Christian I von Buch
|
Katolicki arcybiskup diecezji Moguncji | |
|---|---|
| od 5 maja 1167 | |
| Raoul z Zähringen Conrad I z Wittelsbach | |
| Arcybiskup Moguncji | |
| 1160-1161 | |
| Raoul z Zähringen Conrad I z Wittelsbach |
| Narodziny |
W kierunku 1130 Niemcy |
|---|---|
| Śmierć |
23 sierpnia 1183 Tusculum |
| Zajęcia | Dyplomata , ksiądz katolicki |
| Religia | Kościół katolicki |
|---|---|
| Konsekrator | Daniel I. ( d ) |
Christian I st von Buch lub Chrétien de Bûche (około 1130 -23 sierpnia 1183in Tusculum ) był biskupem Moguncji .
Christian I er von Buch pochodził z hrabiów Buche i Beichlingen w Turyngii . Kształcił się w Moguncji pod opieką landgrafa Ludwika II z Turyngii.
Zabójstwo arcybiskupa Moguncji Arnoulta w 1160 r. Doprowadziło do wygnania miasta Moguncji . Kilku kanoników, którzy schronili się we Frankfurcie, wybrało hrabiego Palatyna Raoula de Zähringena na swojego nowego arcybiskupa, ale wkrótce inna frakcja kapituły Mainz opowiedziała się za Christianem de Bûche. Następnie cesarz Fryderyk zwołał Synod w Lodi , na którym uzyskał od antypapieża Wiktora IV usunięcie dwóch prałatów i wybór Konrada I pierwszego Wittelsbacha na tron biskupi Moguncji .20 czerwca 1161. Ale kilka lat później Konrad I odmówił poparcia Barbarossy, a kiedy w 1166 roku dowiedzieliśmy się w Niemczech o jego awansie na kardynała i biskupstwo Sabinę , cesarz ponownie poprosił Christiana o objęcie głowy archidiecezji Moguncji. miejsce renegata Conrada. Christian był wówczas kanclerzem cesarza, o czym świadczy Romuald z Salerno , a według kronikarza Lauterberga prepozytem kościoła w Merseburgu . Przyjął schizmę, którą wzbudził Fryderyk Barbarossa i był w ambasadzie, równie pompatyczny, co bezużyteczny, którą wysłał w 1167 roku do króla Anglii, aby zaangażował go w tę samą partię. Po powrocie udał się do Barbarossy we Włoszech i pokazywał się tam niejednokrotnie: w ten sposób Acerbus Morena donosi, że podczas oblężenia Ankony , w którym był okupowany Fryderyk, Christian i arcybiskup Renaud z Kolonii na czele 1000 rycerzy zostało zaatakowanych w pobliżu Tusculum przez 15 000 do 20 000 Rzymian, przed którymi bronili się tak mężnie, że zabili lub zranili 12 000, a pozostałych zmusili do ucieczki. Christian wrócił do Niemiec wraz z cesarzem w 1168 roku . Był w Moguncji wiosną tego roku, o czym świadczy statut19 marca, w którym potwierdził darowiznę przekazaną przez Grodelinde, pobożną damę, na rzecz opactwa Saint-Alban przed Moguncją .
Już arcykanclerz imperium Antypapież Calixte III mianował go legatem. Ponownie wysłany w 1169 r. Do Włoch, był tam okupowany przez pięć kolejnych miesięcy wojny i pomyślnie przeszedł. Wydaje się jednak, że w trakcie tej wyprawy pojawił się on w Niemczech lub w Holandii, gdyż widzimy go wśród subskrybentów dyplomu wydanego przez Fryderyka,29 września 1171, Liege.
Fryderyk, pragnąc przywrócić pokój Kościołowi, zawiązując z Aleksandrem III zlecił mu w 1176 roku arcybiskupów Moguncji , Kolonii , Magdeburga i kilku innych prałatów, aby uczynić go pierwszymi próbami pojednania. W następnym roku, po usunięciu wszystkich trudności i przerwaniu przygotowań do pokoju, Aleksander kazał im przysięgać 21 lipca na tych posłów; a trzy dni później zmusił Christiana do wyrzeczenia się partii, którą do tej pory przestrzegał, uroczyście udzielił mu rozgrzeszenia, a po spaleniu paliusza , które otrzymał od antypapieża, udzielił mu rozgrzeszenia. Kardynał Hyacinthe. Następnie Christian wziął udział w naradzie, którą zwołał Aleksander14 sierpnia 1177w Wenecji, aby umocnić właśnie zawarty pokój. Stamtąd eskortował Papieża z powrotem do Rzymu, wraz z innymi prałatami, których cesarz wyznaczył, by oddali mu cześć. Christian był nadal w tym mieście w miesiącuMarzec 1179, kiedy Aleksander obchodził tam Sobór Laterański Generalny, na którym ten arcybiskup zasiadał i miał zaszczytną rangę. Wracając w tym samym roku, wpadł w zasadzkę na Conrada de Montferrata, który trzymał go w niewoli i po dwóch latach niewoli wymusił ogromny okup (1181). „Febvre de Saint-Marc” zauważa, że nie rozumiemy, jak Conrad, syn markiza Guillaume, prywatnego przyjaciela cesarza Fryderyka, ośmielił się tak źle potraktować arcybiskupa, premiera tego księcia, i że w czasie, gdy on był w stanie wojny o kościół rzymski.
W następnym roku nadal widzimy chrześcijanina we Włoszech na czele wojsk cesarskich, zajętego pomszczeniem papieża Lucjusza III za zniewagi Rzymian i tłumieniem ich zaciekłości przeciwko Tusculum, którego ruiny wyczarowali. Nie mogąc spotkać się z nimi przed tym placem, z którego opuścili miejsce, gdy się zbliżył, przybył, aby zdewastować region Rzymu. W trakcie tej wyprawy zatrzymała go śmiertelna choroba. Przeniesiony do Tusculum, odwiedził go papież Lucjusz, który udzielił mu ostatnich sakramentów, po czym zmarł dnia20 sierpnia 1183.