Claude Carre
Claude Carre
Biografia
Narodziny |
22 stycznia 1956 Lot
|
---|
Narodowość |
Francuski
|
---|
Czynność |
Scenarzysta, nowelista, dramaturg, dramaturg radiowy, adaptator i scenarzysta młodzieżowy |
---|
Claude Carré jest autorem literatury dziecięcej, autorem teatru i komiksów, urodzonym dnia22 stycznia 1956, wnuk Jean-Marie Carré .
Biografia
Claude Carré pracował najpierw w księgarniach, potem w audycjach radiowych. Wraz z Denisem Parentem był współautorem Thanérosa na podstawie rysunku Erica Larnoya (trzy tomy w latach 1989-1994). W latach 1991-1992 ukazały się dwa tomy Nobodyland , dyptyk science fiction, dla którego Bernard Bittler podpisuje rysunek ( Glénat ). Z Jean-Marie Michaudem jako rysownikiem, Claude Carré pisze The mirror country w trzech tomach (Dargaud, 1992-1993). W 1994 roku współpraca z Philippe Sternisem dała początek Solo ( Dargaud ), ale seria została porzucona po pierwszym tomie. W ramach innej współpracy z Michaudem powstał policyjny serial animowany De Profundis , którego trzy tomy zostały opublikowane przez Dargaud w latach 1996–1998. Tandem opublikował także Judo , jeden strzał wydany w 1996 r., A następnie dwa tomy zasady piekła (Glénat, 1999 -2001), a następnie Vercingétorix ( Casterman , 2001). Kolejnym strzałem jest Futuroscoop (Glénat, 1998) ze Stéphanie Richard. Wraz z Jo Hoestlandtem Carré współtworzy L'École Marcel-Torgnol na podstawie rysunku Béatrice Rodriguez; seria ma dwa tomy (Actes Sud Junior, 2003-2005). W 2010 dla Glénat scenarzysta napisał adaptację Notre-Dame de Paris , wciąż z Michaudem. Dla Hachette Carré wyprodukował adaptację kursu Cédric : La Grande (2002).
Następnie zmienia prace dla telewizji ( Intrigues i Mésaventures ) pięć odcinków na TF1 ), teatru na scenie ( Le Carcan dans l ' Avant-scène , Présence esprit [Actes-Sud Papers], teatru radiowego - około piętnastu fikcji dla kultury francuskiej i France Inter -, nowelizacje dla dzieci na podstawie komiksów i kreskówek ( Cédric , Kid Paddle , Tendre banlieue , Marsupilami , Astérix ) dla różowej biblioteki i zielonej biblioteki oraz powieści dla dzieci i nastolatków ( Dupuis , Bayard , Casterman, Actes Sud junior , Nathan, Auzou), z gatunku humoru, fantasy czy thrillera.
W 2014 roku opublikował zbiór kronik wędrownych L'Esprit des lointains , wydanych przez Livres du monde, La Croix du sud , 2015 i Faces pale , 2016, éditions Auzou.
Równolegle do tych zajęć Claude Carré bierze udział w zajęciach szkolnych.
W 2018 roku ukazała się adaptacja Les voyages fantastiques de Jules Verne , wyprodukowana wspólnie z Éricem Puybaretem (red. Auzou).
Pracuje
Książki dla młodzieży
-
Szef zębów trzonowych , Actes Sud junior , 2002
-
Serial, który wabi , Actes Sud junior, 2006
-
Serial Rapteur , Actes Sud junior, 2009
-
Siedzący Byk , Actes Sud junior, 2010
-
Dzieci z labiryntem (tekst) w oparciu o Gaëlle Hersent , Auzou , Coli. „No giant”, 2015 ( ISBN 978-2-7338-3402-2 ) (uwaga BnF n o FRBNF45096178 )
Komiksy
2. The Green Room (dialogi), 1994
3. Zaks (dialogi), 1997
-
De Profundis , rysunki Jean-Marie Michaud , 3 tomy (1996, 1997, 1998), Dargaud
-
Futuroscoop , (instytucjonalne): rysunki Stéphanie Richard , Glénat, 1996
-
Podstawy literatury komiksowej :
Notre-Dame de Paris , wg
Victora Hugo (adaptacja komiksu i scenariusz), rysunki:
Jean-Marie Michaud ; Glénat editions (2010), następnie
Le Monde we współpracy z Glénat editions (2016)
-
Judo ; rysunki: Jean-Marie Michaud, Glénat, 1998
-
Nobodyland ; rysunki: Bernard Bittler , 2 tomy (1991 i 1992), Glénat
-
The Mirror Country ; rysunki: Jean-Marie Michaud, 3 tomy (1992-1993), Dargaud
-
Zasada piekła ; rysunki: Jean-Marie Michaud, 2 tomy (1999 i 2001), Glénat
-
Solo z Philippe Sternisem (rysunek), Dargaud, 1994
-
Thanéros , współautor scenariusza: Denis Parent , rysunki: Eric Larnoy , 3 tomy: 1989 i 1990 (Novedi), 1994 ( Dupuis )
-
Vercingétorix , z Jean-Marie Michaud (rysunek), Casterman , 2001
-
2235 odyseja emerytury (komisja instytucjonalna), rysunki Philippe'a Bucheta, ANDCP, 2000
Cena £
- 1992: Nagroda René Goscinny'ego za The Mirror Country
- 2008:
- Nagroda Beaumarchais od SACD za Chodniki miasta , radio fiction France Inter
- Châteauroux Youth Novel Escapage Prize for Sérial qui lure
- 2010: „Faworyt jury” o nagrodę SGDL w dziedzinie audycji radiowych dla Au bon marché , France Inter
- 2011: Nagroda „Bouquin'Ados” na targach książki Oloron-Sainte-Marie za serialowy rapteur
Bibliografia
-
„ Biografia Claude Carré ” , Zoo (dostęp: 4 października 2020 r. )
-
Redakcja, „ Adapter komiksu ”, South West ,24 lutego 2005
-
Françoise Daffis, „ Spotkanie z Claude Carré ”, Nowa Republika Środkowego Zachodu ,18 listopada 2013
-
Mathilde Cesbron, Louise Cuneo i Phalène de La Valette, „ Science fiction to nie fizyka jądrowa ! " , Le Point ,2 listopada 2018 r
-
Redakcja, „ Head of molar ” , na Ricochet ,2002
-
Sophie Pilaire, „ Serial which wabi ” w Ricochet ,2006
-
Cécile Gaultier, „ Serial Rapteur ” , o Ricochet ,2009
-
Catherine Gentile, „ Siedzący Byk ” w Ricochet ,2010
-
Redakcja , „ The Great Classics of Comic Strip Literature ” , Le Monde ,12 stycznia 2017 r
-
Jean-Pierre Fuéri " Bride diabła " BoDoï , n O 24,Listopad 1999, s. 11.
-
„Vercingétorix” (wersja z 9 maja 2005 r. W Internet Archive ) , na BD Paradisio ,2001
-
„ Nagroda René Goscinny jest przyznana na korzyść scenarzystów ” , Institut Goscinny (dostęp: 4 października 2020 r. )
-
„ Par tous les temps ” , France Culture (dostęp 21 lutego 2015 )
-
„ Winners of the Escapages 2008 Awards ” , w Biblio 36 (przegląd: 9 marca 2021 r. )
-
„ Listening to Radio Fictions at the Société des Gens de Lettres ” , w Salon de la radio (dostęp: 5 lutego 2021 )
-
Redakcja, „ Le Salon du livre et du rire sans frontières ”, Sud Ouest ,28 maja 2011
Załączniki
Bibliografia
Linki zewnętrzne