Claude Carre

Claude Carre Biografia
Narodziny 22 stycznia 1956
Lot
Narodowość Francuski
Czynność Scenarzysta, nowelista, dramaturg, dramaturg radiowy, adaptator i scenarzysta młodzieżowy

Claude Carré jest autorem literatury dziecięcej, autorem teatru i komiksów, urodzonym dnia22 stycznia 1956, wnuk Jean-Marie Carré .

Biografia

Claude Carré pracował najpierw w księgarniach, potem w audycjach radiowych. Wraz z Denisem Parentem był współautorem Thanérosa na podstawie rysunku Erica Larnoya (trzy tomy w latach 1989-1994). W latach 1991-1992 ukazały się dwa tomy Nobodyland , dyptyk science fiction, dla którego Bernard Bittler podpisuje rysunek ( Glénat ). Z Jean-Marie Michaudem jako rysownikiem, Claude Carré pisze The mirror country w trzech tomach (Dargaud, 1992-1993). W 1994 roku współpraca z Philippe Sternisem dała początek Solo ( Dargaud ), ale seria została porzucona po pierwszym tomie. W ramach innej współpracy z Michaudem powstał policyjny serial animowany De Profundis , którego trzy tomy zostały opublikowane przez Dargaud w latach 1996–1998. Tandem opublikował także Judo , jeden strzał wydany w 1996 r., A następnie dwa tomy zasady piekła (Glénat, 1999 -2001), a następnie Vercingétorix ( Casterman , 2001). Kolejnym strzałem jest Futuroscoop (Glénat, 1998) ze Stéphanie Richard. Wraz z Jo Hoestlandtem Carré współtworzy L'École Marcel-Torgnol na podstawie rysunku Béatrice Rodriguez; seria ma dwa tomy (Actes Sud Junior, 2003-2005). W 2010 dla Glénat scenarzysta napisał adaptację Notre-Dame de Paris , wciąż z Michaudem. Dla Hachette Carré wyprodukował adaptację kursu Cédric  : La Grande (2002).

Następnie zmienia prace dla telewizji ( Intrigues i Mésaventures ) pięć odcinków na TF1 ), teatru na scenie ( Le Carcan dans l ' Avant-scène , Présence esprit [Actes-Sud Papers], teatru radiowego - około piętnastu fikcji dla kultury francuskiej i France Inter -, nowelizacje dla dzieci na podstawie komiksów i kreskówek ( Cédric , Kid Paddle , Tendre banlieue , Marsupilami , Astérix ) dla różowej biblioteki i zielonej biblioteki oraz powieści dla dzieci i nastolatków ( Dupuis , Bayard , Casterman, Actes Sud junior , Nathan, Auzou), z gatunku humoru, fantasy czy thrillera.

W 2014 roku opublikował zbiór kronik wędrownych L'Esprit des lointains , wydanych przez Livres du monde, La Croix du sud , 2015 i Faces pale , 2016, éditions Auzou.

Równolegle do tych zajęć Claude Carré bierze udział w zajęciach szkolnych.

W 2018 roku ukazała się adaptacja Les voyages fantastiques de Jules Verne , wyprodukowana wspólnie z Éricem Puybaretem (red. Auzou).

Pracuje

Książki dla młodzieży

Komiksy

2. The Green Room (dialogi), 1994 3. Zaks (dialogi), 1997 Notre-Dame de Paris , wg Victora Hugo (adaptacja komiksu i scenariusz), rysunki: Jean-Marie Michaud ; Glénat editions (2010), następnie  Le Monde  we współpracy z Glénat editions (2016)

Cena £

Bibliografia

  1. „  Biografia Claude Carré  ” , Zoo (dostęp: 4 października 2020 r. )
  2. Redakcja, „  Adapter komiksu  ”, South West ,24 lutego 2005
  3. Françoise Daffis, „ Spotkanie z Claude Carré  ”, Nowa Republika Środkowego  Zachodu ,18 listopada 2013
  4. Mathilde Cesbron, Louise Cuneo i Phalène de La Valette, „  Science fiction to nie fizyka jądrowa !  " , Le Point ,2 listopada 2018 r
  5. Redakcja, „  Head of molar  ” , na Ricochet ,2002
  6. Sophie Pilaire, „  Serial which wabi  ” w Ricochet ,2006
  7. Cécile Gaultier, „  Serial Rapteur  ” , o Ricochet ,2009
  8. Catherine Gentile, „  Siedzący Byk  ” w Ricochet ,2010
  9. Redakcja , „  The Great Classics of Comic Strip Literature  ” , Le Monde ,12 stycznia 2017 r
  10. Jean-Pierre Fuéri "  Bride diabła  " BoDoï , n O  24,Listopad 1999, s.  11.
  11. „Vercingétorix” (wersja z 9 maja 2005 r. W Internet Archive ) , na BD Paradisio ,2001
  12. „  Nagroda René Goscinny jest przyznana na korzyść scenarzystów  ” , Institut Goscinny (dostęp: 4 października 2020 r. )
  13. „  Par tous les temps  ” , France Culture (dostęp 21 lutego 2015 )
  14. „  Winners of the Escapages 2008 Awards  ” , w Biblio 36 (przegląd: 9 marca 2021 r. )
  15. „  Listening to Radio Fictions at the Société des Gens de Lettres  ” , w Salon de la radio (dostęp: 5 lutego 2021 )
  16. Redakcja, „  Le Salon du livre et du rire sans frontières  ”, Sud Ouest ,28 maja 2011

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne