Kodeks karny (Kanada)

Kodeks karny Kluczowe dane
Inne nazwy) Kodeks karny
Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Zdjęcie pierwszej strony Kodeksu karnego z 1892 r. W języku angielskim Prezentacja
Tytuł Ustawa z poszanowaniem prawa karnego Ustawa
z poszanowaniem prawa karnego
Języki urzędowe) Angielski francuski
Przyjęcie i wejście w życie
Przyjęcie Lipiec 1892
Modyfikacje 1906
1955

Czytaj online

http://laws-lois.justice.gc.ca/fra/lois/C-46/index.html

Criminal Code ( C.cr. ) to kanadyjska ustawa kodyfikacji większość przestępstw o kryminalnej natury w Kanadzie. Jego długa oficjalna nazwa to ustawa o prawie karnym . Zgodnie z art. 91 ust. 27 Konstytucji z 1867 r. Prawo karne w Kanadzie podlega jurysdykcji parlamentu federalnego i tylko on może stanowić o nim prawo, to znaczy decydować, co stanowi przestępstwo.

Oprócz kodeksu karnego inne prawa federalne przewidują przestępstwa, takie jak ustawa o broni palnej, ustawa o kontrolowanych narkotykach i substancjach, ustawa o dowodach w Kanadzie  (w) , ustawa o żywności i narkotykach , ustawa o systemie sądownictwa karnego dla młodzież i ustawa o naruszeniach prawa  (w) .

Pierwszy kanadyjski kodeks karny powstał w 1892 roku . Następnie przeszedł generalny remont w 1906 i 1955 roku.

Historia

Kodeks karny został uchwalony w lipcu 1892 r. Z inicjatywy ministra sprawiedliwości Sir Johna Sparrowa Davida Thompsona . Został on oparty na szkicu nazwanym „Stephen Code” napisanym przez Sir Jamesa Fitzjamesa Stephena w ramach komisji królewskiej w Anglii w 1879 r. I pod wpływem pism kanadyjskiego prawnika George'a Burbidge'a . Kanadyjski kodeks karny był w dużej mierze zgodny z prawem Anglii z 1878 r. Kanada chciała jednak dokładniejszego dokumentu prawnego opisującego przepisy karne.

Zawartość

Główna część Kodeksu karnego podzielona jest na następujące części:

Po części głównej znajdują się załączniki związane z powyższymi częściami oraz szereg zalecanych form prawnych, takich jak formularz 5, w którym określono odpowiednie sformułowanie prawne nakazów przeszukania .

Modyfikacje

Kodeks karny był kilkakrotnie nowelizowany, w tym konsolidacja ustaw federalnych, która miała miejsce w latach 1955–1985. Istotna zmiana miała miejsce wraz z przyjęciem nowelizacji ustawy o prawie karnym z lat 1968–69, której przepisy obejmowały między innymi: dekryminalizacja aktów homoseksualnych między wyrażającymi zgodę osobami dorosłymi, legalizacja aborcji , antykoncepcji i loterii , nowe ograniczenia posiadania broni palnej, a także dopuszczenie alkomatów w przypadku podejrzenia o utrudnienia w prowadzeniu pojazdu.

Przed atakami terrorystycznymi na World Trade Center budynek11 września 2001Kodeks karny prawie nie zawierał odniesienia do terroryzmu . W wyniku tego wydarzenia parlament Kanady przyjął w 2001 r. Ustawę o zwalczaniu terroryzmu. Ustawa ta dodała nowy element do kodeksu karnego mieszczący się w częściach ii i iii jako „część ii.1 - terroryzm, który zawiera liczne przepisy dotyczące finansowanie terroryzmu, sporządzenie listy organizacji terrorystycznych, zamrożenie aktywów, konfiskata mienia oraz udział, ułatwianie, prowadzenie dochodzeń i ukrywanie terroryzmu.

Nieletni

Osoby niepełnoletnie w wieku od 12 do 17 lat mogą zostać oskarżone o popełnienie przestępstw z Kodeksu karnego i ścigane w taki sam sposób jak osoby dorosłe na podstawie Kodeksu karnego. Podlegają tym samym prawom dowodowym. Jednakże ustawa o wyrokach, postępowaniu i dowodach została zmieniona ustawą o postępowaniu w sprawach karnych dla młodzieży . W zależności od wagi przestępstwa Prokurator Koronny może zwrócić się do sędziego o karę dla nastolatka w wieku co najmniej 14 lat. Wcześniej takie sprawy były następnie przekazywane do sądu dla dorosłych. Nie ma to już miejsca w przypadku uchwalenia ustawy o postępowaniu w sprawach karnych dla młodzieży , która stanowi, że młodociani mogą zostać skazani na karę dla dorosłych w sądzie dla nieletnich.

Jeżeli młoda osoba otrzyma karę pozbawienia wolności dla dorosłych, przebywa w zakładzie dla nieletnich do 18 roku życia. W tym wieku podejmuje się decyzję, czy jest on pełnoletni (a zatem przeniesiony do placówki dla dorosłych), czy też pozostaje w placówce dla nieletnich do 20 roku życia. Jeśli wyrok zostanie wydany dla osoby dorosłej, nazwisko młodej osoby zostanie ujawnione i zostanie ona trwale skazana.

W 2010 r. Zmieniono ustawę o wymiarze sprawiedliwości w sprawach karnych dla młodzieży w odniesieniu do wyroków pełnoletnich.

Uwagi i odniesienia

  1. Kanada. „  Kodeks karny  ”, SC 1892, c.  29
  2. Supreme Court of Canada , R. v. McIntosh ,23 lutego 1995( czytaj online ) , [1995] 1 RCS 686

Załączniki

Bibliografia

Praca Artykuły naukowe

Powiązane artykuły

Link zewnętrzny