Komisja Planowania Generalnego
Komisja Planowania Generalnego_11.JPG)
| Fundacja | 1946 |
|---|---|
| Rozpuszczenie | 2006 |
| Następca | Centrum Analiz Strategicznych |
| Rodzaj | Agencja publiczna |
|---|---|
| Kraj | Francja |
| Informacje kontaktowe | 48 ° 51 ′ 30 ″ N, 2 ° 19 ′ 07 ″ E |
Generalna Komisja Planowania i General Komisarza planu ( CGP ) to francuska instytucja, która istniała od 1946 do 2006 roku, odpowiedzialny za definiowanie celów tylko planowania gospodarczego w kraju , w szczególności poprzez planów pięcioletnich.
Jest to kontynuacja refleksji nad planowaniem zapoczątkowanych przez X-Crise i kontynuowanych w czasach reżimu Vichy .
Plan przestaje być organem planującym, który w 2006 r. Przyjął nazwę „ Centrum Analiz Strategicznych ” (CAS), a następnie w 2013 r. Nazwę Generalnej Komisji ds. Strategii i Prognoz, lepiej znanej pod nazwą Francja. Strategia .
Plik 1 st wrzesień 2020powstaje stanowisko Wysokiego Komisarza ds. Planowania , ale bez własnej administracji.
Historyczny
kreacja
W dniu utworzono Komisję Planowania Generalnego 3 stycznia 1946przez generała de Gaulle'a . Cieszy się wtedy rodzajem jednomyślności narodowej. Jean Monnet jako pierwszy zajmuje się tym, co sam określa jako „nieokreśloną funkcję komisarza ds . Planowania” . Komisja Planowania Generalnego składa się z 160 osób: 20% urzędników służby cywilnej i 80% kierowników projektów kontraktowych.
De Gaulle bezpośrednio przypisuje Generalną Komisję Planowania szefowi rządu , co prawie zawsze miało miejsce od tamtego czasu, z wyjątkiem okresów, w których minister lub sekretarz stanu ma w swoich atrybucjach planowanie .
W 1946 roku Gaston Palewski wpływa rady planowania Hotel Vogue znajdujący rue de Martignac w 7 th dzielnicy z Paryża . Przez prawie czterdzieści lat prognozowanie i konsultacje stanowiły istotną tożsamość Planu.
Prezydent Mitterrand rozwiązuje ten temat Planu przez Radę Ministrów ledwo ponownie wybrany w 1988 roku . Podkreśla strategiczne znaczenie Planów, które miało dać państwu jasną wizję możliwości jego gospodarki: „Kraje, które zastanawiają się nad swoją przyszłością, wyprzedzają inne. Naród ma prawo wiedzieć, dokąd zmierza [...] Z wielkim smutkiem widziałem, że w ostatnich latach Plan traci praktycznie całą rzeczywistość. […] Planowanie jest jednym z głównych instrumentów sukcesu Francji od chwili obecnej do końca wieku ” .
To właśnie z końcem pięcioletnich planów w 1993 r. - tym „żarliwym zobowiązaniem” , by użyć słynnego określenia generała de Gaulle'a - zachwiała się ta silna tożsamość .
Pierwsze pytania
W październiku 1986 r. Minister Służby Cywilnej, Planowania i Gospodarki Społecznej Hervé de Charette zaproponował zastąpienie Komisji Strategicznej Komisji Planowania. Sprzeciwów było wiele: Pierre Massé mówi na przykład, że „stłumienie Planu w imię impulsywnego liberalizmu oznaczałoby pozbawienie władzy jednej z jego broni przeciwko dyktaturze w tej chwili” . Projekt się nie materializuje, ale idea pozostaje.
Koniec Komisji Planowania
Plik 26 października 2005premier , Dominique de Villepin , ogłasza, że chce znieść ogólne Komisji Planowania i stworzyć zamiennik dla Strategicznego Centrum Analiz również pod bezpośrednim nadzorem premiera. Plik28 październikaKomisarza Generalnego ds. Planowania Alaina Etchegoyena zastępuje Sophie Boissard , Master of Requests w Radzie Stanu , były Szef Sztabu Ministra Zatrudnienia, Pracy i Integracji Zawodowej Młodzieży Gérarda Larchera .
Plik 6 marca 2006Dekret n o 2006-260 formalizuje podstawienie Centrum Analiz Strategicznych (CAS) do Generalnej Komisji Planowania. Sophie Boissard zostaje pierwszą dyrektorką centrum.
Plik 23 kwietnia 2013CAS zostaje z kolei zastąpiony przez France Stratégie (zwaną administracyjnie „Commissariat général à la Stratégie et à la Prospective”, CGSP), która zastępuje również Radę ds. Zatrudnienia, Dochodów i Spójności Społecznej (CERC). Połączenie to jest następstwem raportu Yannicka Moreau , złożonego dnia4 grudnia 2012do Jean-Marc Ayrault .
Lista komisarzy generalnych, a następnie komisarzy planowania
Stanowisko to objęło szesnastu wyższych urzędników.
Kolejne plany
CGP nadzorował tworzenie jedenastu planów na przestrzeni prawie pół wieku.
Uwagi i odniesienia
- Dekret n O 2020-1101 z1 st wrzesień 2020ustanowienie wysokiego komisarza ds . planowania .
- Jacques Attali , dosłownie , t. 3: Kronika lat 1988-1991 , Fayard,1995, 783 str. ( ISBN 2-213-59424-4 ).
- Dekret n O 2013-333 z22 kwietnia 2013ustanawiającego ogólne Komisji za strategię i prognozowania , JORF n o 9523 kwietnia 2013, s. 7074, tekst n o 1, ANI PRMX1305855D na légifrance .
- Yannick Moreau ( reż. ), Philippe Aghion , Marion Guillou , Pierre Rosanvallon , Henri Rouilleault i Louis Schweitzer , Report to the Premier: For a General Commission for Strategy and Foresight , La Documentation française , coll. "Raporty publiczne",Grudzień 2012, 85 pkt. ( przeczytaj online [PDF] ).