Chris Kamara

Chris Kamara
Przykładowa ilustracja artykułu Chris Kamara
Chris Kamara na gali solidarności w kwietniu 2011 roku .
Biografia
Nazwisko Christopher Kamara
Narodowość brytyjski
Nat. atletyczny język angielski
Narodziny 25 grudnia 1957
Lokalizacja Middlesbrough ( Anglia )
Skaleczenie 1,86  m (6 ′  1 ″ )
Poczta Pomocnik
Kurs Junior
Lata Klub
1974 Royal Navy
Ścieżka zawodowa 1
Lata Klub 0M.0 ( B. )
1974 - 1977 Portsmouth 063 0(7)
1977 - 1981 Swindon Town 147 (21)
Dziewiętnaście osiemdziesiąt jeden Portsmouth 011 0(0)
1981 - 1985 Brentford 152 (28)
1985 - 1988 Swindon Town 087 0(6)
1988 - 1990 Stoke city 060 0(5)
1990 - 1991 Leeds United 020 0ust. 1
1991 - 1993 Miasto Luton 049 0(0)
1992 - 1993 → Sheffield United 008 0(0)
1993 → Middlesbrough 005 0(0)
1993 - 1994 Sheffield zjednoczone 016 0(0)
1994 - 1995 Bradford City 023 0ust. 3
2012 Welshpool Town 001 0(0)
Całkowity 643 (71)
Wyszkolone zespoły
Lata Zespół Statystyki
1995 - 1998 Bradford City
1998 Stoke city
1 Oficjalne zawody krajowe i międzynarodowe.
Ostatnia aktualizacja: 17 maja 2016 r

Christopher Kamara , powszechnie znany jako Chris Kamara , to urodzony w Anglii angielski piłkarz, a następnie trener25 grudnia 1957w Middlesbrough , w Anglii . Grając jako pomocnik , jest najbardziej znany ze swoich sezonów w Portsmouth , Brentford , Swindon Town , Stoke City i Luton Town, a także jako trener Bradford City i Stoke City .

Od końca swojej kariery został ponownie przekształcony jako konsultant, prezenter telewizyjny i aktor.

Biografia

Kariera gracza

Pochodzący z Middlesbrough , ojciec Sierraleana i angielska matka , miał trudne dzieciństwo, ponieważ jego ojciec, nałogowy hazardzista, często zostawiał swoją rodzinę w dużych długach, a jego matka czasami zmuszana była żebrać o jedzenie dla swoich dzieci. dzieci. Mieszkając w dzielnicy Park End  (w środku ) , gdzie jest bardzo niewiele czarnych rodzin, często też mają do czynienia z codziennym rasizmem.

W dzieciństwie zaprzyjaźnił się ze Stevem Gibsonem  (w) , przyszłym właścicielem klubu Middlesbrough , który dorastał w tej samej okolicy co ona i podziela tę samą pasję do piłki nożnej.

Grał w piłkę nożną dla młodzieżowych drużyn Middlesbrough, ale w wieku 16 lat dołączył do Royal Navy , za radą swojego ojca, który sam był byłym marynarzem. To sprawiło, że przegapił finał Pucharu Anglii Juniorów, ale dołączył do młodzieżowej drużyny Royal Navy . Opiera się na HMS Raleigh  (w) do Torpoint, a następnie HMS Vernon  (w) do Portsmouth .

W ten sposób został zauważony przez Ian St. John , w Portsmouth trener , który zatrudnił go jako stażysta w listopadzie 1974 roku , po tym musiał zapłacić £ 200  do Royal Navy , aby uwolnić go od jego zaangażowania. Trenowany przez Raya Crawforda , trenera drużyn młodzieżowych w Portsmouth , swój pierwszy mecz rozegrał w sierpniu 1975 roku , przegrywając 0: 2 z Luton Town, w którym zastąpił Micka Mellowsa  (in) . Zarejestrował swój główny cel w następnym meczu, przegrywając 1-4 z Bolton Wanderers po zastąpieniu Bobby'ego McGuinnessa  (in) .

Następnie grał regularnie przez cały sezon 1975-76, po czym Portsmouth spadł do trzeciej ligi i ponownie w następnym sezonie, po czym klub uniknął spadku do czwartej ligi do punktu. Nowy trener, Jimmy Dickinson , zdecydował się następnie poddać rywalom Kamary z Third Division w Swindon Town za 14 000 funtów.

Jego odejście pozostawiło gorzki smak wśród zwolenników Fratton Park, a nawet grożono mu śmiercią, do tego stopnia, że ​​przez jakiś czas towarzyszyła mu policyjna eskorta. Strzelił gola w swoim pierwszym meczu dla swojego nowego klubu, przeciwko Sheffield Wednesday na Hillsborough , ale w sezonie 1977-78 trener Danny Williams  (in) często go zostawiał na ławce rezerwowych . Z nowym trenerem Bobby'm Smithem  (z boiska ) regularnie grał przez następne dwa sezony. Początek sezonu 1980-81, trudny dla Swindon Town, spowodował , że Smith został zwolniony ze stanowiska i zastąpiony przez Johna Trollope'a, który przyjął ofertę 50 000 funtów dla Kamary od swojego klubu treningowego Portsmouth , do którego w związku z tym wrócił.

Został zwerbowany do Portsmouth przez Franka Burrowsa  (in), który był pod jego dowództwem w Swindon , ale szybko został przeniesiony do Brentford w październiku 1981 roku po tym, jak trener Bees zaproponował ofertę, w tym wymianę z Davidem Crown . Jego związek w środku pola z Terry Hurlock  (in) szybko stał się jednym z głównych atutów jego nowego klubu, w latach 1982-83 udało mu się również zdobyć najlepszą sumę bramek w sezonie z 11 bramkami w sezonie 1982-83. Dotarł do finału Football League Trophy w 1985 roku , w finale przegrał 1: 3 z Wigan Athletic na Wembley . Decyzję o opuszczeniu klubu podjął latem 1985 roku po otrzymaniu od klubu oferty przedłużenia, której nie uznał za satysfakcjonującą.

Następnie wrócił do Swindon Town w sierpniu 1985 roku , zatrudniony za 12,500 funtów przez Lou Macari . Zdobył tytuł Fourth Division w swoim pierwszym sezonie w latach 1985-86, mimo że opuścił część sezonu z powodu kontuzji ścięgna, grając i tak 23 mecze.

W następnym sezonie klub przeszedł od razu do kolejnego awansu, tym razem do Second Division po wygranych barażach o awans, pokonując w finale Gillingham . W tym sezonie Kamara był również przedmiotem negatywnego rozgłosu, stając się pierwszym graczem z Anglii, który został skazany za napaść i ukarany grzywną w wysokości 1200 funtów za wypadek na boisku piłkarskim, kiedy złamał cios w szczękę Jim Melrose  (in) , gracz Shrewsbury Miasto .

Latem 1988 roku ponownie odrzucił ofertę przedłużenia otrzymaną od Swindon Town i został zatrudniony przez Micka Millsa w Stoke City . Następnie utworzył dobrze znaną parę z Peterem Beagrie na środku pola. Pod koniec sezonu 1988-89 został wybrany Graczem Roku Stoke City przez kibiców klubu.

Plik 19 sierpnia 1989, jest zamieszany w nowy przypadek przemocy po złamaniu nogi Franka McAvenniego , zawodnika West Ham United , ale pomimo skargi McAvenniego nie zostaje skazany.

W połowie sezonu 1989-90 Mick Mills został zwolniony ze swojego stanowiska i zastąpiony przez Alana Balla, który szybko sprzedaje Kamarę w Leeds United , pomimo propozycji gry w Middlesbrough , klubie jego dzieciństwa i trzymanym przez Steve'a Gibsona  (en) , jego przyjaciel z dzieciństwa.

Konkurencja na Elland Road , gdzie znajdują się środowiska doświadczonego i utalentowanego Davida Batty'ego , Vinniego Jonesa , Gordona Strachana i Gary'ego Speeda , pozostawiając niewiele czasu na zabawę Kamarze. Jednak zdobył tytuł mistrza Second Division w latach 1989-90 i odkrył First Division w następnym sezonie . Po przeżyciu i pokonaniu dość ciężkiej kontuzji ścięgna Achillesa , ostatecznie opuścił Leeds United w listopadzie 1991 .

Jednak pozostaje w First Division , dołączając do Luton Town , zwerbowanego przez Davida Pleata  (w) za 150 000 funtów. Niestety, sezon 1991-92 zakończył się spadkiem dla Hatters po porażce 1-2 z Notts County ostatniego dnia.

Rozpoczynając sezon 1992-93 w Second Division , bardzo szybko wrócił do elity , dołączając do Sheffield United na wypożyczeniu w październiku 1992, a następnie na stałe, znając między nimi miesięczną pożyczkę w swojej karierze. Heart Club , Middlesbrough , w lutym 1993 roku .

Po spadku z The Blades pod koniec sezonu 1993/94 i porażce ostatniego dnia z Chelsea , dołączył do Bradford City , gdzie zaproponowano mu kontrakt jako zawodnik i asystent trenera. Lennie Lawrence  (w), którego skrzyżował krótko podczas wypożyczenia w Middlesbrough .

Sezon był trudny dla Bantamów, ale Kamara awansował na asystenta trenera w kwietniu 1995 roku, kończąc od tego momentu karierę.

W Sierra Leone Początki jego ojciec nie pozwolił mu ubiegać się o miejsce w drużynie Sierra Leone i był nawet nazywany przez trenera grać na Puchar Narodów Afryki 1994 , ale on odmówił wybór.

Statystyka
Klub Pora roku Mistrzostwo Puchar Anglii Puchar Ligi Inne [A] Całkowity
Podział mecze Cele mecze Cele mecze Cele mecze Cele mecze Cele
Portsmouth 1975–76 Druga Dywizja 24 4 0 0 0 0 0 0 24 4
1976–77 Trzecia dywizja 39 3 4 1 1 0 0 0 44 4
Całkowity 63 7 4 1 1 0 0 0 68 8
Swindon Town 1977–78 Trzecia dywizja 40 10 3 0 6 1 0 0 49 11
1978–79 Trzecia dywizja 28 2 3 2 5 0 0 0 36 4
1979–80 Trzecia dywizja 34 5 6 1 6 0 0 0 46 6
1980–81 Trzecia dywizja 45 4 2 1 5 0 0 0 52 5
Całkowity 147 21 14 4 22 1 0 0 183 26
Portsmouth 1981–82 Trzecia dywizja 11 0 0 0 3 1 0 0 14 1
Całkowity 11 0 0 0 3 1 0 0 14 1
Brentford 1981–82 Trzecia dywizja 31 5 3 0 0 0 0 0 34 5
1982–83 Trzecia dywizja 44 11 3 0 7 0 3 0 57 11
1983–84 Trzecia dywizja 38 6 3 1 4 0 1 0 46 7
1984–85 Trzecia dywizja 39 6 4 1 4 1 6 1 53 9
Całkowity 152 28 13 2 15 1 10 1 190 32
Swindon Town 1985–86 Czwarta dywizja 20 1 0 0 0 0 2 0 22 1
1986–87 Trzecia dywizja 42 3 2 0 4 0 8 0 56 3
1987–88 Druga Dywizja 25 2 3 0 5 0 3 0 36 2
Całkowity 87 6 5 0 9 0 13 0 114 6
Stoke city 1988–89 Druga Dywizja 38 4 3 0 2 1 1 0 44 5
1989–90 Druga Dywizja 22 1 1 0 2 0 2 1 27 2
Całkowity 60 5 4 0 4 1 3 1 71 7
Leeds United 1989–90 Druga Dywizja 11 1 0 0 0 0 0 0 11 1
1990–91 Pierwsza dywizja 7 0 0 0 2 0 0 0 9 0
1991–92 Pierwsza dywizja 2 0 0 0 1 0 1 0 4 0
Całkowity 20 1 0 0 3 0 1 0 24 1
Miasto Luton 1991–92 Pierwsza dywizja 28 0 1 0 0 0 0 0 29 0
1992–93 Pierwsza dywizja 21 0 0 0 2 0 2 0 25 0
Całkowity 49 0 1 0 2 0 2 0 54 0
Sheffield United (pożyczka) 1992–93 Premier League 8 0 0 0 0 0 0 0 8 0
Middlesbrough (wypożyczenie) 1992–93 Premier League 5 0 0 0 0 0 0 0 5 0
Sheffield zjednoczone 1993–94 Premier League 16 0 1 0 0 0 0 0 17 0
Bradford City 1994–95 Druga Dywizja 23 3 2 0 3 0 2 1 30 4
Cała kariera 641 71 44 7 62 5 31 3 778 86
A. W kolumnie "Inne" obejmuje gry i cele brytyjsko-włoskiej Cup , Puchar Ligi Grupy  (w) , Football League Trophy , Playoffs Football League  (IN) i pełnoprawnymi członkami Cup .

Kariera trenerska

W listopadzie 1995 roku prezydent Bradford City , Geoffrey Richmond  (w) , wysłał Lenniego Lawrence  ( do środka ) i wyznaczył Kamarę na trenera. Podczas gdy celem wyznaczonym mu przez kierownictwo klubu było uniknięcie degradacji, Kamara zdołał zebrać bardzo dobre wyniki pod koniec sezonu 1995-96, aż do zajęcia miejsca do awansu w barażach.

Rozwinął się idealnie, gdy Bantams wyeliminował Blackpool w półfinale i pokonał Notts County 2-0 w finale, po bramkach Des Hamiltona  (do wejścia  ) i Marka Stallarda (do bramki ) .

W następnym sezonie rekrutacja była bardzo dobra, a bramkarz Australijczyk Mark Schwarzer kupił 150 000 funtów do 1. FC Kaiserslautern, aby zastąpić bramkarza Gavina Warda  (in) , sprzedał 300 000 funtów Boltonowi Wanderers . Niestety, mniej szczęścia będzie miał z rekrutacją Gordona Watsona  (w) , kupił 550 000 funtów, co stanowi rekord wydatków dla klubu i rozegra tylko dwa mecze, zanim dozna poważnej kontuzji w wyniku starcia z Kevinem Grayem  ( in) , obrońca Huddersfield Town . Na froncie sportowym klubowi udaje się wąsko uciec ze spadku, uciekając ostatniego dnia na korzyść zwycięstwa z Queens Park Rangers .

Latem 1997 roku zwerbował Darrena Moore'a  (en) , Robbiego Blake'a , Jamiego Lawrence'a  (en) i Petera Beagriego (dwóch ostatnich zwerbowanych po 50 000 funtów każdy). Wzywa również do uwolnienia napastnika Brazylijczyka Edhino  (w środku ) i byłego reprezentanta Anglii Chrisa Waddle'a . Ostatecznie opuścił klub w styczniu 1998 roku po nieporozumieniu z prezesem Geoffreyem Richmondem  (in) , który chciał odzyskać swoje ręce w transferze plików. Zalecił powołanie na to stanowisko swojego zastępcy, Paula Jewella , co uczyniło kierownictwo.

Plik 22 stycznia 1998, został trenerem Stoke City , klubu, który znał wcześniej jako piłkarz. Ale klub znajdował się w tym czasie w skomplikowanej sytuacji sportowej, będąc w strefie spadkowej, i Kamara podjęła decyzję o sprzedaży swojego jedynego gracza o wysokiej wartości, Andy'ego Griffina, do Newcastle United .

Nastąpił sprzeciw między Kamarą i Jez Moxeyem, jednym z dyrektorów klubu, który chciał zwerbować Marco Gabbiadiniego na miejsce Griffina , któremu Kamara złożył weto i udało mu się narzucić swoją wolę, mianowicie rekrutację za 350 000 funtów napastnika Coventry City , Kyle Lightbourne .

Niestety, wyniki nie nadeszły i klub miał fatalną passę, z tylko jednym zwycięstwem w 14 meczach ligowych, co doprowadziło do rozstania się z Kamarą. 08 kwietnia 1998.

Statystyka Stan na 10 listopada 2014 r.
Zespół Od Aż do mecze Zwycięstwa rysuje Porażki % Wygranych
Bradford City 27 listopada 1995 6 stycznia 1998 112 40 26 46 35,71
Stoke city 22 stycznia 1998 08 kwietnia 1998 14 1 5 8 7.14

Kariera medialna

Po odejściu ze Stoke City postanowił nie pozostać trenerem, ale przekwalifikować się na konsultanta telewizyjnego. Zaczyna się od wydania Soccer Extra z Brianem Woolnough  (w) w 1999 roku , zanim dołączył do zespołu Soccer Saturday  (w) w Sky Sports na prośbę Roba McCaffreya  (w) .

Jego dziwaczne interwencje, zwiększony entuzjazm i skłonność do popełniania komicznych błędów przyniosły mu pewną sławę i uznanie. Dwie z jego najsłynniejszych interwencji to stwierdzenie, że gracze Tottenham Hotspur walczą jak bobry w meczu z Arsenalem lub błędne przekonanie na temat Anthony'ego Vandena Borre , który właśnie został wysłany na mecz pomiędzy Portsmouth i Blackburn Rovers, tak jak myślał Kamara właśnie zmienił i był zdumiony, że jego następca nie wszedł na boisko.

Regularnie przemawia także w innych programach Sky Sports , jako Goals on Sunday  (in) i Soccer AM  (in) .

W 2012 roku szereg okoliczności skłonił go do rozegrania meczu dla walijskiej drużyny z Welshpool Town . Drużyna właśnie przegrała mecz o mistrzostwo 1: 10 z Waterloo Rovers  (in), a komentator Sky Sports Jeff Stelling wyśmiał ich przy tej okazji. Prezes klubu, David Jones, napisał następnie otwarte forum, aby zaprotestować przeciwko Sky Sports, szczegółowo opisując trudności, zwłaszcza finansowe, z jakimi borykają się małe kluby w Walii, choćby po to, by przetrwać.

Następnie Sky Sports dokonało zadośćuczynienia i zaproponowało Welshpool Town, aby pozwoliło im rozegrać z nimi mecz Kamara, zwrócić uwagę na ich klub i pozwolić im na dobre dochody dla widzów. W wieku 54 lat grał 90 minut na swojej ulubionej pozycji w środku pola , ale nie mógł zapobiec kolejnej ciężkiej porażce 1-6. Jednak był częścią bramki strzelonej przez swoją drużynę, pomagając z rzutu rożnego.

W ITV , współprowadzi program Ninja Warrior UK  (we) z Benem Shephardem  (w) i Rochelle Humes i pojawił się w Give a Pet a Home  (en) . Pojawia się także w jednym z odcinków The Great Sport Relief Bake Off .

Występy w telewizji
Rok Tytuł Rola Łańcuch Uwagi
Od
2000 roku 		Bramki w niedzielę  (en) Współprowadzący Sky Sports Z Benem Shephardem  (w) (w trakcie)
2011 That Sunday Night Show  (en) Gość ITV 1 przedstawienie
2011 Wielka Brytania Johna Bishopa  (en) Konsultant BBC One 5 przedstawień
2012 8 z 10 kotów Gość Kanał 4 1 przedstawienie
2013 Tipping Point: Lucky Stars  (en) Konkurent ITV 1 przedstawienie; wygrał 400  £ za opiekę nad rakiem Marie Curie  (en)
2014 The Chase: Celebrity Special  (en) Konkurent 1 przedstawienie
Od
2015r 		Ninja Warrior UK  (en) Współprowadzący 2 sezony; z Benem Shephardem  (en) i Rochelle Humes
2015 Daj zwierzakowi dom  (pl) Gość 1 sezon
2015 Tipping Point (teleturniej  ) Konkurent 1 przedstawienie; wygrał 500  £ za SMS-a do Mikołaja  (en)
2016 The Big Fat Quiz of the Year  (w) Gość Kanał 4 1 przedstawienie
2016 Luźne kobiety  (en) Gość ITV 2 pokazy
2016 The Great British Bake Off Konkurent BBC One 1 przedstawienie
2016 Play to the Whistle  (en) Gość ITV 1 przedstawienie
2016 To nie ja, to ty Gość Kanał 5 1 przedstawienie
2016 Morderstwo w Successville  (en) Gość BBC Three 1 przedstawienie

Inne działania

Gra wideo Chrisa Kamara's Street Soccer  (w) została wydana we wrześniu 2000 roku na Play Station , a Kamara komentuje i wykorzystuje ją jako model do przechwytywania ruchu .

Zawiera również komentarze do This Is Football  (w) w 2005 roku z Peterem Drury  (w) .

Był także członkiem panalu luminarzy, wybierając trenera miesiąca w mistrzostwach  (w) do 2009 roku .

Został wprowadzony do Hall of Fame stowarzyszenia Show Racism the Red Card  (in) w 2004 roku .

W grudniu 2011 r. Został wyróżniony za zaangażowanie w opiekę nad rakiem Marie Curie  ( fr ) . Wraz z innymi osobistościami futbolu, takimi jak Brendan Rodgers , Aidy Boothroyd i Steve Gibson  (na środku ) , wspiął się na Kilimandżaro, aby zebrać 385 000 funtów na badania nad rakiem.

Jest także ambasadorem sportów niepełnosprawnych, w szczególności ze swoim zaangażowaniem w Olimpiady Specjalne Wielkiej Brytanii  ( fr ) .

Wydał także singiel Sing 4 England , oficjalną piosenkę wspierającą reprezentację Anglii na Euro 2012 .

Jest żonaty z Anne od 1982 roku i ma dwóch synów, Bena i Jacka.

Nagrody

Jako gracz

Jako trener

Uwagi i odniesienia

  1. Inne

Linki zewnętrzne