Tsugaru klan (津軽氏, Tsugaru-shi ) Był japoński samuraj klan pochodzący z północnej Japonii , a konkretnie z prowincji Mutsu (na północno-wschodnim wybrzeżu Honsiu ). Jako gałąź klanu Nambu , Tsugaru uwolnili się podczas ery Azuchi Momoyama . Stanęli po stronie zwycięskiej w bitwie pod Sekigaharą i rozpoczęli okres Edo jako rodzina daimyos kontrolująca domenę Hirosaki . Druga gałąź rodu założona później rządziła domeną Kuroishi . Tsugaru pozostał rodziną daimyos aż do Restauracji Meiji , kiedy Tsugaru Tsuguakira z Hirosaki i Tsugaru Tsugumichi z Kuroishi zostali zwolnieni ze swoich obowiązków. Rodzina potem stała się częścią nowej szlachty w epoce Meiji .
Tsugaru klan oficjalnie zadeklarowało pochodzić z Kawachi Genji gałęzi z klanu Minamoto ; lata później twierdził, że tym razem wywodzi się z klanu Konoe , który był gałęzią klanu Fujiwara . Po raz pierwszy został nazwany klanem Ōura (大 浦 氏, Ōura-shi ) , odgałęzieniem klanu Nambu , który kontrolował północną prowincję Mutsu . Stosunki między tymi dwoma rodzinami uległy pogorszeniu po ogłoszeniu przez urów wyzwolenia w 1571 r., za rządów Tamenobu Ōury . Ten ostatni był zastępcą sędziego okręgowego (郡 代 補 佐, gundai hosa ) Pod miejscowym sędzią Ishikawa Takanobu z klanu Nambu; jednak zaatakował i zabił Ishikawę i zaczął przejmować zamki klanu Nambu. Zaatakował także Kitabatake Akimurę (innego lokalnego lorda) i zdobył jego zamek Namioka. Wojna między klanem Ōura a klanem Nanbu, dowodzona przez Nanbu Nobunao , trwała kilka lat. W 1590 Tamenobu przysiągł lojalność Hideyoshi Toyotomi ; W ten sposób Hideyoshi pozwolił Tamenobu zatrzymać swój połów. Ponieważ twierdza ura znajdowała się w regionie Tsugaru na dalekiej północy Honsiu , rodzina zmieniła nazwę na Tsugaru.
Klan Tsugaru walczył u boku wschodniej armii Ieyasu Tokugawy w bitwie pod Sekigahara w 1600 roku. Jego bezpośredni sąsiedzi również wspierali wschodnią armię. Po zwycięstwie Tokugawy pod Sekigaharą, klan Tsugaru otrzymał rozszerzenie terytorium i pozwolenie na utrzymanie domeny Hirosaki (nazwanej tak od otoczonego murami miasta). Posiadłość zaczynała z koku w wysokości 45 000, zanim wzrosła do 100 000. Tsugaru Tamenobu pozostał politycznie aktywny we wczesnych latach okresu Edo , głównie w regionie Kansai ; zmarł w Kioto w 1608 roku.
Wczesne lata okresu Edo były naznaczone serią poważnych niepokojów społecznych ( o-ie sōdō ), które wstrząsnęły rodziną Tsugaru: Tsugaru (津 軽 騒 動, Tsugaru-sōdō ) Niepokoje w 1607 roku, zamieszki w Kosace Kurando (高坂蔵人の乱, Kosaka Kurando nie ran ), 1612, The Funabashi Problemy (船橋騒動, Funabashi-sodo ) O 1634 i kłopoty Shoho (正保騒動, Shoho-sodo ) z 1647 W 1821 roku Daisaku Sōma, były sługa klanu Nanbu, udaremnił spisek mający na celu zamordowanie Pana Tsugaru; wynika to z dawnej wrogości między dwoma klanami.
Ważna gałąź klanu Tsugaru została założona w 1656, która została podniesiona do rangi hatamoto , zanim została awansowana do statusu daimyo w 1809 i stała się rządzącą rodziną posiadłości Kuroishi , która znajdowała się tuż obok głównego posiadłość rodzinna. Mniejszy oddział został założony przez Tsugaru Nobuzumi, syna głowy rodziny Kuroishi-Tsugaru; ta gałąź pozostała hatamoto do końca okresu Edo. Główna świątynia grobowa rodziny Tsugaru w Hirosaki znajduje się w Chōshō-ji . Chociaż żadna z rodzin daimyo Tsugaru nigdy nie sprawowała urzędu w szogunacie , Tsugaru z Hirosaki (jak również kilka innych obszarów w północnym Honsiu ) pomogli szogunatowi utrzymać porządek szogunatu w regionie Ezochi (dzisiejszy Hokkaido ). Pod koniec okresu Edo, za rządów Tsugaru Tsuguakiry , siły domeny Hirosaki zostały zmodernizowane wzdłuż linii zachodnich.
Podczas wojny Boshin w latach 1868-1869 klan Tsugaru po raz pierwszy dołączył do rządu cesarskiego i zaatakował siły z sąsiedniej domeny Shōnai . Jednak szybko przeszedł na drugą stronę i krótko służył z Ōuetsu Reppan Dōmei , zanim powrócił do strony rządu cesarskiego. Nie brał udziału w większych akcjach militarnych przeciwko Armii Cesarskiej. Oddział Kuroishi podążał za Tsugaru z Hirosaki. W ten sposób cały klan mógł uniknąć kary rządowej na północnych majątkach. Po spacyfikowaniu północnego Honsiu, siły Tsugaru dołączyły do Armii Cesarskiej, by zaatakować Republikę Ezo w Hakodate . Aby podziękować jej za pomoc, rząd Meiji przyznał rodzinie Tsugaru z Hirosaki wzrost o 10 000 koku w ich twierdzy. Dwie gałęzie daimyos Tsugaru zostały cesarskimi gubernatorami ( estate 知事, han chiji ) swoich posiadłości w 1869 roku. Dwa lata później, jak wszyscy inni daimyo , obie gałęzie Tsugaru zostały zwolnione ze swoich obowiązków wraz ze zniesieniem systemu han .
Podczas ery Meiji , Tsugaru Tsuguakira , ostatni daimyo głównej rodziny Tsugaru, otrzymał tytuł szlachecki tytuł hrabiego ( hakushaku ). Tsugaru Tsugumichi, ostatni daimyo Kuroishi-Tsugaru, został wicehrabią ( shishaku ), dzięki systemowi kazoku nobiliary . Tsuguakira został później nadzorcą National Bank Number 15 (第十五 国立 銀行, Dai jūgo kokuritsu ginkō ) , a Tsugumichi został członkiem Izby Parów w 1890 roku. Ponieważ Tsuguakira była dziedziczką, adoptował Konoe Hidemaro, syna rodziny szlachcic Konoe Tadafusa ; Hidemaro został głową rodziny po śmierci Tsuguakiry w 1916 roku.
Hitachi Księżniczka jest potomkiem głównej linii Tsugaru.