Klasa E i F (niszczyciel)

Klasa E i F.
Profil klasy E.
Charakterystyka techniczna
Rodzaj	niszczyciel
Długość	99,3 m
Mistrz	10,13 m
Wersja robocza	3,81 m
Przesunięcie	1404 ton
Nośność	1,970
Napęd	2 turbiny parowe Parsons 3 kotły
Moc	36000 KM
Prędkość	35,5 węzła
Funkcje wojskowe
Uzbrojenie	Armata 4x1 120mm 1 działo przeciwlotnicze 76 mm Karabiny maszynowe 2x4 Vickers 12,7 mm 2x4 wyrzutnie torped 530 mm 20 min na 1 wyrzutni
Zakres działania	6350 mil morskich przy 15 węzłach (471 ton oleju opałowego)
Inne cechy
Elektroniczny	sonar
Załoga	145
Historia
Budowniczowie	różnorodny
Służył	Royal Navy Royal Canadian Navy Grecka marynarka wojenna Dominikany
Sponsor	Royal Navy
Okres budowy	1932 - 1935
Okres służby	1934 - 1956
Statki zbudowane	18
Planowane statki	18
Zagubione statki	10
Zniszczone statki	8
klasa C i D. klasa G i H.

Klasy E i F jest grupa 18 niszczycieli w Royal Navy zlecone w 1930
trzy statki zostały przeniesione do Royal Canadian Navy między 1943 i 1944.
Statek dołączył do greckiej marynarki wojennej w 1944 roku i kolejny w marynarce Dominikanów wojny w 1949.

Projekt

Było 18 okrętów tej klasy podzielonych na 9 okrętów klasy E i 9 okrętów klasy F. W każdej klasie budowany jest nieco powiększony okręt, który ma zostać dowódcą flotylli : HMS  Exmouth dla klasy E i HMS  Faulknor dla klasy F.

Klasa E została zamówiona w ramach programu stoczniowego z 1931 r., Klasa F w ramach programu stoczniowego z 1932 r. Okręty te były oparte na poprzedniej klasie D , z niewielkimi modyfikacjami kadłuba i uzbrojenia. Dwa ze statków zostały zmodyfikowane, aby pomieścić 60 min . Klasa F była powtórzeniem klasy E z niewielkimi różnicami. Wszystkie niszczyciele były wyposażone w ASDIC (sonar) i mogły wykorzystywać urządzenie do trałowania min z dwoma prędkościami TSDS (Two-Speed ​​Destroyer Sweep).

Niszczyciele klasy E i F przemieszczają się 1428 ton pod normalnym obciążeniem i 1970 ton w pełni załadowanym. Mają całkowitą długość 100,3 metra, szerokość 10,1 metra i zanurzenie 3,8 metra. Napędzane są przez dwie turbiny parowe z przekładnią Parsons , z których każda napędza wał napędowy, za pomocą pary dostarczanej przez trzy trójbębnowe kotły Almirauty, które pracują pod ciśnieniem 20,7 bar i w temperaturze 327 ° C. Turbiny rozwijają łączną moc 36 000 koni mechanicznych (27 000 kW) i osiągają maksymalną prędkość 35,5 węzła (65,7 km / h). Niszczyciele przewożą maksymalnie 470-480 ton oleju napędowego, co daje im zasięg 6350 mil morskich (11760 km) przy prędkości 15 węzłów (28 km / h).

Wszystkie statki miały to samo główne uzbrojenie. Ich cztery działa QF Mark IX na jednym wózku mają 120  mm . Są nałożone dwa na dziobie i dwa pozostałe na rufie .

W osi statku znajdują się dwie platformy z poczwórnymi wyrzutniami torped o średnicy 533 mm, zainstalowane za dwoma kominami i oddzielone platformą szperacza.

Nie są wyposażeni jako trałowiec .

Modernizacja wojenne przeprowadzono już w roku 1940. Od maja 1940, tylna rura torpeda ława usunięto i zastąpiono QF 12 funtów 20 cwt pistoletu plot , tylny maszt i komin skrawaną poprawić zakres wypalania armaty. Do ocalałych statków dodano od czterech do ośmiu dział 20 mm Oerlikon QF , które zwykle zastępują mocowania karabinów maszynowych kalibru .50 między kominami. Na początku wojny pojemność ładunków głębinowych wzrosła do 38. W 1943 r. Ze wszystkich statków, które przeżyły, z wyjątkiem Fury , usunięto działa "Y" z pokładu rufowego, aby umożliwić dodatkowe przechowywanie ładunków głębinowych i zainstalowanie dwóch dodatkowych. ładowanie wyrzutni. 12-funtowe działo zostało usunięte, aby umożliwić instalację celownika Huff-Duff na krótkim maszcie głównym i umożliwić przechowywanie dodatkowych ładunków podwodnych. Wszystkim ocalałym, z możliwym wyjątkiem Echa , wymienia się działo „A” lub „B” na moździerz przeciw okrętom podwodnym Jeż , a ich wieża kontrolna i dalmierz nad mostem są usuwane. W zamian za cel Typ 271 plamienia radar The Fame miał jej "A" pistolet ponownie zainstalowane w 1944. A typu 286 krótkiego zasięgu wyszukiwania powierzchnia radar , zaadaptowany z ASV radaru w Royal Air Force , był również używany. dodanej. Jednak wczesne modele mogą poruszać się tylko prosto do przodu i muszą celować, obracając cały statek. Modyfikacje Expressu różnią się nieco, z lufą „B” zastąpioną 6-funtową podwójną lufą QF zamontowaną na mocowaniu Hotchkiss i dzielonym zestawem jeżowym. Dodatkowo zachowuje swoje 12-funtowe działo, ale pozostałe wyrzutnie torped zostały usunięte.

Usługa

Służyli podczas II wojny światowej . Dziewięciu zginęło w walce.

Budynki

Niszczyciele grupy E.

Nazwisko	Numer proporczyka	Uruchomić	Skuteczna obsługa	Stocznia	Koniec kariery	Zdjęcie
HMS  Echo Navarinon (1944)	H23	16 lutego 1934	22 października 1934	William Denny i bracia Dumbarton	sprzedany w 1944 r. greckiej marynarce wojennej i zburzony w 1956 r
HMS  Eclipse	H08	12 kwietnia 1934	29 listopada 1934	William Denny i bracia Dumbarton	zatopił 24 października 1943
HMS  Electra	H27	15 lutego 1934	13 września 1934	Hawthorn Leslie and Company Hebburn	zatopił 27 lutego 1942
HMS  Encounter	H10	29 marca 1934	2 listopada 1934	Hawthorn Leslie and Company Hebburn	zatopił 1 st marzec 1942
HMS  Escapade	H17	30 stycznia 1934	30 sierpnia 1934	Scotts Shipbuilding and Engineering Company Greenock	sprzedany do rozbiórki dnia 17 maja 1947
HMS  Escort	H66	29 marca 1934	30 października 1934	Scotts Shipbuilding and Engineering Company Greenock	zatopił 11 lipca 1940
HMS  Esk	H15	19 marca 1934	28 września 1934	Łowca łabędzi Wallsend	zatopił 31 sierpnia 1940
HMS  Express HMCS Gatineau (1943)	H61	29 maja 1934	2 listopada 1934	Łowca łabędzi Wallsend	przekazany w czerwcu 1943 r. do Royal Canadian Navy i zezłomowany w 1955 r
HMS  Exmouth	H02	7 lutego 1934	9 listopada 1934	Baza morska Portsmouth	zatopił 21 stycznia 1940

Niszczyciele grupy F.

Nazwisko	Numer proporczyka	Uruchomić	Skuteczna obsługa	Stocznia	Koniec kariery	Zdjęcie
HMS  Fame Generalisimo (1949)	H78	28 czerwca 1934	26 kwietnia 1935	Vickers-Armstrongs Barrow-in-Furness	rozebrany w 1968 roku 1 st czerwiec 1.940
HMS  Nieustraszony	H67	12 maja 1934	22 grudnia 1934	Cammell Laird Birkenhead	zatopił 23 lipca 1941
HMS  Firedrake	H79	28 czerwca 1934	30 maja 1935	Vickers-Armstrongs Barrow-in-Furness	storpedował go 17 grudnia 1942
HMS  Foresight	H68	29 czerwca 1934	15 maja 1935	Cammell Laird Birkenhead	storpedował go 12 sierpnia 1942
HMS  Forester	H74	28 maja 1934	27 kwietnia 1935	J. Samuel White Clydebank	sprzedał 22 stycznia 1946
HMS  Fortune HMCS Saskatchewan (1943)	H70	29 sierpnia 1934	27 kwietnia 1935	John Brown & Company Cowes	wycofany ze służby w dniu 28 stycznia 1946
HMS  Foxhound HMCS Qu'appelle (1944)	H69	12 października 1934	6 czerwca 1935	John Brown & Company Cowes	wycofany ze służby w dniu 12 maja 1946
HMS  Fury	H76	10 września 1934	18 maja 1935	J. Samuel White Clydebank	zatopił 21 czerwca 1944
HMS  Faulknor	H62	12 czerwca 1934	24 maja 1935	Yarrow Shipbuilders Scotstoun	sprzedał 22 stycznia 1946

Zobacz też

Link wewnętrzny

• Lista klas niszczycieli Royal Navy

Linki zewnętrzne

• HMS F Class - historia morska na miejscu (dane techniczne)
• Klasa E i F - strona navypedia
• Klasa E, F - strona pancerników-cruisers.co.uk
• Destroyer E, F - Le.fantasque site

Uwagi i odniesienia

1. angielski, s. 62–63, 75
2. Lenton, str. 156, 58
3. Friedman, s. 236–37
4. Lenton, str. 156–58

• John English , Amazon to Ivanhoe: British Standard Destroyers of the 1930s , Kendal, England, World Ship Society,1993, 144  str. ( ISBN  0-905617-64-9 )
• MJ Whitley , Destroyers of World War 2 , Annapolis, Maryland, Naval Institute Press,1988, 320  s. ( ISBN  0-87021-326-1 )

• (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „  Niszczyciel klasy E i F  ” ( zobacz listę autorów ) .