Christian Pelras
Christian Pelras
| Narodziny | 17 sierpnia 1934 |
|---|---|
| Śmierć | 19 lipca 2014 (w wieku 79 lat) |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Pisarz , antropolog |
| Okres aktywności | 1980 |
| Archiwa prowadzone przez | Breton and Celtic Research Center |
|---|
Christian Pelras (urodzony dnia17 sierpnia 1934, martwy 19 lipca 2014) jest francuskim etnologiem specjalizującym się w Indonezji , w szczególności na wyspie Celebes .
Trening
Po przestudiowaniu literatury klasycznej Christian Pelras studiował socjologię i etnologię w Paryżu. Uczy się także indonezyjskiego , najpierw w Szkole Języków Orientalnych , a następnie w Indonezji na stypendium rządu Indonezji. Mówi również, rozumie lub czyta angielski, holenderski, oksytański, niemiecki, bretoński, bugis , włoski i portugalski.
Kariera
Christian Pelras rozpoczął swoją karierę naukową w 1962 roku, kiedy wstąpił do Centrum Badań Antropologicznych w Musée de l'Homme . Prowadzi badania w mieście Goulien w południowej Finistère. Praca ta kończy się pracą podyplomową .
W 1964 roku dołączył do CNRS , gdzie pracował pod kierunkiem André Leroi-Gourhana . Został również przydzielony do Centrum Dokumentacji i Badań nad Azją Południowo-Wschodnią i Światem Insulindian ( CEDRASEMI ), na czele którego stał Georges Condominas , gdzie pozostał aż do jego rozwiązania w 1984 roku.
Następnie Christian Pelras został mianowany kierownikiem jednej z powstałych jednostek badawczych, a następnie awansował na stanowisko dyrektora ds. Badań. W 1991 r. Został następnie mianowany współdyrektorem LASEMA , którą kierował do 1994 r., A następnie został wybrany na członka rady laboratorium.
Christian Pelras przeszedł na emeryturę w 1999 roku.
Badania
W 1959 roku Christian wykonał swoją pierwszą pracę w izolindyjskim świecie, badając tkactwo w tym regionie. Jego prace terenowe prowadzą go kolejno na Jawę , Bali , Malezję , południowe Celebes, Lombok , Sumatrę (w Acehu , wśród Bataków , Minangkabau i Malajów ), do Ternate na Molukach , Timorze i Flores .
Christian Pelras po raz pierwszy odwiedził Bugis w 1967 r. Po tym pierwszym spotkaniu przeprowadzono badanie diaspory Bugis w Malezji i Singapurze . Jego praca nad ludem południowych Celebes zaowocowała licznymi artykułami i komunikatami, a także książką opublikowaną w 1996 roku w języku angielskim pod tytułem The Bugis oraz w języku indonezyjskim pod tytułem Manusia Bugis („człowiek bugis”).
Pelras bada także inne ludy Celebes: Bajau , Makassar , Kajang , Mandar i Toraja . Pracuje także w Malezji, nad Orang Kuala („ludzie z ujść rzek”) i Orang Seletar („ludzie z namorzynów”).
W tym okresie liczne wizyty w prawie całej Indonezji, Malezji i południowej Tajlandii pozwalają mu zdobyć ogromną wiedzę na temat obszaru Insulindian.
Bibliografia
- 1967, „Lamak i święte tkaniny Bali, ich znaczenie i miejsce w rytuale”, Przedmioty i światy
- 1971, „Hierarchy and traditional power in Wadjo 'country (Celebes)”, Archipel , 1
- 1972, „Uwagi o niektórych populacjach wodnych Archipelagu Nusantarian”, Archipel , 3
- 1972, „Wkład w geografię i etnologię krosna w Indonezji”, w: J. Thomas i L. Bernot (red.), Języki i techniki, Natura i społeczeństwo
- 1975, „Wprowadzenie do literatury Bugis”, Archipel , 10
- 1979, „Ustne i spisane w tradycji Bugis”, ASEMI, 10
- 1982, „Nauki społeczne w Indonezji”, CEDUST
- 1984 (we współpracy z H. Balfetem), „Research for an etnological analysis method for cooking”, w Technique et Culture , 1
- 1987, „Niebo i dni. Konstelacje i kalendarze agrarne wśród Bugis (Celebes, Indonezja) ”w: B. Koechlin et al. (red.), Od sklepienia niebieskiego do terroir, od ogrodu do kominka , Éditions de l'EHESS
- 1992, „Podróże Sawérigading do świata umarłych i reprezentacja zaświatów w Bugis”, Eurasia , 2
- 1996, The Bugis , Blackwell Publishers, Oxford
- 2001, Religia, tradycja i dynamika islamizacji w South Sulawesi , w Alijah Gordon, The Propagation of Islam in the Indonesia-Malay Archipelago , Malezyjski Sociological Research Institute, Kuala Lumpur
- 2001, Goulien , bretońskie miasto Cap-Sizun. Między XIX th wieku i III -go tysiąclecia , Uniwersytet w Rennes Prasy
Archiwa
- W 2001 roku Christian Pelras zdeponował archiwa w Bibliotece Yves-Le Gallo w Breton and Celtic Research Center (CRBC) Uniwersytetu Zachodniej Bretanii . Dotyczą one ludności, rolnictwa, środowiska, życia społecznego… Goulien w latach 1962-1965 i 1989-2000.
- Nagrania dźwiękowe zebrane przez Christiana Pelras podczas jego różnych misji w Indonezji (Sulawesi, Bali, Lombok) Od 1967 roku prowadzone są przez Centrum Badań nad Etnomuzykologii z CNRS . Część kolekcji Christiana Pelrasa została zdigitalizowana i jest dostępna online na stronie archiwów CREM .
Bibliografia
- „ Pelras, Christian (Goulien) ” , na www.univ-brest.fr (dostęp 10 września 2020 )
- http://archives.crem-cnrs.fr/archives/fonds/CNRSMH_Pelras/ Fundusz archiwum dźwięku Christiana Pelras