Kalendarium Gruzji od 1991 roku

Ten artykuł jest kroniką Republiki Gruzji od czasu jej niepodległości od Związku Radzieckiego w 1991 roku.

1991

09 kwiecień : w 12 h 30 , parlament Rady Najwyższej Republiki Gruzji deklaruje odzyskaniu niepodległości od Gruzji vis-a-vis z ZSRR . Zviad Gamsakhourdia zostaje tymczasową głową państwa.
26 maja : Zviad Gamsakhourdia zostaje wybrany z 86,5% głosów oddanych na prezydencję Gruzji. Zostaje pierwszym posiadaczem tytułu.
19 sierpnia : premier Tenguiz Sigoua (i inni członkowie rządu) rezygnuje w proteście przeciwko powolności reform gospodarczych w Gamsakhourdii. Założył pierwszą wówczas partię opozycyjną. Tego samego dnia parlament zaapelował do ludu, oskarżając kremlowskie siły cieni o planowanie zamachu stanu na administrację i wzywając ludzi do zachowania spokoju.
23 sierpnia : Prezydent Gamsakhourdia rozbraja Gwardię Narodową i odwołuje dowódcę Tenguiza Kitovaniego, który dołącza do opozycji.
24 sierpnia : Tenguiz Kitovani zmusza swoje wojska przeciw Gamsakhourdii do opuszczenia stolicy, Tbilisi , i przygotowuje się do ataku na obrzeża miasta. Początek wojny domowej .
2 września : duża demonstracja antyrządowa zostaje brutalnie rozproszona przez policję antyrewoltową Zviada Gamsakhourdii.
22 grudnia : wojska Kitovaniego wracają do Tbilisi i zajmują kilka oficjalnych budynków. Zaczynają oblegać Parlament, w którym schronił się prezydent i ostatni członkowie rządu lojalni wobec Gamsakhourdii.

1992

6 stycznia : Rebelianci Gwardii Narodowej przejmują parlament i pojmują prezydenta Gamsakhourdię wraz z członkami jego rządu. Rodzinie prezydenckiej udaje się uciec do Azerbejdżanu . Po przewrocie rebelianci założyli Gruzińską Radę Wojskową, na czele której stanął Tenguiz Kitovani i jego sojusznik Djaba Iosséliani.
6 lutego : władze Abchazji uznają dominację Tbilisi i upoważniają wojska gruzińskie do wkroczenia do Sokhoumi , miasta bojowników Zviada Gamsakhourdii.
21 lutego : Gruzińska Rada Wojskowa przywraca Konstytucję z 1921 roku .
10 marca : Edouard Chevardnadzé , ostatni minister spraw zagranicznych Związku Radzieckiego (rozwiązany w grudniu 1991 r. ), Wraca do Gruzji, gdzie zostaje wybrany na głowę państwa. Zniósł Radę Wojskową i został mianowany szefem Rady Państwa Gruzji.
23 marca : Wspólnota Europejska uznaje niepodległość Gruzji. Następnego dnia nastąpi to w Stanach Zjednoczonych .
24 czerwca : bojownicy popierający Gamsakhourdię siłą przejmują telewizję państwową i transmitują w radiu komunikat zapowiadający przywrócenie legalnego rządu i upadek junty. Jednak po kilku godzinach zostają ewakuowani.
25 czerwca : Gruzja i jedenaście innych krajów podpisują akt założycielski Czarnomorskiej Współpracy Gospodarczej .
23 lipca : Parlament Abchazji przywraca radziecką konstytucję z 1921 r., Tworząc republikański związek abchaski oddzielony od Gruzji. Tbilisi uznaje ten czyn za nielegalny.
31 lipca : Georgia przystępuje do Organizacji Narodów Zjednoczonych i oficjalnie staje się niepodległym państwem.
4 sierpnia : rząd gruziński ogłasza koniec stanu wyjątkowego obowiązującego od zamachu stanu. Ten dzień jest obchodzony jako „Dzień Pojednania”, a zwolennicy Zviad Gamsakhourdia otrzymują amnestie.
18 sierpnia : Gruzińskie oddziały Gwardii Narodowej Tenguiz Kitovani ( de facto konflikt z Edwardem Szewardnadze) wkraczają do Sokhoumi w celu rozbrojenia separatystów abchaskich. Początek bitwy pod Sokhoumi .
31 sierpnia : ogłoszenie pierwszego zawieszenia broni w Abchazji pod mandatem obserwatora Federacji Rosyjskiej .
5 września : podpisanie nowego zawieszenia broni między władzami Rosji, Abchazji i Gruzji. Wojska Tbilisi mają prawo pozostać w Sokhoumi.
2 października : wznowienie walk między armiami gruzińskimi a buntownikami niepodległościowymi Abchazji, tym razem bez wsparcia lokalnego parlamentu, ale korzystających z sojuszu logistycznego z Rosją.
11 października : Edouard Chevardnadzé zostaje wybrany na przewodniczącego Parlamentu i rozpoczyna swoją kadencję bez sprzeciwu.
19 listopada : ogłoszono trzecie zawieszenie broni z buntownikami abchaskimi i wojskami rosyjskimi, które opuszczają Sokhoumi z obietnicą zakończenia walk. Tego samego dnia separatystyczne władze w innym secesyjnym regionie, Południowej Osetii , ogłosiły niepodległość od Gruzji.

1993

14 marca : separatyści abchascy zaczynają oblegać Sokhoumi . Gruzja oskarża Moskwę o pomoc przez separatystów bombardowań lotniczych na kapitał abchaskiego, a lojalny wobec Tbilisi .
20 marca : Rosja i Gruzja podpisują porozumienie o wspólnym rynku i trwałym sojuszu gospodarczym, a Rosjanie jednocześnie wspierają secesjonistów w Abchazji.
29 kwietnia : gdy miasto jest w pełni bombardowane przez siły separatystów, Edouard Chevardnadzé odwiedza Sokhoumi.
14 maja : Edouard Chevardnadze i Borys Jelcyn spotykają się i podpisują zawieszenie broni w konflikcie abchaskim. Podpisano również porozumienie, że wszystkie rosyjskie wojska muszą opuścić Gruzję przed 1995 rokiem .
5 lipca : „Konfederacja Ludów Górskich” (organizacja stworzona przez mieszkańców Kaukazu w celu wspierania abchaskich secesjonistów) ogłosiła ogólną mobilizację swoich sił z siedzibą w Czeczenii na pomoc Abchazom .
10 lipca : wczesnym rankiem 72 deputowanych pro Gamsakhourdii ogłosiło w Zugdidi przywrócenie prawowitego rządu gruzińskiego.
27 lipca : podpisanie traktatu pokojowego między władzami Abchazji i Gruzji na zakończenie wojny. Rosja zgadza się na wysłanie sił pokojowych do Abchazji, a wojska z Tbilisi będą musiały całkowicie wycofać się z regionu.
28 sierpnia : „Zviadists” zajmują militarnie kilka miast w zachodniej Gruzji.
15 września : Edouard Chevardnadze zawiesza Radę Najwyższą Gruzji.
16 września : separatyści abchascy rozpoczynają atak na Sokhoumi z pomocą wojsk czeczeńskich.
19 września : Moskwa i inni członkowie Wspólnoty Niepodległych Państw nakładają sankcje na Abchazję. Następnie Edouard Chevardnadze ogłosił stan wyjątkowy w Gruzji, aby przywrócić porządek i spróbować zakończyć wojnę domową .
24 września : Zviad Gamsakhourdia wraca z wygnania w Czeczenii, aby osiedlić się w Zougdidi, jako szef „Republiki Mingrelii-Abchazji”.
27 września : Sokhoumi wpada w ręce separatystów abchaskich. Edward Szewardnadze, zmuszony w pośpiechu do opuszczenia stolicy Gruzińskiej Republiki Autonomicznej, kwalifikuje Rosję jako Imperium Zła, a nowi właściciele Sokhoumi rozpoczynają ludobójstwo Gruzinów .
1 października : prawie 10 000 żołnierzy popierających Gamsakhourdię zdobywa portowe miasto Poti nad Morzem Czarnym .
20 października : Odpowiadając na żądania Tbilissiego, Rosja rozmieszcza 2000 żołnierzy w Gruzji, aby chronić linie kolejowe przed siłami Zviada Gamsakhourdii.
2 listopada : Siły rządowe wspomagane przez rosyjską marynarkę wojenną odbierają Poti.
3 grudnia : Gruzja ratyfikuje członkostwo w Wspólnocie Niepodległych Państw.
31 grudnia : były prezydent Zviad Gamsakhourdia umiera w tajemniczych okolicznościach. Według jego żony popełnił samobójstwo, ale gruzińskie media twierdzą, że zmarł z powodu powikłań cukrzycy. Inne źródła twierdzą, że zginął w walce wręcz lub nawet przez swoich ochroniarzy.

1994

13 stycznia : Gruzja i Rosja podpisują dwustronną umowę o współpracy wojskowej.
21 stycznia : Gruzja podpisuje Kartę Paryską i ostatecznie przystępuje do Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie .
24 marca : Tbilisi oskarża abchaskich separatystów o ludobójstwo na miejscowych Gruzinach .
16 kwietnia : po referendum 57,6% Gruzinów głosuje za rozpoczęciem negocjacji z separatystami w Abchazji .
3 maja : dekret prezydenta nadaje Abchazji i Adżarii status republiki autonomicznej . Status Osetii Południowej jest nadal przedmiotem negocjacji.
1 st - 02 czerwca : Gruziński-Abchazji posiedzenie komisji w Soczi (Rosja) w celu rozwiązania konfliktu w dziedzinie technologicznej.
7 czerwca : parlament Abchazji podejmuje decyzję o przyjęciu nowej konstytucji, zachowującej status niezależnej republiki na terytoriach kontrolowanych przez secesjonistów. Ma to wejść w życie po powrocie Gruzinów zesłanych w czasie wojny w regionie (ustawa w 2009 r . Wciąż trwa ).
24 czerwca : Rosja rozmieszcza pierwsze kontyngenty wojskowe w strefie buforowej konfliktu, na rzece Ingouri.
17 sierpnia : Abchazja podpisuje traktat o współpracy i przyjaźni z Rosyjską Republiką Tatarstanu . Tbilisi protestuje przeciwko Moskwie za zezwolenie na taki akt 24 sierpnia .
30 listopada : Vladislav Ardzinba , były radziecki przywódca najemników i przywódca separatystów abchaskich od 1991 roku , zostaje wybrany pierwszym prezydentem Republiki Abchazji. Jego wybór nie został zatwierdzony przez społeczność międzynarodową, która nie uznaje niepodległości regionu.
15 grudnia : Departament Stanu (Spraw Zagranicznych) Stanów Zjednoczonych potępia deklaracje niepodległości Abchazji i Osetii Południowej.

1995

21 marca : Organizacja Narodów Zjednoczonych oskarża separatystyczny rząd Ardzinby o przeprowadzenie czystek etnicznych na Gruzinach w Abchazji .
23 maja : rosyjska republika Kabardyno-Bałkarii podpisuje traktat o przyjaźni i współpracy z niezależną Abchazją. Gruziński szef państwa Edward Szewardnadze skarży się Borysowi Jelcynowi , ówczesnemu prezydentowi Rosji .
25 maja : Władze Abchazji zezwalają na wjazd do regionu Gali maksymalnie 200 Gruzinom tygodniowo.
9 sierpnia : Po wybuchu I wojny czeczeńskiej kontyngenty czeczeńskie w Abchazji opuściły region, by walczyć z armią rosyjską.
30 sierpnia : Edouard Chevardnadzé jest ofiarą zamachu, kiedy jego samochód eksploduje po odpaleniu bomby.
1 listopada : Secesjonistyczne rządy Abchazji i Osetii Południowej deklarują, że nie pozwolą mieszkańcom kontrolowanych przez siebie obszarów głosować w gruzińskich wyborach prezydenckich 5 listopada.
2 listopada : Spotkanie przedstawicieli Abchazji i Gruzji w Moskwie . Jednak w rzeczywistości nie proponuje się rozwiązania konfliktu.

5 listopada : Edouard Chevardnadzé zostaje wybrany na Prezydenta Republiki w pierwszej turze wyborów, uzyskując 74% głosów. Jego partia, Gruziński Związek Obywatelski, zdobyła 91 z 225 mandatów w parlamencie w pierwszej turze wyborów parlamentarnych.
21 listopada : Po oskarżeniach Moskwy Abchazja zaprzecza atakom armii separatystów na rosyjskie siły pokojowe w dystrykcie Gali. Tego samego dnia Unia Europejska zobowiązała się do pomocy Gruzji w wysokości 2 640 000 USD .
27 listopada : Edouard Chevardnadze, pod błogosławieństwem patriarchy Ilii II z Tbilissi , zostaje zaprzysiężony na prezydenta Gruzji . W związku z tym Rada Stanu zostaje oficjalnie rozwiązana, a Republika Gruzji zostaje przywrócona.

1996

19 stycznia : Przywódcy Wspólnoty Niepodległych Państw nakładają blokadę na Abchazję z powodu niechęci separatystów do zakończenia konfliktu abchasko-gruzińskiego.
17 kwietnia : parlament gruziński przyjmuje rezolucję, czyniąc Tbilisi obcokrajowcem secesyjnej polityki Abchazji i Osetii Południowej . Georgia i zaprzecza udziałowi w aktach progruzińskich (wydarzenia, terroryzm ...) w regionach separatystycznych.
26 maja : Gruzja obchodzi 5-lecie niepodległości (obchodzone jest święto Demokratycznej Republiki Gruzji ) wielką paradą wojskową.
6 lipca : Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oskarża władze Abchazu o popełnienie poważnych naruszeń praw człowieka wobec Gruzinów .
26 września : Vladislav Ardzinba wysyła 300 abchaskich żołnierzy do stłumienia gruzińskiej większości w dystrykcie Gali na południu Abchazji.
2 października : gruziński parlament zatwierdza rezolucję z 17 kwietnia i dodaje nową, czyniąc kryzys abchasko-gruziński priorytetem dla gruzińskiej głowy państwa.
7 października : sytuacja wewnętrzna w Abchazji pogarsza się, a wraz ze zbliżaniem się wyborów parlamentarnych w listopadzie klany rodzinne Otchamtchira i Goudauta rozpoczynają wojnę rodzinną.
23 listopada : Abchazja organizuje pierwsze wybory parlamentarne, wygrane przez partię Ardzinby. OBWE, która odmówiła wysłania obserwatorów w tych wyborach, potępia ich, podobnie jak Tbilisi i Moskwa . W Gruzji 99% uchodźców głosuje za plebiscytem w wyborach parlamentarnych.

1997

27 maja : Edouard Chevardnadzé proponuje dużą autonomię statut do Abchazji pod warunkiem, że powraca na łono Tbilisi .
10 czerwca : wojska abchaskie koncentrują się na faktycznej granicy z Gruzją .
9 lipca : na granicy między dwoma podmiotami dochodzi do konfliktów zbrojnych między Abchazem a gruzińskimi oddziałami niepodległościowymi, zrywając zawieszenie broni.
31 lipca : ONZ podejmuje decyzję o przedłużeniu swojego mandatu obserwacyjnego w Gruzji do31 stycznia 1998.
14 sierpnia : Suchumi i Tbilisi podpisują porozumienie o nieagresji, usuwając siłę ze środków rozwiązania konfliktu abchasko-gruzińskiego. Nie wspomniano jednak o 200 000 gruzińskich uchodźców z Abchazji i politycznym statusie regionów separatystycznych.
10 września : w Suchumi przedstawiciele Gruzji i Abchazji rozpoczynają nową rundę rozmów na temat rozwiązania konfliktu abchasko-gruzińskiego.
1 października : Vladislav Ardzinba i Yevgueni Primakow iść do Tbilisi po raz pierwszy od 1992 - wojny 1993 do negocjacji między władzami Abchazji i Gruzji separatystycznych.
24 października : Abchazja twierdzi, że podczas wojny straciła 5000 żołnierzy. Tego samego dnia separatystyczny parlament przyjął ustawę o czystkach przeciwko kolaborantom z rządem gruzińskim.
Listopad : podczas gdy Rosja kończy blokadę gospodarczą przeciwko Abchazji i Osetii Południowej , w Genewie podejmowane są nowe próby negocjacji w celu zakończenia konfliktów niepodległościowych.
7 listopada : Gruzja oficjalnie zarzuca władzom Abchazji ludobójstwo na Gruzinach.

1998

26 stycznia : Gruzja i Abchazja podpisują wspólny protokół komisji przeciwko terroryzmowi w regionie separatystów.
9 lutego : Edouard Chevardnadzé wychodzi żywy po nowej próbie zamachu.
2 marca : Tbilisi publikuje dane liczbowe ofiar wojny abchaskiej w latach 1992 - 1993 . Według obozu gruzińskiego, separatyści abchascy zabili 7 tysięcy żołnierzy, a całkowity koszt wojny wyniósł 2,5 miliarda lari .
14 marca : władze Abchazji organizują wybory parlamentarne. Tbilisi i Moskwa potępiają je jako antydemokratyczne.
18 maja : Gruzińscy partyzanci wkraczają do Abchazji i zabijają 17 separatystów w wiosce Repi (dystrykt Gali).
20 maja : ciężka armia abchaskich secesjonistów wkracza do dystryktu Gali, zamieszkanego głównie przez Gruzinów . Początek wojny abchaskiej w 1998 roku .
25 maja : W związku z pogarszającą się sytuacją w separatystycznym regionie Abchazji, delegacje gruzińska i abchaska osiągają porozumienie w Gagrze.
26 maja : wojska abchaskie przejmują kontrolę nad całym okręgiem Gali. Koniec wojny abchaskiej w 1998 roku.
16 lipca : Zgodnie z rezolucją Dumy z poprzedniego miesiąca rosyjskie oddziały graniczne opuszczają granicę między Gruzją a Rosją .
31 lipca : Rosja rozmieszcza wojska w misji obserwacyjnej Abchazji w celu zastąpienia ONZ .
15 sierpnia : Moskwa oskarża wojska gruzińskie i abchaskie o nieprzestrzeganie zawieszenia broni z 25 maja.
25 września : rząd gruziński zaprzecza udziałowi w wojnie majowej .
27 września : Edouard Chevardnadzé po raz drugi proponuje Abchazji i Osetii Południowej wysoki status autonomii w ramach Federacji Gruzji .
October 16 - 18 : Abchazji i delegacje gruzińskie organizować negocjacje w Atenach.
18 października: część armii gruzińskiej buntuje się, ale zostaje aresztowana przez władze Tbilisi w Kutaisi .
17 listopada : Zviadists organizują bunt w zachodniej Gruzji.
24 listopada : Rosja wysyła kolejne wojska do Abchazji.
17 - 18 grudnia : w Genewie odbywają się rozmowy między Gruzją, Abchazją i Osetią Południową .

1999

20 stycznia : Dziesiątki progruzińskich członków niektórych partii politycznych i organizacji w Abchazji demonstruje przed kilkoma gruzińskimi ambasadami, prosząc ONZ o uznanie ludobójstwa Gruzinów w Abchazji.
29 stycznia : ONZ przedłuża swój mandat w Gruzji do 31 lipca .
2 kwietnia : konwój z czterema rządami Abchazu zostaje zaatakowany w regionie separatystów. Wszyscy są ranni, ale żaden z nich nie umiera. Tego samego dnia Wspólnota Niepodległych Państw potwierdza swoje poparcie dla Tbilisi dla konfliktów separatystycznych.
9 kwietnia : Zgromadzenie Ludowe Abchazji protestuje przeciwko poparciu Moskwy dla Gruzji .
27 kwietnia : Gruzja oficjalnie wchodzi do Rady Europy dzięki zgodzie władz gruzińskich na repatriację Turków meschetyńskich (deportowanych przez Stalina ) oraz na początku rozstrzygania konfliktów separatystycznych.
10 maja : Organizacja Narodów Zjednoczonych prosi Abchazję, aby zrobiła wszystko, co w jej mocy, aby położyć kres konfliktowi separatystów. Jednak przywódca niepodległościowy regionu Władysław Ardzinba zwraca się jednocześnie do Moskwy o zaprzestanie blokowania gospodarczego regionów secesyjnych.
7 - 9 czerwca : Konferencja gromadząca delegacje z Abchazji i Gruzji spotyka się w Stambule .
18 listopada : przy okazji spotkania Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) w Istambule w Turcji zostaje podjęta decyzja o uruchomieniu projektu rurociągu naftowego łączącego Morze Kaspijskie z Morzem Śródziemnym . Rozpoczęcie projektu rurociągu naftowego Baku-Tbilisi-Ceyhan .

2000

22 lutego : po rozpoczęciu gruzińskich kampanii prezydenckich, których wybory odbędą się w kwietniu , Edouard Szewardnadze przygotowuje swoją kandydaturę, odwiedzając Adżarię , region u progu secesji od 1993 roku . Wizyta z regionalnym przywódcą Aslanem Abachidze spowodowała komplikacje między Tbilisi a republiką autonomiczną.
9 kwietnia : Edouard Chevardnadze zostaje ponownie wybrany na Prezydenta Republiki na drugą kadencję z 80% oddanych głosów. Jego przeciwnicy potępiają farsę wyborczą.
11 maja : po odejściu Vaja Lortkipanidze, Guiorgui Arsenichvili zostaje mianowany ministrem stanu Gruzja .
8 sierpnia : po zniknięciu trzech urzędników Czerwonego Krzyża w wąwozie Pankisi (zamieszkanym głównie przez Czeczenów) organizacja pozarządowa zawiesza swój mandat w Gruzji.

2001

25 maja : Grupa żołnierzy armii gruzińskiej buntuje się przeciwko złym warunkom życia gruzińskiego społeczeństwa wojskowego .
01 lipca : po konferencji w Stambule , Rosja musi wycofać swoje wojska z bazy wojskowej abchaskiego w Goudauta. Jednak Moskwa nie wypełnia tych zobowiązań.
5 lipca : Po odmowie współpracy przez Rosję setki Gruzinów demonstrują przed ambasadą Rosji w Tbilisi przeciwko prezydentowi Władimirowi Poutine'owi .
7 lipca : oficjalnie powstaje opozycja wobec rządu Szewardnadze, gdy partie parlamentarne i mniejszości pozaparlamentarne jednoczą się pod przewodnictwem Djemala Goguitidze.
13 lipca : Napięcie w dolinie Pankissi wzrasta, kiedy miejscowi Gruzini biorą czeczeńskich dowódców, którzy schronili się przed Rosją jako zakładników.

21 lipca : w następstwie pogorszenia się stosunków między Batoumi i Tbilisi , gruziński rząd oskarża Aslan Abachidze współpracujących z separatystami w Abchazji .
19 września : minister sprawiedliwości Micheil Saakachvili rezygnuje ze stanowiska w proteście przeciwko skorumpowanemu rządowi Gruzji.
26 września : W związku z narastającymi w ostatnich miesiącach napięciem między Tbilisi a Moskwą, prezydent Szewardnadze deklaruje gotowość do negocjacji z Rosją w celu zakończenia konfliktów kaukaskich, w szczególności konfliktów Czeczenów, którzy schronili się w Kachetii .
3 października : w abchaskiej wiosce Goulribchi dochodzi do konfliktów zbrojnych między gruzińskimi separatystami a partyzantami. Początek kryzysu Kodori z 2001 roku .
4 października : grupa Czeczenów i Gruzinów pod dowództwem generała Rusłana Gelajewa wkracza do Dolnej Abchazji przez Wąwóz Kodori. Tego samego dnia zaatakowali wioskę Guiorguievskoï.
8 października : helikopter ONZ przewożący międzynarodowych obserwatorów zostaje zestrzelony nad Doliną Kodori, ostatnim regionem Abchazji wciąż lojalnym wobec Tbilisi. Incydent spowodował śmierć dziewięciu osób.
18 października : po dwóch tygodniach walk wojskom abchaskim udaje się odzyskać kontrolę na granicy abchasko-gruzińskiej. Koniec kryzysu Kodori 2001 i klęska Gruzji.
19 października : Po zwycięstwie secesji Rosja zmusza nowe jednostki do Abchazji, aby przyszły z pomocą obecnym siłom pokojowym, oskarżonym przez Tbilisi o zbrodnie wojenne podczas kryzysu. Tego samego dnia eksplozja bomby w dolinie Kodori zabiła żołnierza po stronie gruzińskiej.
23 października : Edouard Chevardnadze i jego armeński odpowiednik Robert Kotcharian podpisują w Erewaniu traktat o współpracy, przyjaźni i wzajemnej obronie na następne piętnaście do dwudziestu lat.
26 października : Moskwa ogłasza, że armia rosyjska opuściła bazę wojskową Abchazji w Goudauta. Tbilisi z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie.
30 października : Członkowie policji rządowej wtargnęli do stacji telewizyjnej Roustavi-2, aby ukarać dziennikarzy opozycji. Niektórzy członkowie administracji Szewardnadze potępiają brak poszanowania wolności słowa.
31 października : po wielkich demonstracjach przeciwko wydarzeniom poprzedniego dnia minister bezpieczeństwa Vakhtang Koutateladze rezygnuje ze stanowiska.
21 grudnia : Prezydent Edouard Chevardnadze podejmuje decyzję o odwołaniu członków swojego rządu, aby powstrzymać kryzys Roustavi-2. Avtandil Djorbenadze zostaje nowym ministrem stanu.

2002

2003

2004

2005

2006

2007

2008

2009

Zobacz też

Kalendarium Gruzji SRR
Kalendarium Demokratycznej Republiki Gruzji
Kalendarium Gruzji pod rządami imperium rosyjskiego
Chronologia Gruzji od 1490 do 1801 roku
Chronologia Królestwa Gruzji
Chronologia Iberii i Kolchidy