| Narodziny |
10 października 1876 Lyon |
|---|---|
| Śmierć |
19 lutego 1939(w wieku 62 lat) Paryż |
| Trening | École normale supérieure i agregacja |
|---|---|
| Zawód | Lekarz , filozof , psycholog i profesor uniwersytetu ( d ) |
| Pracodawca | Uniwersytet w Strasburgu |
| Nagrody | Kawaler Legii Honorowej ( d ) |
Charles Aimé Alfred Blondel jest francuskim filozofem , psychologiem i lekarzem , urodzonym w Lyonie 10 października 1876 roku i zmarł w Paryżu 19 lutego 1939 roku .
Normalien (promocja 1896) i uczeń Luciena Lévy-Bruhla , w 1900 roku zajął szóste miejsce w zespole filozofii . Następnie studiował na Wydziale Nauk w Paryżu w 1900-1901 następnie na Wydziale Medycyny w Paryżu od 1901 do 1906 roku, gdzie był rezydentem Thiers Fundacji od 1901 do 1904. Stał się lekarz medycyny w 1906 roku z praca magisterska na temat „samookaleczenia”. Udzielał bezpłatnych lekcji łaciny i filozofii, przygotowując się do matury w liceach dla młodych dziewcząt Lamartine, Molière i Victor Hugo w latach 1906–1913, a następnie nauczał tam moralności w latach 1911–1913. Prowadził również badania w Salpêtrière. W 1914 r. Został doktorem literatury w 1914 r. Z „głośną tezą” o chorobliwej świadomości .
Brał udział w I wojnie światowej, a po demobilizacji w 1919 r. Był w tym samym roku odpowiedzialny za nauczanie filozofii na Wydziale Literatury w Strasburgu, a następnie wykładowca psychologii. Od 1919 do 1937 był profesorem psychologii eksperymentalnej na tej uczelni, do której uczęszczali również prekursorzy École des Annales , Marc Bloch , Lucien Febvre, którzy zapożyczyli od niego koncepcję mentalności . Emmanuel Levinas , Maurice Blanchot i Henri Ellenberger podążają za jego kursami. Jest zjadliwym krytykiem psychoanalizy , którą w 1923 roku określa jako „naukową nieprzyzwoitość” . Wykładał na pierwszym kursie uniwersyteckim w Davos w 1928 r. Wraz z wieloma innymi intelektualistami francuskimi i niemieckimi. W latach 1929-1930 zastąpił Georges'a Dumasa na Wydziale Literatury w Paryżu, a następnie był wykładowcą psychologii eksperymentalnej w latach 1930-1938 i objął katedrę psychologii patologicznej na Sorbonie w 1938 roku .
W swojej karierze był członkiem kilku towarzystw naukowych, takich jak Towarzystwo Psychologiczne w 1909 r., Francuski Instytut Socjologii w 1925 r. I Towarzystwo Medyczno-Psychologiczne w 1931 r. Był korespondentem Towarzystwa Psychologicznego w Buenos Aires w 1930. Redagował także Journal of Normal and Pathological Psychology .