Dzikie koty

Ten artykuł to szkic dotyczący zespołu i rocka .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Sprawdź listę zadań do wykonania na stronie dyskusji .

Dzikie koty Kluczowe dane
Ojczyźnie Francja
Gatunek muzyczny Rock'n'roll , rock
aktywne lata 1961 - 1965
Etykiety Pathé-Marconi
Skład grupy
Członkowie Dick Rivers (†)
John Rob
James Fawler
Jack Regard (†)
Willy Lewis

Les Chats Sauvages to francuska grupa rockowa , która pojawiła się na12 maja 1961wraz z wydaniem pierwszej super 45 , która od razu stała się narodowym sukcesem. Jego kariera w ramach kontraktu z wytwórnią Pathé-Marconi potrwa odmaj 1961 W celu maj 1964i trwać do końca 1964-początku 1965 na scenie. Grupa była wówczas głównym konkurentem Black Socks .

Biografia

Członkowie grupy

Pierwotna grupa składa się z:

Ten ostatni będzie sukcesywnie zastępowany po jego odejściu w Październik 1961 przez Armanda Molinettiego do Kwiecień 1962(którego nigdy nie zobaczymy na żadnych zdjęciach), następnie Smokey Dean (Dean Shelton) młody angielski perkusista na drugi album, André Ceccarelli , zmaj 1962 dopóki Luty 1964, wreszcie Michel Santangeli za ostatnie super 45 okrążeń i ich ostatnie gale. When the Cats are there , T. Liesenfeld, wydanie Saphyr, 2012, str. 172-173 La valse des drummers .

Wszyscy pierwotni członkowie grupy pochodzą z Nicei , z wyjątkiem pierwszego perkusisty urodzonego w Tunisie i basisty urodzonego w Charleval ( Bouches-du-Rhône ).

Kariera zawodowa

Ich pierwszy sprzęt sfinansowany przez Pathé-Marconi to trzy wzmacniacze „RV (Steve Brammer)”, RV 14, RV 101 Bass, RV 25 Super Luxe, gitara „Texas Gold” dla solisty, „Super De Luxe” dla solisty. rytm, 4-strunowy bas „Ohio” lub trzy gitary braci Jacobacci , bębny ASBA i komora echa „Binson” Echorec 2 na gitarę solo (zobacz ich pierwszy EP 45  t wydany na12 maja 1961i ich drugi).

Po kolacji zorganizowanej przez ich wytwórnię płytową Pathé-Marconi, aby spotkać się z Shadows – grupą, która miała na nich wpływ od samego początku – po nagraniu programu Musicorama , 11-12 grudnia 1961w której Cats biorą udział w pierwszej części, postanawiają wyposażyć się w te same instrumenty, co słynna angielska grupa. Dick Rivers opowiada: „Pod koniec 61 grudnia wyruszyliśmy w trasę koncertową po Belgii (w Brukseli) i powiedziano nam: proszę bardzo, jest sklep muzyczny w Antwerpii ….. To właśnie tam (Les Koty), zamierzają kupić swoje pierwsze dwa Ivory Stratocaster , Jack jego Precision Bass Sunburst, a ja Gibson Hummingbird. »(Gitary Fender nie były jeszcze wtedy importowane do Francji).

w styczeń 1962, The Wild Cats są na scenie ABC , przez trzy tygodnie na szczycie listy, rano o 15:00 i wieczorem o 21:00, wykonując dwadzieścia piosenek, w tym niepublikowane i nienagrane utwory, z dwiema gitarami Fender Stratocaster Ivory, a Fender Precision Bass sunburst , dwa wzmacniacze Vox AC30 Ivory , wzmacniacz Fender Bassman 50-5F6-A Blonde i komora echa „Binson Echorec” dla gitary prowadzącej, co nadaje jej charakterystyczny i rozpoznawalny dźwięk między wszystkimi .

Dick Rivers, który chce rozpocząć karierę solową, zrywa z grupą latem 1962 roku , po gali w sierpniu w Nantes . Pomimo tego nieprzewidzianego i definitywnego odejścia (i podczas oczekiwania na zaręczyny i nadchodzące przybycie Mike'a Shannona ), 36 gal z 40, które grupa podpisała, pozostaje do upewnienia. Grupa respektuje swoje zobowiązania obecnością na wokalu Thierry'ego Thibaulta (piosenkarz nigdy nie mógł oficjalnie zostać włączony do grupy, ponieważ jest już związany kontraktem z Barclay i nigdy nie nagra płyty) . Trasa zakończyła się sukcesem (chociaż grupa była zmuszona odwołać zaplanowaną galę w Châtelet w Belgii w dniu9 września 1962i zostać zastąpiony w krótkim czasie przez Richarda Anthony'ego ).
Ostatni super singiel z Dickiem Riversem na wokalu wychodzi we wrześniu.

Odejście Dicka Riversa wpływa na popularność grupy, która jednak kontynuowała karierę, zastępując go Mike'iem Shannonem . To odrodzenie jest przerywane dwoma ważnymi sukcesami: piosenką Last kissing inPaździernik 1962, (francuska adaptacja Sealed with a Kiss , ze słowami Pierre'a Saki , z powodzeniem wznowiona przez Nancy Holloway , i C. Jérôme w 1986 , następnie z innymi tekstami Laurenta Voulzy'ego w 2006 ) oraz Obsession , w ich ostatnich 45 , w lipcu 1964 piosenka Doc Pomus i Mort Shuman w adaptacji Pierre'a Saka . Większość ich 45 rpm EP i 33 rpm zawiera adaptacje angielskich hitów, w tym Cliff Richard and The Shadows , Helen Shapiro , Mickie Most , ale także amerykański Gene Vincent , Elvis Presley , Eddie Cochran , Sam Cooke , Willie Dixon , Bryan Hyland , Świerszcze , Cztery pory roku , Dziwni miłość itd. Ich adaptacje są często klasyfikowane we francuskich „paradach przebojów”, ale także w Salut les copains .

Dzikimi Kotami zarządzają kolejno Jean-Claude Camus , następnie Ticky Holgado † i Jean-Pierre „Chato” Scotto, jako menedżerowie oraz jako impresario, Georgette Audiffred i Yves Gordon z agencji Roger Audiffred , Tavel i Marouani .

Dzikie koty są wystawiane na festiwalu rockowym organizowanym w Palais des Sports w Paryżu przez Disco Revue on 27 stycznia 1963, z udziałem Gene Vincent, Vic Laurens, Danny Boy and the Black Socks z Eddym Mitchellem. ten22 czerwca 1963mijają Place de la Nation na jubileuszowy koncert pierwszego roku magazynu Salut les Copains, gdzie wykonują Allons reviens danser . W sierpniu są w trasie po Belgii. Jesienią biorą udział w trasie Age Tendre, gdzie spotykają Gene'a Vincenta w towarzystwie Sunlights .

Dzikie koty zaprzestały twórczości artystycznej w końcu 1964 po ostatnim EP 45  t uwolnionego wlipiec 1964. Planowana była wycieczka po Quebecu, ale nie odbędzie się. Wreszcie wLuty 1965, Jean-Claude Roboly odbył podróż do Stanów Zjednoczonych, aby promować uruchomienie Chats, co niestety się nie powiodło. (WCzerwiec 1964wiele tytułów zostało nagranych w języku angielskim dla tego projektu). To koniec przygody Wild Cats w latach 60. XX wieku.

W wywiadzie dla Hervé Mouvet w 2001 roku Jean-Claude Roboly zwierzył się: „Zrobiliśmy trzy lub cztery ostatnie koncerty w kurorcie w Alpach… Mieliśmy wrażenie, że zostaliśmy muzykami na wieczory taneczne, podczas gdy rok wcześniej byliśmy hitem w Palais des Sports w Paryżu . Ostatniego wieczoru chyba pamiętam… że graliśmy w restauracji niedaleko naszego domu, niedaleko Nicei , pośród szumu widelców i plotek… Czas zaciągnąć kurtynę…”

Komunikat prasowy ogłoszony z wrzesień 1964 : „Grupa zdecydowała się definitywnie rozstać, jej kariera stała się„ chaotyczna ”od zeszłej wiosny. Mike Shannon rozpocznie karierę solową ”.

W 1970 roku Jack Regard założył grupę o nazwie Les Chats Renaissance o rozmiarach z jego rodzinnej Prowansji, ale która cieszyła się uznaniem tylko po opublikowaniu jednego albumu 33 rpm.

Na krótko pojawią się trzy razy. Najpierw w 1982 roku na pomysł managera Dicka – Daniela Margulesa – który z nim o tym rozmawiał. „Dlaczego nie zebrać Willy'ego i braci Roboly na wyjątkowy, wspaniały album? », który jest publikowany przez RCA, a który ukazuje się w następnym roku, z okazji 20-lecia ich wielkiej ery. Ten album został nagrany w Château d'Hérouville (Val-d'Oise), studiu Michela Magne , kierowanego przez Laurenta Thibaulta wsierpień 1981, po tygodniach prób i dopracowywania. Dick Rivers jest jedynym producentem. Grupę uzupełniają dwaj dodatkowi muzycy, którzy biorą udział we wszystkich sesjach: Jacques Mercier na trzeciej gitarze - który będzie również kierował muzyką i produkcją - oraz Henri Séré na gitarze basowej. Dick Rivers wynajął studio na trzy miesiące, aby wyprodukować trzy albumy: „Musiałem pomieścić i nakarmić muzyków „Rockpile”, Les Chats – Love, Love, Love – i pierwszy z Captain Mercier” #1 – Mercenary of rock - album grupy, którą wyda Polydor , której wokalistą/liderem jest Jacques Mercier.

Pojawią się również ponownie w 1987 roku , na albumie wydanym przez Mondane , z inicjatywy Mike'a Shannona, z braćmi Roboly i Willy Lewis w oryginalnym Cats i dwoma dodatkowymi muzykami, fortepianem i saksofonem oraz chórkami. Album zawiera nową wersję Ostatniego pocałunku oraz siedem innych tytułów, z których sześć jest podpisanych lub podpisanych wspólnie przez Michela Simoneta - Mike'a Shannona. Sukcesu nie będzie z powodu braku promocji, a album jest często zapominany w dyskografii The Wild Cats, ponieważ stał się bardzo rzadki.

Gérard Jacquemus zmarł w 1973 r. po koniecznym znieczuleniu ogólnym podczas operacji wad rozwojowych serca.

Oprócz ważnej dyskografii poniżej, istnieje wiele „kompilacji” dla francuskojęzycznych krajów Europy, a także w Quebecu w Kanadzie .

Bardzo bogaty repertuar nagrany przez Les Chats sauvage składa się z ponad stu piosenek, z których około trzech czwartych jest zaadaptowanych z różnych źródeł, ale ponad 90% anglosaskich, a wszystko to w niespełna trzy lata kontraktu. firma Pathé-Marconi.

Aby ożywić grupę, bracia Roboly wpadli na pomysł zgromadzenia wokół siebie w 1999 roku muzycznych przyjaciół, którzy są również „wielkimi nazwiskami”. Nagrania odbywają się latem 1999 roku w studiu LCS w Nicei:

Po opublikowaniu tej płyty w 1999 r. Dick Rivers, bardzo niezadowolony z sytuacji, podjął kroki prawne przeciwko braciom Roboly, aby zabronić im używania nazwy grupy w celach komercyjnych, bez jego zgody. Pozew jest również utracone przez Dicka Rivers, ponieważ sąd Nicea postanawia, że”nazwa grupy Les Chats Sauvage jest własnością wszystkich oryginalnych członków, Dick Rivers jest tylko piosenkarką, jak również. Że okładki płytowe uczynić wzmiankę to…” .

Nazwisko

Grupa Dicka Riversa początkowo nazywała się Jerry Joyce and the Joycemen , nazwa, którą Pathé-Marconi uważa za przestarzałą. Dick Rivers jest fanem Marty'ego Wilde'a i jego angielskiej grupy The WildCats, którą postanawia dosłownie przetłumaczyć na Les Chats Sauvages .

Dyskografia

Tłoczenie francuskie w Pathé-Marconi, o ile nie wskazano inaczej.

Dyrektor Artystyczny: Jean-Paul Guiter

EP 45 rpm z Dickiem Riversem na wokalu

EP 45 rpm z Mikem Shannonem na wokalu

Albumy 33 obr./min

Reedycje, kompilacje, nowości

Całki

Filmy

Bibliografia

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Claude Culot (1941-1978) jest błędnie wymieniany w internecie jako kompozytor, a nawet autor piosenki Petite Marie , podczas gdy jest ona napisana przez piosenkarza i autora tekstów Francisa Cabrela  : źródła: / dostęp 14 listopada 2019. / dostęp 14 listopada 2019 r.

Bibliografia

  1. Platynowy nr 20, kwiecień 1995: wywiad Jean-Claude Roboly - Z i bez Les Chats sauvage .
  2. https://www.youtube.com/watch?v=mqXQ8HYF58M / (rok urodzenia - 1946 - sam D. Rivers, około 30 sekund) / dostęp 5 maja 2019.
  3. Juke Box Magazine Special Edition
  4. Alain Duval, „  Saga o dzikich kotach w 1962 roku (część druga)  ”, Club des Years 60 numer 59 ,czerwiec 2016, strona 6
  5. szafa grająca U , n O  13, maj 1987.
  6. Dick Rivers, Very Dick , Michel Lafon,1996, s.  76
  7. Thierry Liesenfeld, Dzikie koty - Kiedy koty tam są , Saphyr - Produkcja Kalohé,styczeń 2012, Strony 179-180

Linki zewnętrzne