Okoliczności

W gramatyki , A circumstant oznacza składniowej składnik o klauzuli niezależnie od wartościowości z czasownika stanowiącej jej trzon . Termin ten jest sprzeczny z określeniem aktora i został, podobnie jak on, wprowadzony przez Luciena Tesnière'a .

Gramatyki generatywnej zamiast używa terminu pomocnika , to przeciwstawia sposób podobny do tego argumentu . Argument jest składnikiem, który musi być połączony z predykatem, aby spełnić wymagania semantyczne tego ostatniego. Asystent jest wtedy opisywany jako po prostu niekwestionujący.

Charakterystyka syntaktyczna

• Okoliczności można dowolnie dodawać lub usuwać bez modyfikowania struktury składniowej.
  • Chodzili na zajęcia [codziennie na uczelni / codziennie na uczelni].
• W przeciwieństwie do aktorów ich maksymalna liczba nie jest określona. Można je gromadzić w granicach ich zgodności semantycznej.
• W językach takich jak francuski, w których kolejność składników jest stosunkowo ograniczona, ponieważ jest używana do wyrażania funkcji składniowych , miejsce okoliczności jest zazwyczaj bardziej swobodne niż w przypadku aktorów.
• W formalizmach gramatycznych, które operują frazami ( gramatyka składników ), okoliczność jest bezpośrednio związana z poziomem zdania, podczas gdy aktor jest częścią grupy werbalnej .
• Informacje przechowywane przez asystentów pozostają na poziomie głowy;
• Kategoria informacji pozostaje nienaruszona dzięki dodatkowym asystentom;
• W ten sposób głowa jest zachowana;
• Struktura asystenta dziedziczy informacje na czele celu.

Charakterystyka semantyczna

• Okoliczności nie są bezpośrednio związane z procesem (czynnością lub sytuacją) wyrażonym przez czasownik: wyrażają okoliczności, w których mają miejsce.

Uzupełnienie okolicznościowe i poszlakowe

Zdefiniowane w ten sposób poszlaki są porównywalne z okolicznościowymi uzupełnieniami tradycyjnej gramatyki. Istnieje jednak zauważalna różnica w przedłużeniu. Wiele gramatyk, na przykład Bescherelle, obojętnie traktuje jako poszlakowe uzupełnienie wyrażenia pod namiotem w następujących dwóch zdaniach:

• Paul je orzechy w namiocie .
• Paul mieszka w namiocie .

Jednak struktura składniowa tych dwóch zdań jest znacząco różna. W pierwszym frazę pod namiotem można przenieść i usunąć; w drugim przypadku ważne jest, aby mieć dobrze sformułowane zdanie ( * życie Pawła nie jest możliwe) i trudniej jest się poruszać ( ? w namiocie mieszka Paweł i ? życie Pawła w namiocie jest trudne do zaakceptowania w normalnej mowie). W pierwszym przypadku jest to okoliczność, ale w drugim przypadku chodzi o konkretnego aktora zwanego „adjet” lub „adstant”.

Jednak niektóre gramatyki, które pozostają w stosunkowo tradycyjnych ramach, robią różnicę:

• Maurice Grevisse i André Goosse w Le Bon Usage wolą mówić o dopełnieniu przysłówkowym , które dzielą na nieistotne dopełnienie przysłówkowe , z dopełnieniem okolicznościowym jako synonimem na wypadek, gdyby można je usunąć (a zatem w rzeczywistości poszlakowym), i jako niezbędne uzupełnienie przysłówkowe w sytuacji, gdy jest wymagane (a więc aktorem). Nazwa rodzajowa dopełnienia zasadniczego obejmuje wszystkie aktywa, które są dopełnieniem , co obejmuje również różne rodzaje dopełnienia przedmiotowego .
• Martin Riegel, Jean-Christophe Pellat i René Rioul w swojej Methodical Grammar of French dokonują tego samego ograniczenia w oznaczaniu uzupełnienia okolicznościowego i traktują dopełnienie nieusuwalne jako dopełnienie pośrednie .

Uwagi i odniesienia

1. Tesnière 1959 , s.  102, 125 i następne.
2. (w) Thomas Ernst, The Syntax of Adjuncts , Cambridge University Press,2001( ISBN  978-0-511-48625-8 , czytaj online )
3. (w) Thomas Ernst, The Syntax of Adjuncts , University of Massachusettes, Amherst, Cambridge University Press,2001( ISBN  978-0-511-48625-8 , czytaj online )
4. Riegel, Pellat, Rioul 1999 , s.  128-129.
5. (w) Norbert Hornstein, A Theory of syntax: Minimal Operations and Universal Grammar , Cambridge (Wielka Brytania), Cambridge University Press,2009, 194  s. ( ISBN  978-0-521-44970-0 , 9780521728812 i 0521449707 , czytać online )
6. Tesnière 1959 , s.  102, 125
7. Nicolas Laurent i Bénédicte Deulaunay , Gramatyka dla wszystkich , Paryż, Hatier , wyd .  „Bescherelle”, 319  s. , 20 × cm ( ISBN  978-2-218-95200-5 , ISSN  0990-3771 , OCLC  864441895 , uwaga BnF n o  FRBNF43512866 , czytaj online ).
8. Termin adjet jest pierwszym, który został utworzony, ale Gilbert Lazard i Denis Creissels zasugerowali następnie przypisanie go do aktora odpowiadającego dopełnieniu do obiektu pośredniego lub dopełnieniu do drugiego przedmiotu ( trzeci aktor w terminologii wartościowej Luciena Tesnière'a), po które Gilbert Lazard zaproponował jako zamiennik terminu adstant . ( Ulotka 2006 , s.  383)
9. Maurice Grevisse i André Goosse , Le Bon Użycie: Grevisse Język francuski: gramatyka francuska , Bruxelles & Louvain-la-Neuve, De Boeck; Duculot ,2006, 14 th  ed. , 1600  s. , 26 × cm ( ISBN  978-2-8011-1404-9 , OCLC  300396558 , uwaga BnF n o  FRBNF42032693 ) , str.  318-320 i 390-392.
10. Riegel, Pellat, Rioul 1999 , s.  128-129, 140-146 i 223.

Załączniki

Powiązane artykuły

• Gra aktorska
• Całkowicie poszlakowe

Bibliografia

• Lucien Tesnière ( pref.  Jean Fourquet ), Elementy składni strukturalnej , Paryż, Klincksieck ,1959, XXVI-672  s. , 27  cm ( OCLC  2673928 , uwaga BnF n o  FRBNF33190498 )
• Martin Riegel, Jean-Christophe Pellat, René Rioul, Gramatyka metodyczna języka francuskiego , Paryż, Presses Universitaires de France, wyd.  "Nowa lingwistyka",1999, 5th  ed. , XXIII-646  s. , 23 cm ( ISBN  2-13-050249-0 )
• Jack Feuillet , Wprowadzenie do typologii lingwistycznej , Paryż, Honoré Champion , wyd.  „Biblioteka gramatyki i lingwistyki” ( n ö  19)2006, 716  s. , 23  cm ( ISBN  2-7453-1269-3 i 978-2-7453-3014-7 , ISSN  1278-3889 , OCLC  300511156 , BnF notice n o  FRBNF40153083 , prezentacja online )
• Ernst, T. (2001). Składnia dodatków (tom 96). Cambridge University Press.
• Hornstein, N. (2009). Teoria składni: operacje minimalne i gramatyka uniwersalna . Cambridge University Press.