Claude de Rouvroy de Saint-Simon

Claude de Rouvroy de Saint-Simon
Rycina wg obrazu Simona Voueta, 1634.
Tytuł	Hrabia Rasse 1 st Duke of Saint-Simon i rówieśnik Francji (Styczeń 1635- 1693 )
Inne tytuły	Vicomte de Clastres Baron de Benay Vidame de Chartres Lord of La Ferté-Arnault and Beaussart
Przykazanie	Gubernator z miast, zamku i powiatu w Blaye , Saint-Germain-en-Laye i Wersalu
Wyczyny broni	Oblężenie La Rochelle (1627-1628)
Nagrody	Zakon Ducha Świętego ( Rycerz )
Inne funkcje	Wielki wilk z Francji
Biografia
Dynastia	Dom Rouvroy de Saint-Simon
Narodziny	16 sierpnia 1607
Śmierć	3 maja 1693 Paryż
Tata	Louis de Rouvroy de Saint-Simon, Lord of Plessier (około 1568-1643)
Matka	Denise de La Fontaine
Małżonka	1 ° Diane Henriette de Budos (1629-1670) 2 ° Charlotte de L'Aubespine (około 1640-1725)
Dzieci	1 ° Gabrielle Louise (1646-1684) 1 ° Louis (1650-1651) 1 ° Marie Madelaine (1659-1665) 2 ° Louis (1675-1755)

Claude de Rouvroy , hrabia Rasse, a następnie książę Saint-Simon (16 sierpnia 1607 - 3 maja 1693) był ulubieńcem króla Ludwika XIII . Jest młodszym bratem Charlesa de Rouvroy , markiza de Saint-Simona (1601-1690).

Jest ojcem słynnego Saint-Simona , którego Mémoires stanowią jedno z najpełniejszych świadectw panowania Ludwika XIV i pomnik literatury francuskiej.

Biografia

Jest synem Ludwika II de Rouvroy znanego jako „de Saint-Simon” i Denise de la Fontaine de Lesches ożenił się w 1594 roku. Jego ojciec, którego rodzina pochodzi z Pikardii, wyszedł zrujnowany wojnami religijnymi , Claude de Saint-Simon zostaje umieszczony jako strona małej stajni w służbie Ludwika XIII, którego przyjaźń szybko wie, jak wygrać. Według żrącego Tallemanta des Réaux , podstawową cechą młodego Claude'a jest „nie ślinić się w królewskim rogu”, ale przede wszystkim wierne podążanie za królem we wszystkich jego wyprawach. Pamiętnik Saint-Simon, jego syn, donosi, że jego ojciec wpadł na pomysł zaprezentowania królowi sztafety nie obok siebie, ale łeb w ogon, tak aby mógł na nim jeździć bez stawiania terre; stamtąd król zauważył go i wziął go z uczuciem. Claude udziela monarchy dobrych rad, takich jak wspieranie Richelieu w Dupes Day . W 1627 r. Został pierwszym giermkiem Francji , a następnie Wielkim Luwetierem Francji w 1628 r. I pierwszym dżentelmenem Komnaty Królewskiej . Wyróżnił się podczas oblężenia La Rochelle i otrzymał seigneury części miasta. W 1630 roku został namiestnikiem Blaye oraz zamków Saint-Germain i Wersalu . Ostatecznie w styczniu 1635 r. Został wyniesiony do rangi księcia i rówieśnika pod tytułem księcia Saint-Simona i otrzymał order Ducha Świętego . Ale w 1636 roku został zhańbiony za obronę barona de Saint-Légera, swojego wuja, który zbyt szybko zbudował twierdzę.

Tuż przed jego hańbą Claude był widoczny w rozrywkach dworskich. Trzykrotnie interweniował w Ballet du Roy lub Vieille cour (znanym również jako Ballet des Triomphes ) granym w Paryżu wLuty 1635 ; zagrał inną rolę w Ballet de la Merlaison wystawianym w Chantilly, a następnie w Royaumont inMarzec 1635. W końcu znalazł się u początków Ballet des Sottises (Saint-Germain-en-Laye,Styczeń 1636). Również Claude de Rouvroy zawdzięczamy wprowadzenie piosenkarza Pierre'a de Nyerta do Ludwika XIII w 1635 roku.

Od 1636 do 1643 roku został zesłany do Blaye , terytorium, którym zarządzał i z którego osiągał znaczne dochody (60 000 funtów rocznie), uprawiając 8 000  ha swoich bagien. Kiedy może wrócić na dwór, jest świadkiem śmierci Ludwika XIII . Dlatego trzymał się z dala od spraw politycznych, chociaż podczas frontu stanął po stronie Anny Austriaczki i Mazarina . Następnie zamieszkał w swoim zamku w La Ferté-Vidame (nabytym w 1635 r.), Wiosce, w której kazał odbudować kościół. Ożenił się z Diane Henriette de Budos26 września 1644w Saint-Maximin niedaleko Senlis. Zmarła w Paryżu w 1670 roku i została pochowana w katedrze w Senlis. W 1672 roku , martwiąc się, że nie będzie miał dziedzica płci męskiej, a jego pierwsze małżeństwo dało tylko jedną córkę, w wieku sześćdziesięciu siedmiu lat ożenił się ponownie z Charlotte de L'Aubespine de Châteauneuf. Jego syn Louis , słynny memorialist , urodził się16 stycznia 1675 ; książę Claude tytułową vidame z Chartres. Odtąd Claude poświęcił się wszelkim wysiłkom, aby odpowiednio wykształcić i osadzić syna, i zmarł w 1693 r. , Tuż po mianowaniu na kapitana Vidame of Chartres, od początku dobrze przyjęty przez Ludwika XIV, uwzględniając wzgląd że zarezerwował dla ojca. Chrzest jego syna Louisa de Saint-Simona, urodzonego dnia16 stycznia 1675, Parafia Saint-Sulpice w Paryżu, odbywa się w kaplicy Château de Versailles na 29 czerwca 1677przez prałata, wybitnego kardynała de Bouillon; jego matką jest Dame Charlotte de Laubespine; ojcami chrzestnymi i matkami chrzestnymi są Królewskie Mości Ludwik XIV i Marie-Thérèse z Austrii.

Herb

Kwartalnie, 1. i 4. partia, a, w kratkę Or i Azure, główny Azure, naładowany trzema fleur-de-lis Or (de Vermandois), b, Sable, na krzyżu Argent naładowany pięcioma pociskami Gules (de Rouvroy) ; do 2 i 3 lub fess Gules (z Havesquerke-Rasse); po wszystkich rombach Argent i Gules, do głównego Argenta (La Vacquerie). Uważaj jednak , to z pewnością zła lektura (patrz jego brat Karol ) zamiast: w sumie romb ze srebra i gule ze złotym wodzem, które są herbami panowania Précy, trzymanymi od ich przodka Gilles de Saint-Simona, które widnieją na wszystkich herbach rodzinnych w innych miejscach, Gilles otrzymał obowiązek włączenia ich we własne ramiona, kiedy Louis de Précy, jego kuzyn, przekazał mu seigneury dnia 7 lipca 1451.

Uwagi i odniesienia

1. AUBERT de La CHESNAYE-DESBOIS (Franc̜ois Alexandre), (1788), t. 12, str. 805.
2. Gédéon Tallemant des Réaux, Historiettes , wyd. Antoine Adam. Paryż: Gallimard, 1960.
3. Saint-Simon, Wspomnienia , wyd. Cheruel, 1858, tom I rozdział IV
4. Georges Poisson, Monsieur de Saint-Simon . Paryż: Berger Levrault, 1973, s. 10.
5. Szczegóły dotyczące ról można znaleźć w Hourcade 1993, a McGowan 1963 str. 301-303 w cytowanych baletach. Później jego żona Diane de Budos zagrała rolę Calliope w Ballet des Noces de Thétis et Pelée (Paryż, kwiecień 1654).
6. Saint-Simon w La Ferté-Vidame
7. François Formel-Le Vavasseur, książę Saint-Simon, hrabia La Ferté-Vidame, memorialist i autor listów , wyd. BoD, 2009, dostępne w Google Books , 332 s., ( ISBN  978-2-8106-0354-1 ) (patrz str. 63-73)
8. Alphonse Fourtier, Les Grands Louvetiers de France . Paryż: J.-B. Dumoulin, 1868

Bibliografia

Redagowanie tekstów

• Saint-Simon (książę). The Centuries and the Days: Letters (1693-1754) i Note „Saint-Simon” of the Duchés-peerages, etc. Teksty opracował, zebrał i skomentował Yves Coirault . Przedmowa Emmanuela Le Roy Ladurie . Paryż: Éditions Honoré Champion, 2000. 1064 str., ( ISBN  978-2-7453-0251-9 ) .
• Saint-Simon (książę). Hierarchia i mutacje: pisma na kalejdoskopie społecznym. Teksty opracował, zebrał i skomentował Yves Coirault . Paryż: Éditions Honoré Champion, 2002. 424 str., ( ISBN  978-2-7453-0545-9 ) .

Bibliografia

• Josette Boudrie, „Portret ojca we wspomnieniach Saint-Simona”. Praca magisterska, University of Clermont, 1970. Kopie maszynowe zdeponowane w bibliotece Clermont oraz w Institut de Français.
• Johel Coutura, „Cytadela Blaye” w Cahiers du Vitrezais , 1980, s. 14-35.
• Johel Coutura, „Wokół herbu Claude de Saint-Simon”, w Sud-Ouest ,6 sierpnia 1971, artykuł zamieszczony również w wznowieniu pracy Abbé Bellemera: Histoire de la ville de Blaye , 1886 (trzcina. Montpensier, 1975), z ostrzeżeniem Johela Coutury i „Blason”, s. XXV-XXIX.
• Johel Coutura, „Les Saint-Simon en Blayais et Vitrezais”, w Cahiers Saint-Simon 7 (1979), s. 3-9.
• Johel Coutura, „Claude de Rouvroy, premier duc de Saint-Simon”, w Cahiers Saint-Simon 8 (1980), s. 75-87.
• Johel Coutura, „Le château de Blaye”, w Cahiers Saint-Simon 12 (1984), s. 93-104 (zdjęcia i plany).
• Johel Coutura, „Blaye, przykład cichego stosowania edyktu z Fontainebleau” w Cahiers Saint-Simon 13, 1985, s. 11-15.
• Johel Coutura, „Correspondence, colligée et annotée du duc Claude (1 część: 1628-1643)” w Cahiers Saint-Simon 15, 1987, 80 s. na 2 kolumnach.
• Johel Coutura, „Correspondance”, suita, w Cahiers du Vitrezais 96 (2006), „rok 1653:3 stycznia-29 lipca "I 97 (2007)" rok 1652:6 stycznia-14 lipca ”.
• Johel Coutura, Claude de Saint-Simon, ulubieniec Ludwika XIII (1626-1643) . Marcillac: Ed. Du Glorit i wraz z autorem, 1986, VII i 443 str. (kilka kopii multigraficznych, w oczekiwaniu na druk. Kopia w Paryżu BNF: 4- LN27- 95067).
• Johel Coutura, „Claude de Saint-Simon, świadek Frondy w Bordeaux”, w Roczniku-Biuletynie Towarzystwa Historii Francji (1985-1986) , 1988, s. 75-94.
• Johel Coutura, „Od przyjemności do hańby, Claude de Saint-Simon po stronie króla (1626-1643)” w Cahiers Saint-Simon 17 (1989), s. 61-84.
• Johel Coutura, „Duc Claude de Saint-Simon” w Cahiers Saint-Simon 21 (1993) [wydanie specjalne z okazji trzystulecia jego śmierci: artykuły Pierre'a Chevaliera, François Formela, Huberta Carriera, Hélène Himelfarb i Johela Coutury, organizatora dzień w Collège de France].
• Johel Coutura i François Formel, [Uwagi dotyczące źródeł i archiwów, s. 1 do 94, zgodnie z inwentarzem po śmierci Ludwika, księcia Saint-Simon, przegląd zarządzania ziemią w Blayais, w centralnym protokole Archiwów Narodowych, a ponadto analiza „podstawowego źródła do badań Blayais i Vitrezais: kolekcja La Force w National Archives], w Cahiers du Vitrezais 39 (Luty 1982).
• François Formel, Sojusz i genealogia na dworze Wielkiego Króla: kwestia genealogiczna w Saint-Simon . W Saint-Simon (duc de), Mémoires tomy 23 i 24. Paryż: Éd. du Tricentenaire, 1983-1984, XIX-1182 i 1054 s. [Wydanie pracy magisterskiej z University of Paris IV - Sorbonne. Na temat księcia Claude'a patrz t. 24 pkt. 34-58 (genealogia i rodzina), s. 151-152 (ikonografia), s. 405-408 (heraldyka i herb), s. 527 i następne. (tablica genealogiczna).
• François Formel, „Hańba księcia Claude de Saint-Simon, z niepublikowanego listu z autografem (7 grudnia 1636) ”W Cahiers Saint-Simon 2 (1974) str. 47-50.
• Philippe Hourcade, „Obecność Saint-Simona w baletach królewskich”, w Cahiers Saint-Simon 21 (1993), s. 67-74.
• Margaret McGowan, The Art of Court Ballet we Francji: 1581-1643 . Paryż: CNRS, 1963, repr. 1978.
• Georges Poisson, „Niepublikowana korespondencja z opatem Rancé”, listy księcia Claude'a i jego syna do reformatora La Trappe, Cahiers Saint-Simon 1 (1973), s. 5 i następne.

Zobacz też

Powiązane artykuły

• Kościół Sainte-Luce de Blaye , swój fundament zawdzięcza darowiźnie dokonanej przez Claude de Rouvroy

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Międzynarodowy identyfikator nazwy normy
  • Biblioteka Narodowa Francji ( dane )
  • System dokumentacji uczelni
  • Biblioteka Kongresu
  • WorldCat Id
  • WorldCat
• Witryna poświęcona księciu Saint-Simon w La Ferté-Vidame [1] z portretami całego Dworu w sekcji „Muzeum wirtualne”, widokami zamku z czasów Saint-Simona oraz rozdziałem o księciu Claude.
• Strona poświęcona księciu i Société Saint-Simon [2] , zawierająca podsumowanie wszystkich Cahiers Saint-Simon .