Klasa Pensacola

Klasa Pensacola
Obraz poglądowy artykułu Pensacola Class
USS Pensacola we wrześniu 1935 r.
Charakterystyka techniczna
Rodzaj Ciężki krążownik
Długość 178,50  m²
Gospodarz 19,80  m²
Wersja robocza 5,90  m²
Zmiana 9243  t
Przy pełnym obciążeniu 11 697  t
Napęd turbiny parowe
8 kotłów
Potężny 107 000  KM
Prędkość 32,5  węzłów  (60,2  km/h )
Cechy wojskowe
Zastawianie pas = 100 mm
most = 45 mm
wieża = 64 mm
barbette = 19 mm
kiosk = 32 mm
Uzbrojenie 10 dział 203 mm (2 × 2, 2 × 3)
8 dział 127 mm
4 × 4 działa 28 mm
24 Bofors 40 mm
28 działko automatyczne Oerlikon 20 mm
6 wyrzutni torped 533 mm Mk 11
Samolot 2 Curtiss SOC Mewa , 2 katapulty
Zasięg działania 10 000 mil morskich przy 15 węzłach (1400 do 2100 ton oleju opałowego)
Inne cechy
Załoga 653
Fabuła
Budowniczowie New York Navy Yard
New York Shipbuilding Corporation
Serwowane w  Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych
Sponsor Nasza Marynarka Wojenna
Okres służby 1929 - 1947
Zbudowane statki 2
Zburzone statki 2
Zachowane statki 0
Poprzedni Klasa Saint Louis Klasa Northampton Następny

Klasa Pensacola jest pierwsza klasa krążowników United States Navy zbudowanych zgodnie z postanowieniami traktatu waszyngtońskiego z 1922 roku , ograniczając przemieszczenie do maksymalnie 10.000 ton brytyjskich i kalibru do maksymalnie 203  mm dla artylerii Menem. Rozmieszczenie tych ostatnich w dwóch grupach po dwie wieże, w których najcięższe (potrójne) nakładają się na podwójne wieże, jest absolutnie wyjątkowe.

Dwa krążowniki tej klasy przetrwały wojnę na Pacyfiku , otrzymując odpowiednio 13 i 11 gwiazd bitewnych .

Charakterystyka

Wysiedlenie 9100 ton brytyjskich było zgodne z postanowieniami traktatu morskiego z 1922Jak na pocisk 178,50  m , z główną wiązką 19,80  m , stosunek długości do szerokości 9, nieco niższy niż w przypadku krążowników oświetleniowych poprzedniej klasy, klasy Omaha , oddanej do użytku na początku lat1920którego maksymalna prędkość 35  węzłów była o 2,5 węzła wyższa niż w klasie Pensacola.

Uzbrojenie

Podobnie jak cztery inne mocarstwa traktatowe , Stany Zjednoczone zdecydowały się wyposażyć swoje nowe krążowniki w maksymalny dopuszczalny kaliber 203  mm , ale nowe działo zostało opracowane dopiero1925 tylko.

Przy wadze 30 ton, strzelając pociskami o masie 118 kg , z prędkością trzech na minutę, do ponad 30 000 metrów, dzięki prędkości początkowej 853  m/s , umożliwiało prowadzenie ostrzału  przy bezchmurnej pogodzie, przy słabym oświetleniu. krążowniki na odległościach, na których nie mogli się zemścić. Aby jednak pomieścić baterię czterech wież, tak jak zrobiły to marynarki brytyjskie, francuskie lub włoskie, wieże musiały być podwójne, a części zamontowane na jednej kołysce, w odległości od środka wynoszącej 1,17  m . Ale żeby zmierzyć się z japońskimi krążownikami, które od1924, niosąc baterię 10 sztuk, trzeba było ustalić, że nałożone centralne wieże były potrójne. Niska odległość od środka do środka spowodowała, że ​​serie rozproszyły się dość mocno w przypadku strzałów z dużej odległości, a przyrost masy na wysokich tonach powodował, że te nałożone potrójne wieże sprawiały, że krążowniki tej klasy cierpiały z powodu nadmiernego przechyłu kadłuba. tak, że przepis ten, dość wyjątkowy, nie został powtórzony w odniesieniu do „krążowników traktatowych ”.

Uzbrojenie dodatkowe, przeznaczone do odpierania ataków torpedowych, składało się z czterech pojedynczych wózków kalibru 127  mm /25 i sześciu wyrzutni torpedowych 533  mm . Obrona przed samolotami opierała się na pojedynczych karabinach maszynowych kal. 12,7  mm i czterech poczwórnych wagonach kalibru 28 mm od1941.

Do obsługi dwóch hydroplanów, bez hangaru, pomiędzy kominami, zainstalowano instalacje lotnicze, katapultę i dźwig.

Ochrona

Pancerz z pasem pancernym od 63,5  mm na wysokości maszyn do 102  mm na wysokości magazynków amunicji pozwalał stawić czoła ogniu lekkiego krążownika uzbrojonego w 130  mm działa na średnim dystansie. Ze względu na tę słabość pancerza obie jednostki zostały sklasyfikowane w kategorii lekkich krążowników (CL) dolipiec 1931, gdzie zostały przeklasyfikowane jako „krążowniki klasy A” (CA) w zastosowaniu Traktatu Londyńskiego Marynarki Wojennej z1930, ze względu na kaliber głównej artylerii przekraczający 155  mm .

Modernizacja

W czasie wojny modyfikacje koncentrowały się na dodaniu radarów, najpierw na USS  Pensacola , zamontowaniu czterech dodatkowych pojedynczych jarzm kalibru 127  mm /25, a następnie zastąpieniu poczwórnych jarzm 28  mm wieloma bryczkami Bofors 40 mm i pojedynczych 20 mm Oerlikon działa przeciwlotnicze, później zastąpione podwójnymi wózkami. Rozwój instalacji lotniczych dla czterech nowszych wodnosamolotów miał miejsce w1945.

Statki

Nazwisko Numer Stocznia Uruchomić Uruchomienie Koniec usługi
Pensacola CA-24 Stocznia Marynarki Wojennej Nowego Jorku 25 kwietnia 1929 6 lutego 1930 wycofane w dniu 26 sierpnia 1946 r.
Miasto nad słonym jeziorem CA-25 Nowojorska korporacja stoczniowa 23 stycznia 1929 11 grudnia 1929 zniszcz to 18 czerwca 1948

Usługa

Dwa krążowniki typu Pensacola walczyły w wojnie na Pacyfiku od początku do końca. Na początku 1942 roku byli częścią eskorty lotniskowców, zwłaszcza klasy Yorktown podczas ataków na pozycje japońskie lub podczas nalotu na Tokio , dla USS  Salt Lake City lub na Morzu Koralowym w uratować USS  Yorktown i off Santa Cruz Wyspy The USS  Hornet , dla USS  Pensacola . USS  Salt Lake City został uszkodzony w bitwie pod Przylądka Nadziei i USS  Pensacola na bitwa pod tassafaronga i USS  Salt Lake City ponownie w bitwie o Wyspy dowódcy .

Naprawione, brały udział w operacjach na środkowym Pacyfiku, aż do Okinawy i otrzymały 13 gwiazd bojowych dla USS  Pensacola i 11 dla USS  Salt Lake City .

Zostały zniszczone po tym, jak zostały użyte jako cel przeciwko bombie atomowej na Bikini .

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. „  Ciężkie krążowniki PENSACOLA (1929-1930)  ” na stronie navypedia.org .
  2. US Navweaps 8 "-55 Mk9 .
  3. Navweaps US 1.1 "/ 75 .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne