Zamek Lusignan | |||
Rozpoczęcie budowy | XI th century | ||
---|---|---|---|
Koniec budowy | XVI th wieku | ||
Aktualny właściciel | wspólny | ||
Bieżące miejsce docelowe | zniszczyć | ||
Ochrona | na liście MH 2 lipca 1997 r | ||
Informacje kontaktowe | 46 ° 26 ′ 14 ″ na północ, 0 ° 07 ′ 40 ″ na wschód | ||
Kraj | Francja | ||
Region historyczny | Poitou | ||
Region | Nowa Akwitania | ||
Departament | Wiedeń | ||
Gmina | Lusignan | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Château de Lusignan jest prawdopodobnie jednym z największych ufortyfikowanych zamków budowanych w Francji .
To był siedzibą panów z Lusignan, w tym członków rodziny były król Cypru i Jerozolimy tym Aimery II de Lusignan (al. 1145 ♰ 1 st kwiecień 1205), król Cypru .
Zamek został zbudowany w drugiej połowie X XX wieku przez Hugh II Cher i częściowo rozebrana w 1168 przez Henryka II i odbudowany krótko po (w 1171) przez Hugh VIII Lusignan i jego syna. Książę Jean de Berry , brat króla, zmodernizowany w końcu XIV th wieku. Legenda , według miejscowej tradycji ustnej atrybuty fundament zamku do słynnej bajki Melusine . Ten, poślubiając śmiertelnika Raymondina, stał się początkiem rodziny Lusignanów . Pochodzący z regionu mnich Pierre Bersuire (ok. 1300-1362), który zebrał historie, opowiada w swoim morale Reductorium około 1342-1350 :
„W moim kraju Poitou mówi się, że bardzo silny zamek Lusignan został zbudowany przez pewnego rycerza i jego żonę, która była wróżką; i że ta wróżka urodziła mnóstwo szlachciców i wielkich; i że stamtąd wywodzą się królowie Jerozolimy i Cypru, a także hrabiowie Marche i Parthenay. Mówi się jednak, że wróżka była widziana nago przez swojego męża i została przemieniona w węża. I nawet dzisiaj krążą plotki, że ten wąż objawia się w zamku za każdym razem, gdy zmienia władców. "
Zamek służył jako więzienie dla Jacquesa Coeura i przyszłego króla Francji Ludwika XII .
W dniu 27 września 1574 r., Podczas Piątej Wojny Religijnej , książę Montpensier zaatakował przedmieścia Lusignan i po ich zajęciu oblegał zamek i miasto . Podczas jednego wypadu oblężeni zabili pięciu kapitanów. Atak z 21 grudnia był nadal bardzo morderczy. Garnizon dowodzony przez wicehrabiego Rohanu , zredukowany do 500 ludzi, ostatecznie został zmuszony do kapitulacji 5 stycznia 1575
r. Pułk Sarrieu przejął miasto i zamek, pozostał tam przez jakiś czas w garnizonie, a następnie zburzył go. Plan (szkic) przechowywany obecnie w Bibliotece Narodowej Francji (BnF) zostałby sporządzony przez kapitana dowodzącego kwaterą główną.
Zamek został rozebrany na rozkaz króla Henryka III w 1586 roku i do 1622 roku zachowała się tylko wieża Mélusine.
Zamek, już od dawna stosowane jako kamieniołom, został zrównany z ziemią przez hrabiego Blossac , Intendant Poitou, w XVIII -tego wieku, do publicznej udogodnienie Park: alei drzew lipowych, otoczony ogrodem, prowadzi do tarasu z piękny widok na dolinę. Zbudowany wokół wąskiego cypla otoczonego głębokimi dolinami, zamek nadal ma fragmenty całych murów, które przylegają do klifów.
Jest też część donżonu , podstawa wieży Poitevine, cysterna i wejście do zamkniętego podziemia, z którego możemy znaleźć wyjście w okolicach kościoła miejskiego. W murze jest też wieża-klatka schodowa i fundamenty musztardowego garnka.
Ufortyfikowana przez Vaubana część stała się kolejno więzieniem, szkołą podstawową, a następnie punktem informacji turystycznej.
Legenda mówi, że została zbudowana przez wróżkę Mélusine dla jej męża Raymondina .
Zamek pojawia się w miniaturze March of Tres Riches Heures of Jean I er Berry , zamku, który należał do niego. Widzimy Mélusine nad prawą wieżą w postaci uskrzydlonego smoka . Ten obraz ilustruje ostatnią scenę legendy o Mélusine. Po wcześniejszym zamordowaniu przeklętego przez matkę ojca, jest skazana na przyjmowanie w każdą sobotę pojawienia się wężowej kobiety na wysokości pępka. Nikt nie powinien jej tak widzieć, nawet jej mąż, Raimondin. Ale jej brat zaskakuje ją w kąpieli, czesząc jej długie, złote włosy. Mélusine ucieka przez okno zamku i na zawsze znika w powietrzu pod postacią uskrzydlonego smoka. To jest ta scena, która jest przedstawiona w Très Riches Heures księcia Berry .
Miasto było dawniej ufortyfikowane. Został zbudowany pod zamkiem, zamykając dostęp do wzgórza. Niewiele jest śladów jego obwarowań, jedynie fundamenty, piwnice lub fragmenty fosy.
Od 1997 roku jest wpisany na listę zabytków .
W literaturze dziecięcej Guy d'Aveline napisał w 1933 roku jedną z najlepiej sprzedających się literatury dziecięcej lat trzydziestych: Les Mystères du château de Lusignan .