Hatamoto ( · , „Pod flagami” ) znajduje się w feudalnej Japonii oficjalny strażnik z daimyo lub szoguna . Charakteryzują się użyciem nodachi , są często używane jako elitarna siła i szybkie wsparcie w bezpośredniej służbie szogunatu Tokugawa . W przeciwieństwie do daimyo, nie mają obowiązku sankin-kōtai i mają mniej niż 10 000 koku , a ich domeny są zgrupowane wokół Edo .
Inni samurajowie oboje się ich boją i szanują za ich bezpośrednią lojalność wobec szoguna, ale wiąże się to również z wyższymi standardami, których należy przestrzegać. Podczas gdy trzej szogunaci w historii Japonii mają oficjalne obowiązki, w poprzednich dwóch nazywano ich gokeninami . Jednak w okresie Edo , hatamoto byli wasalami domem Tokugawa i gokenin byli wasalami niższej rangi. Nie ma wyraźnej różnicy między nimi pod względem poziomu dochodów , ale hatamoto ma prawo do audiencji u szoguna, której odmawia się gokeninowi . Słowo hatamoto dosłownie oznacza „u podstawy flagi” i jest często tłumaczone jako „człowiek sztandaru”.
Innym terminem określającym hatamoto z okresu Edo jest jikisan hatamoto (直 参・ ) , Czasami tłumaczone jako „ bezpośredni shogunal hatamoto ”, co ilustruje różnicę między nimi a poprzednią generacją hatamoto, która służyła różnym lordom.
Termin hatamoto pochodzi z okresu Sengoku . Termin ten jest używany w odniesieniu do bezpośrednich wasali lorda, jak sama nazwa wskazuje, mężczyzn zgrupowanych razem „u podstawy flagi”. Wielu lordów ma hatamoto ; Jednak kiedy klan Tokugawa doszedł do władzy w 1600 roku, ich system hatamoto został zinstytucjonalizowany i to właśnie o nim mówi się dzisiaj, kiedy używa się tego terminu.
W oczach szogunatu Tokugawa, Hatamoto są zobowiązani służyć rodzinie od czasów Mikawy . Jednak szeregi hatamoto obejmują również osoby spoza dziedzicznych szeregów rodu Tokugawa. Włączone są rodziny potężnych, uprzednio pokonanych wasali prowincji, takich jak Takeda , Hōjō czy Imagawa , a także gałęzie rodowe panów feudalnych.
Uwzględniono także spadkobierców lordów, których majątki skonfiskowano (np. Asano Daigaku, brat Asano Naganoriego ), a także lokalne mocarstwa w odległych częściach kraju, które nigdy nie zostały daimyo ; oraz rodziny shugo (gubernatorów) epok Kamakura i Muromachi .
Wśród nich są rodziny Akamatsu , Besshō (gałąź Akamatsu), Hōjō , Hatakeyama , Kanamori, Imagawa , Mogami , Nagai, Oda , Ōtomo, Takeda , Toki , Takenaka (oddział Toki), Takigawa , Tsutsui i Yamana . Zostanie hatamoto jest znane jako bakushin toritate (幕 臣 取 立 て ) .
Wielu Hatamoto brało udział w wojnie Boshin w 1868 roku po obu stronach konfliktu.
Hatamoto pozostał wasalami głównej Tokugawa klanu po upadku szogunatu w 1868 roku i następnie Tokugawa do nowej domeny Shizuoka . Hatamoto utraciły status ze wszystkich pozostałych samurajów w Japonii w następstwie zniesienia osiedli w 1871 roku.
Granica między hatamoto a gokeninem , zwłaszcza wśród niższych rangą hatamoto , nie jest sztywna, a tytuł hatamoto ma więcej wspólnego z rangą niż z poziomem dochodów. W kontekście armii można ich porównać do oficerów. Przez cały okres Edo hatamoto miał możliwość, jeśli mieli wystarczająco wysoką rangę, prawo do prywatnej audiencji u szoguna (te hatamoto nazywane są ome-mie ijō ).
Wszystkie hatamoto dzielą się na dwie kategorie: kuramaitori , którzy zarabiają bezpośrednio ze spichlerzy Tokugawa, oraz jikatatori , którzy okupują ziemie rozproszone po całej Japonii. Innym poziomem wyróżnienia statusu wśród hatamoto jest klasa kōtai-yoriai , głowy rodzin hatamoto i posiadaczy lenn prowincjonalnych, z obowiązkiem sankin kotai (alternatywnego miejsca zamieszkania) jak daimyo. Jednakże, ponieważ kōtai-yoriai są mężczyznami o bardzo wysokich dochodach w skali zasiłku hatamoto , nie wszyscy hatamoto jikatatori są zobowiązani do wykonywania zastępczych obowiązków związanych z obecnością. Linia podziału między górnym hatamoto a fudai daimyo - panami domeny, którzy są jednocześnie wasalami rodu Tokugawa - wynosi 10 000 koku .
Niektórym hatamoto można przyznać wzrost dochodów i tym samym osiągnąć rangę fudai daimyō . Jednak nie zdarza się to często. Przykładem takiej promocji jest przypadek rodziny Hayashi z Kaibuchi (później znany jako dziedziny Jōzai ), pierwszy jikatatori hatamoto stał Fudai daimyo , a później przyniósł odgrywać ważną rolę w wojnie. Z Boshin , pomimo stosunkowo niewielki rozmiar posiadłości 10.000 Koku .
Określenie hatamoto z dochodami około 8 000 koku lub więcej to taishin hatamoto („ wyższe hatamoto ”).
Hatamoto którzy mieszkają w Edo mieszkają w swoich prywatnych kwater i nadzorować ich własną funkcję policji i bezpieczeństwa. Osoby z szeregów Hatamoto mogą zajmować różne stanowiska w administracji Tokugawy, w tym służyć w policji jako yoriki (inspektorzy), sędziowie miejscy, sędziowie lub poborcy podatkowi bezpośrednio z ziem Domu Tokugawa, członkowie rad wakadoshiyori i wielu innych pozycje.
Wyrażenie „osiem tysięcy hatamoto ” (・ 旗 八万, hatamoto hachimanhata ) W popularnym użyciu było używane do określenia ich liczby, ale badanie z 1722 roku oszacowało tę liczbę na około 5000 osobników. Dodając gokenin , liczba ta reprezentuje około 17 000 osób.
Do znanych hatamoto należą Nakahama Manjirō , Ōoka Tadasuke , Tōyama Kagemoto , Katsu Kaishū , William Adams , Enomoto Takeaki , Kajikawa Yoriteru i Hijikata Toshizō .
Hatamoto sponsorowany rozwój sztuk walki podczas okresu Edo . Kilku z nich było odpowiedzialnych za prawidłowe funkcjonowanie dojo w regionie Edo i nie tylko. Dwóch hatamoto , Yagyū Munenori i Yamaoka Tesshū , było inicjatorami rozwoju sztuk walki.
Hatamoto pojawiają się postaci w kulturze masowej, nawet przed zakończeniem okresu Edo. Ostatnie występy hatamoto to serial telewizyjny Hatchobori nie Shichinin The manga Fūunjitachi Bakumatsu-kura, i manga Hidamari no ki przez Osamu Tezuka .