Klasa D (łódź podwodna)
| Klasa D. | ||||||||
.jpg) HMS D1 | ||||||||
| Charakterystyka techniczna | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rodzaj | Łódź podwodna | |||||||
| Długość | 49,7 m | |||||||
| Mistrz | 4,1 m | |||||||
| Wersja robocza | m | |||||||
| Przesunięcie | 595 ton (620 podczas nurkowania) | |||||||
| Napęd | 1 silnik wysokoprężny 1 silnik elektryczny 1 generator wysokoprężny o mocy 700 KM |
|||||||
| Moc | 1750 KM i 550 KM | |||||||
| Prędkość | 14 węzłów (powierzchnia) 9 węzłów (nurkowanie) |
|||||||
| Funkcje wojskowe | ||||||||
| Uzbrojenie | 3 x 457 mm probówek torped (6 torpedy), 1 x 76 mm, pokład pistolet |
|||||||
| Zakres działania | 2500 mil morskich przy 10 węzłach (powierzchniowych) 65 mil morskich przy 5 węzłach (nurkowanie) |
|||||||
| Inne cechy | ||||||||
| Załoga | 25 żeglarzy | |||||||
| Historia | ||||||||
| Budowniczowie |
Vickers , Barrow-in-Furness Chatham Dockyard Armstrong Whitworth |
|||||||
| Służył | Royal Navy | |||||||
| Sponsor | Royal Navy | |||||||
|
Okres budowy |
1909 - 1912 | |||||||
| Okres służby | 1912 - 1919 | |||||||
| Statki zbudowane | 8 | |||||||
| Planowane statki | 10 | |||||||
| Zagubione statki | 4 | |||||||
| Zniszczone statki | 4 | |||||||
| ||||||||
Klasa D jest pierwsza klasa okrętów podwodnych z Royal Navy napędzane silnikiem Diesla , zaprojektowanego przed I wojną światową . Osiem jednostek zostało zbudowanych w Armstrong Whitworth w Newcastle upon Tyne , William Beardmore and Company w Glasgow , Vickers w Barrow-in-Furness , Devonport , Portsmouth i Fairfield's w Glasgow.
Projekt
Ta klasa nowych okrętów podwodnych musiała mieć wystarczającą prędkość nawigacji na powierzchni, aby podążać za flotą i interweniować, omijając flotę wroga podczas ataku. Tylko silniki parowe mogły osiągnąć prędkość podobną do statków nawodnych. Został zaprojektowany na wzór HMS Nautilus z 1912 roku i HMS Swordfish z 1916 roku.
Usługa
Jednostki klasy D znajdowały się w Harwich , Immingham , Blyth i Dover . Ich początkową rolą było zatopienie niemieckich okrętów wojennych. Pod koniec I wojny światowej klasa D była używana do szkolenia załóg stacjonujących w Portsmouth .
Statki patrolowały głównie Morze Północne i zatokę Helgoland, aby chronić transporty żołnierzy. Cztery statki ( D2 , D3 , D5 i D6 ) zostały utracone, D1 wycofano ze służby przed zakończeniem konfliktu i zatopiono jako cel na23 października 1918a pozostali ( D4 , D7 i D8 ) zostali wyrzuceni z gryLipiec 1919.
Okręty podwodne klasy D.
- D1
- D2
- D3
- D4
- D5
- D6
- D7
- D8
- HMS D9 - przebudowany po rozpoczęciu budowy jako pierwsza łódź klasy E pod nazwą HMS E1
- HMS D10 - przebudowany po rozpoczęciu budowy na statek klasy E jako HMS E2
Zobacz też
Linki wewnętrzne
Linki zewnętrzne
- HMS D Class na stronie Navalstory (charakterystyka techniczna)
- Klasa D na stronie morskiej
- Okręty podwodne Royal Navy na stronie navypedia
- Klasa D.
Bibliografia
Źródła
- (fr) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu w angielskiej Wikipedii zatytułowanego „ Brytyjski okręt podwodny klasy D ” ( zobacz listę autorów ) .