli świeccy bliscy Wspólnoty utworzyli Bractwo Dwunastu Apostołów .
Następnie wspólnota teofanii celebruje uproszczoną liturgię bizantyjską, jak to widać na niektórych nagraniach lub nagraniach wideo, połączoną z charyzmatyczną ekspresją modlitwy (spontaniczna modlitwa i śpiew w językach).
Napięcia między osobami religijnymi a rodzinami narastały w latach 1984–1990, co doprowadziło do procesu w 1991 r., Prowadzonego przez kilka rodzin, co doprowadziło do prawnego rozwiązania Stowarzyszenia Teofanii.
Spośród pozostałych członków jedna czwarta zdecydowała się wstąpić do Kościoła prawosławnego , w tym Yves Capony, który przyjął tam święcenia kapłańskie.
Pewna liczba członków, w tym Yves i Nicole Capony, dołączyła do Villardonnel , prawosławnego klasztoru Buisson Ardent (Siostry Zmartwychwstania z klasztoru Teofanii ), osiedlającego się w pobliżu klasztoru. Para, Paul i Maria Senny, przeprowadziła się tam, aby założyć warsztat tworzenia tablic dla malarzy ikon, przejęty w 2007 roku przez Paula Van Nyverseela [1] .
Zakonnicy kontynuowali życie wspólnotowe w klasztorze Saint-Jean-du-Désert w pobliżu Ain Karem w Ziemi Świętej do 2001 roku, kiedy to Kustodia Ziemi Świętej przejęła majątek, aby założyć klasztor franciszkański .
Kantor Wspólnoty, Jean-François Capony, został dyrektorem edycji Sylvanès i prawą ręką księdza André Gouzesa w opactwie Sylvanès .
W 2001 r . Kilku mnichów we Francji pod przewodnictwem ojca Jacoba (Jacques Langhart) osiedliło się w klasztorze w Cantauque . Zakonnice założyły klasztor Narodzenia Matki Bożej najpierw w Kantau, a następnie w Pertuzades, w miejscowości La Tieule (48). Te dwa klasztory są teraz połączone z rumuńską prawosławną metropolią Europy Zachodniej i Południowej .
Czterech mnichów pozostało w greckokatolickim kościele Melkite w klasztorze Saint-Jean-du-Désert w Aïn Traz w Libanie oraz Hieromonk Élisée Marzin, który jest kapelanem klasztoru Teofanii .