Chajar ad-Durr

Ten artykuł jest zarysem dotyczącym egipskiej osobowości i historii .

Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .

Chajar ad-Durr Obraz w Infoboksie. Funkcje
Sułtan Egiptu
2 maja -lipiec 1250
Tûrân Chaha Al-Muizz Izz ad-Dîn Aybak
Regent
Egipt
21 listopada 1249 -27 lutego 1250
Tytuły szlacheckie
Panująca królowa ( w )
Sułtana ( w )
Biografia
Śmierć 28 kwietnia 1257
Kair
Pogrzeb Kair
Imię w języku ojczystym الدر
Małżonkowie Malik al-Salih Ayyub
Al-Muizz Izz ad-Dîn Aybak
Status Niewolnik ( d )
Inne informacje
Religia Sunnizm
Konflikt Siódma krucjata

Chajar ad-Durr (lub Chagarat al-Durr lub Shajar al-Durr „drzewo pereł” ;? - 28 kwietnia 1257) to niewolnik, który stał się ulubieńcem Ayyubid sułtana Egiptu As-Salih Ajjub . Następnie panowała z tytułem sułtana od 2 lub 4 maja 1250 r. do 30 lipca 1250 r. z tytułem Walidat al-Khalil . Zmarła 27 kwietnia 1257 r. pobita na śmierć przez pokojówki byłego towarzysza drugiego męża. Historycy francuscy oddali hołd mądrości i wysokiej inteligencji politycznej tej suwerennej, „która nagle stała się równa najlepszym mężom stanu, podczas gdy inni relatywizują jej rolę” .

Biografia

Pochodzenie

Historycy nie znają pochodzenia tego niewolnika ofiarowanego As-Salih Ayybowi, gdy został zesłany przez ojca do twierdzy Kayfa (1232-1238). Wahają się między pochodzeniem ormiańskim, gruzińskim czy tureckim. Nawet jej prawdziwe imię nie jest znane, ponieważ weszła do historii dopiero od czasu, gdy Al-Sâlih Ayyub nazwał ją „drzewem drogocennych kamieni”. Kiedy sułtan Al-Kamil zmarł w 1238 roku, jego najstarszy syn Al-Sâlih udał się do Kairu, aby go zastąpić. Bardzo zakochany w swoim faworycie, zostawia swoje poprzednie żony i dzieci w Kajfie, by zabrać tylko Chagarat al-Durr. Będzie miała syna Khalîla, który umrze przed ojcem w wieku sześciu lat, stąd późniejsza nazwa Umm Khalîl. As-Salih Ayyub miał innego syna Tûrâna Châha .

Siódma krucjata

W 1249 król Francji Ludwik IX rozpoczął siódmą krucjatę . Krzyżowcy zatrzymują się na Cyprze .

W tej chwili As-Salih Ayyûb przebywa w Damaszku . Podczas jego nieobecności Chajar ad-Durr będzie pełnił rolę regenta i zorganizuje obronę Egiptu. Ledwie As-Salih Ayyûb wrócił, gdy umarł,21 listopada 1249. Aby nie panikować żołnierzy, Chajar ad-Durr ukrywa tę śmierć, mówiąc, że jej mąż jest po prostu chory. Kiedy w końcu ogłasza śmierć As-Salih Ayyûb, to jego syn, Tûrân Châh, zostaje wyznaczony na dziedzica. Po opuszczeniu Cypru krzyżowcy przybyli do Damietta , w delcie Nilu , wmaj 1249, z 1800 statkami. Miasto jest zajęte,8 czerwca. Ta ciężka porażka spowodowała, że ​​tureccy generałowie nie ufali Tûrânowi Châhowi, uważanemu za nieodpowiedniego.

Przejęcie władzy

Armia krzyżowców kieruje się następnie do Kairu . Od lutego do kwietnia 1250 krzyżowcy oblegali cytadelę Mansourah . Szkorbut i czerwonkę zdziesiątkowała żołnierzy i zmusiła króla do odwrotu. Sierżant przestępców rozsiewa pogłoskę, że król się poddał. Większość żołnierzy poddaje się i trafia do niewoli. Do niewoli trafia również Ludwik IX. Te zwycięstwa są chwałą emira Bajbarsa, który stał na czele armii egipskich. Miesiąc później, wmaj 1250Król i wszyscy więźniowie zostają uwolnieni za ciężki okup zapłacony przez Zakon Świątyni .

Mamelucy z Bajbarem na czele zabijają Tûrâna Châha podczas bankietu, który wydał z okazji zwycięstwa. Chajar ad-Durr zostaje osadzony na tronie przez fałszywych tureckich generałów mameluków. W ten sposób na mocy bezprecedensowej decyzji, której przykład nigdy nie został powtórzony w świecie arabskim, na czele imperium królowała kobieta. W jej imieniu wygłoszono chutba , piątkowe kazanie w meczecie: „Boże chroń księżniczkę, sługę Al Malik al-Sâlih, królową muzułmanów, strażnika świata i religii (Ismat ad-dunia wa- d-dîn) Umm Khalîl, sługa kalifa Al-Musta'cima, żony Al Malika al-Sâliha. " Te utwory zostały również zawarte na waluty.

Egipt, od przejęcia władzy przez Saladyna , na mocy upoważnienia do Abbasydów kalif z Bagdadu . Kalif Al-Musta'sim nie akceptuje tego, że kobieta może mieć tytuł sułtana. Wysyła pismo do emirów Mameluków, że jeśli emirowie nie zdołają znaleźć człowieka do tego zadania, postara się im go wysłać. Chajar ad-Durr stoi krócej niż dwa miesiące. Mamluk Al-Mu`izz `Izz ad-Dîn Aybak zostaje powołany przez zgromadzenie emirów. Ale to nie satysfakcjonuje Ayyoubidów, którzy negatywnie widzą przejęcie władzy przez mameluków . Z miłości, wspólnego zainteresowania lub ambicji Chajar ad-Durr uwodzi Aybaka i poślubia go,21 lipca 1250. Mówią, że byli w sobie zakochani. Kalif wysłał sułtanowi Egiptu sztylet ozdobiony dekoracją z jaśminu na znak dobrej woli. Ale odmówił wysłania ceremonialnych sukienek.

Przez następne siedem lat rządzi Chajar ad-Durr, a nie Aybak. Nadal podpisuje dekrety w imieniu sułtana, w jej imieniu wybija się pieniądze i ośmiela się nazywać sułtanem (e).

Koniec

Chajar ad-Durr był bardzo zazdrosny. Kiedy ożenił się z Aybakiem, ten ostatni musiał rozwieść się z pierwszą żoną. Kiedy mówi o wzięciu drugiej żony, Chajar ad-Durr uważa to za niedopuszczalne i organizuje morderstwo jej męża, wychodzącego z wanny po grze w polo,1 st kwiecień 1257. Próbuje ukryć swoją zbrodnię, ale potem budzą się starzy przeciwnicy. Pierwsza żona Aybaka domaga się zadośćuczynienia. Generałowie są podzieleni co do stanowiska. W końcu, podczas zamieszek, Chajar ad-Durr zostaje śmiertelnie pobity kijami przez niewolników z haremu. Jego półnagie ciało zostaje wrzucone do rowów cytadeli,28 kwietnia 1257. Syn Aybaka, Al-Mansûr Nûr ad-Dîn `Âlî , jedenastoletni nastolatek, zasiada na tronie z emirem Qutuzem jako regentem, pomimo rywalizacji z Bajbarsem.

Zwłoki Chajara ad-Durra znajdują się obecnie w mauzoleum jego imienia, które zbudowała za życia w Kairze . Pod kopułą niszę zdobią mozaiki przedstawiające drzewo ozdobione emaliowanymi liśćmi, ilustrującymi jego nazwę.

Uwagi i referencje

  1. arabski  : šajar ad-durr, شجر الدرّ , perłowy las
  2. arabski  : Umm Halid'aṣma ad Dunyā wa ad-deen al-musta'simiya šajar ad-durr,
    أم خليل عصمة الدنيا والدين "المستعصمية" شجر الدر , Matka Khalila opiekuńcza moc i wiara "zwycięzca ad-Dur Chajar"
  3. Niektóre starożytne źródła preferują pierwszą formę apelacji, inni nie mniej starożytni, ale szczególnie współcześni autorzy preferują drugą formę. Sibt w al-Gawzî, Mir'ât al-zamân, Zwierciadło czasu , 1257; Götz Schregle, Die Sultanin von Ęgypten, 1961
  4. (w) Jimmy Dunn i Ismail Abaza, „  Shajarat (Shaggar, Shagar) al-Durr i jej Mauzoleum w Kairze  ” on Tour Egypt (dostęp 12 marca 2016 ) .
  5. Mounira Chapoutot-Remadi , „Chajar ad-Durr, niewolnik, mameluka i sułtana Egiptu” , w Charles-André Julien , Afrykanie , t.  4, Paryż, L'Harmattan ,1977, s.  101-112.
  6. René Grousset , Historia wypraw krzyżowych , tom.  3, Tempus Perrin,2006, 928  s. ( ISBN  978-2-262-02569-4 ) , s.  449.
  7. Jean-Paul Roux , „  Imperium Mameluków w Egipcie  ” , na https://www.clio.fr (dostęp 12 marca 2016 ) .
  8. „  Shagar Al-Durr lub Esmat al-Din Um Khalil  ” , o Wiecznym Egipcie
  9. André Clot , Egipt Mameluków 1250-1517: imperium niewolników , Paryż, Perrin,2009, 474  s. ( ISBN  978-2-262-03045-2 ) , „Od Saint Louis do Mongołów / A Slave Governs Egypt”, s.  24-25.
  10. Clot, op. cyt. , s.  26-27 , rozdz.  Od Saint Louis do Mongołów / Konflikty o władzę .
  11. Dinary imienia Umm Khalil znajdują się w British Museum w Londynie.
  12. Maqrîzî, kitab al sulûk, 1 st  część, tom.  II.
  13. (w) Doris Behrens-Abouseif , Architektura islamska w Kairze: wprowadzenie , The American University in Cairo Press,1 st lutego 1993.

Bibliografia

Kronikarze starożytni arabscy Badania nad Chagarat al-Durr
  • F. Abou Khater, Shagar El Dorr , The Cairo Review, wrzesień 1951.
  • Mounira Chapoutot-Remadi, Chajar ad-Durr , w Les Africains, Turyn, 1983.
  • Heikal Azza, Dawno , dawno temu była sułtana Chagarat al-Durr , Paryż, 2004.
  • Alain de Mérionec, Chagarat Ouddour , Kair, 1889.
  • Götz Schregle, Die Sultanin von Ęgypten , Wiesbaden, 1961.
  • Abderrahim Bouzelmate, wzniosły sułtan. Niezwykłe przeznaczenie Chajarra Dorr , wyjątkowego sułtana, edycje Victora Lebruna, 2020
  • „  Marzec 2020  ” , na Un souffle d'histoires (dostęp 7 lipca 2020 ) .
Prace ogólne
  • André Clot , Egipt Mameluków 1250-1517. Imperium niewolników , Paryż, Perrin,2009, 474  s. ( ISBN  978-2-262-03045-2 ).
  • Janine i Dominique Sourdel , Historyczny słownik islamu , PUF , coll.  "Kwadryga",2004, 1028  s. ( ISBN  978-2-13-054536-1 ) , „Mamelucy syro-egipscy”, s.  526-529.

Załącznik

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne