Cesare Cremonini (filozof)

Cesare Cremonini Obraz w Infobox. Cesare Cremonini Biografia
Narodziny 22 grudnia 1550
Cento
Śmierć 19 lipca 1631
Padwa
Trening Uniwersytet w Ferrarze
Czynność Filozof
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet w Ferrarze , Uniwersytet w Padwie
Religia Kościół katolicki
Członkiem Akademia Ricovrati
Mistrz Federico Pendasio ( d )

Cesare Cremonini (czasami Cremonino ), urodzony w rodzinie malarzy22 grudnia 1550w Cento (wówczas w Państwie Kościelnym , dziś w prowincji Ferrara , w regionie Emilia-Romania ), zmarł dnia19 lipca 1631w Padwie , to filozof Arystoteles włoski w drugiej połowie XVI th  wieku i początku XVII th  wieku. Był bardzo sławny za swojego życia. Jest także autorem dzieł literackich. Po łacinie, języku jego pism filozoficznych, nazywa się Cezar Cremoni n us lub Cezar Cremonius.

Biografia

Cesare Cremonini przez trzydzieści lat wykładał filozofię na uniwersytetach w Ferrarze i Padwie . Wśród jego mistrzów: Federico Pendasio . W Padwie, wówczas pod panowaniem Republiki Weneckiej , jest, wraz z Francesco Piccolomini , następcą Jacopo Zabarelli  ; skutecznie przeciwstawił się założeniu przez jezuitów konkurencyjnego uniwersytetu. Jego pensja staje się bardzo interesująca, jego uczniowie bardzo liczni, a kiedy Piccolomini odchodzi, zostaje pierwszym profesorem filozofii. W 1593 r. Został na uniwersytecie „obrońcą narodu niemieckiego” (studentów niemieckich). W 1600 roku wraz z Giambattistą Pigną i Galileo był jednym z założycieli Akademii Ricovrati . W imieniu uczelni to on składa gratulacje dożom Leonardo Donato , Giovanni Bembo i Antonio Priuli z okazji ich nominacji .

Cremonini miał słynny spór ze swoim kolegą Giorgio da Ragusą na temat natury żywiołów, wartości historii interpretacji Arystotelesa i kwestii dydaktycznych. Spierał się także z Galileuszem (o naturze niebios, w 1605 r.), Z Alessandro Tassonim (ale przez Giuseppe degli Aromatari ) w sprawie Petrarchizmu (1611–1613) iz lekarzem Pompeo Caimo  (it) w sprawie galenizmu .

Bardzo znany w swoich czasach, szczególnie zapamiętał go ktoś, kto zaprosił swojego kolegę Galileusza do zajrzenia do teleskopu w celu zweryfikowania istnienia gór Księżyca, odmówił, ukrywając się za autorytetem Arystotelesa. Ale Galileo i Cremonini byli w większości dobrymi kolegami, z wyjątkiem być może dni, kiedy Galileo pożyczał pieniądze Cremonini (Cremonini wcześniej dał mu roczną zaliczkę na pensję). Galileusz opuścił Padwę wbrew radom Cremonina, który chwalił go za wolność, jaką tam była. O zupełnie odmiennych opiniach, dwaj koledzy pojawili się razem w dokumencie Świętego Oficjum .

Cremonini zmarł podczas włoskiej epidemii dżumy w latach 1629–1631 , ale prawdopodobnie nie z powodu dżumy. Jego grób znajduje się w bazylice Santa Justina w Padwie . „Filozofia jest moim powołaniem; Byłem całkowicie w niej; jeśli zgrzeszyłem filozofując, pamiętaj, że jestem mężczyzną. "

Pomysły

Cremonini wyznawał doktrynę Arystotelesa , szczególnie zgodnie z interpretacjami Aleksandra z Afrodyzy i Awerroesa (lub Awerroesa czytanych przez Johna de Janduna ). Twierdził, że nie można jedynie rozumem (to znaczy bez rozważania Boskiego Objawienia ) wykazać nieśmiertelność duszy; to sprawiło, że oskarżył go o materializm i ateizm .

W swojej pracy poświęconej „weneckiemu arystotelizmowi na końcu świata arystotelesowskiego” Heinrich C. Kuhn identyfikuje następujące punkty myśli Cremoniniego:

To dobrze pasuje do wizerunku Cremoniniego jako obrońcy starej szkoły, postrzeganego jako ostatni z Arystotelików (w rzeczywistości był on ostatnim Arystotelesem, dla którego ceniono współczesną naukę). Ale wrogość między Cremoninim a Galileo jest legendą; informuje jednak o fakcie: odnoszący sukcesy profesor Cremonini zarobił znacznie więcej pieniędzy niż geniusz Galileusz. A incydent, w którym Cremonini odmawia spojrzenia przez teleskop Galileusza, należy umieścić w kontekście, w którym Cremonini w tym momencie ma już problemy z Inkwizycją , co jeszcze nie ma miejsca w przypadku Galileo.

Prace (lista częściowa)

Filozofia

Literatura

Spór

Korespondencja

Bibliografia

Listy bibliograficzne

Załączniki

Potomkowie

Znani studenci
  • Teofil Corydalleus  (el) , ukończył w 1613 roku, grecki filozof, bardzo wpływowy w kulturze podczas XVII th i XVIII -go  stulecia
  • Giuseppe degli Aromatari
  • William Harvey , ukończył studia w 1602 roku, angielski lekarz, pierwszy, który opisał krążenie krwi
  • Joachim Jung , absolwent w 1619 roku, niemiecki matematyk, spopularyzowany przez Johna Raya
  • Ioannis Kottounios , grecki uczony, następca Cremoniniego na katedrze filozofii w Padwie
  • Juste Lipse , filozof hiszpańskiej Holandii
  • Gabriel Naudé , w latach 1625–1627, francuski uczony, księgarz kardynała de Mazarina
  • Guy Patin , francuski literat i lekarz
  • Antonio Rocco , włoski filozof i libertyn
  • Corfitz Ulfeldt , 1628–1629, duński mąż stanu i zdrajca
  • Flemming Ulfeldt , w latach 1628–29, duński mąż stanu, młodszy z nich
Eponimia
  • Jest via Cesare Cremonini w Cento, via Cesare Cremonino w Padwie i Istituto Magistrale Cesare Cremonini w Cento.

Uwagi i odniesienia

  1. Schmitt 1984 .
  2. A raczej w nocy z 18 na 19.
  3. „Centensis” został do tego dodany, ponieważ pochodził z Cento: strona tytułowa Explanatio prooemii librorum Aristotelis .
  4. „Cæsar Cremoninus”, patrz ilustracja
  5. „Caesar Cremoninus”, Międzynarodowy katalog średniowiecznych rękopisów naukowych, Uniwersytet w Monachium .
  6. „Caesar Cremonius”, patrz ilustracja .
  7. "Caesar Cremonius", Katalog rękopisów włoskich litterati, British Library .
  8. Kiedy francuskie użycie było z francyzacją, pisano „César Crémonin” (jak Pierre Bayle) lub „César Crémonini” lub „Cremonini” .
  9. Mistrz także Pucharu .
  10. Cremonini i jego przyjaciele nazwali ten projekt „  antyuniwersyteckim ” : Jacopo Facciolati, Fasti gymnasii Patavini , 1757, s.  220 . Zobacz także Schmitt 1984
  11. Cesare Preti, „Giorgio da Ragusa” , w: Dizionario Biografico degli Italiani , t.  55, 2001.
  12. Przeciwko Caimo, wspiera go Guy Patin i Gabriel Naudé: Mabilleau 1881 , str.  7 .
  13. Stillman Drake, Galileo w pracy: jego biografia naukowa , s.  162 .
  14. Evan R. Soulé, Jr., „The Energy Machine of Joseph Newman”, w Discover Magazine , maj 1987.
  15. Forlivesi 2012 oddaje sprawiedliwość temu błędnemu przekonaniu.
  16. List Paolo Gualdo do jego przyjaciela Galileo, Padwa29 lipca 1611.
  17. The opere di Galileo Galilei: edizione nazionale , vol.  19, s.  275 , 1611.
  18. Na jego grobie byłoby napisane: „Cæsar Cremoninus hic totus jacet” ( Cezare Cremonini jest tutaj w całości). Potwierdziłoby to opinię tych, którzy twierdzą, że Cremonini nie wierzył w nieśmiertelność duszy. Ale Girolamo Tiraboschi mówi, że tego w żaden sposób nie udowodniono: Storia della letteratura italiana , 1777, s.  348–349 . Bayle również jest sceptyczny. Jednak wydaje się, że Cremonini miał ten projekt - być może jako żart. Kolega, o którym Stillman Drake przypuszcza, że ​​jest samym Galileuszem ( Galileo w pracy: jego biografia naukowa , s.  261 ), wątpiwszy w taką możliwość, Cremonini odpowiedziałby, że być może zmieni kilka słów.
  19. David Wootton, Paolo Sarpi: Between Renaissance and Enlightenment , 2002, str.  150 , przypis 9 z rozdz.  1 .
  20. Renan 1882 , str.  410 .
  21. Kuhn 1996 .
  22. Przetłumaczone na podstawie recenzji książki Kuhna autorstwa Josepha S. Freedmana, w The Sixteenth Century Journal , vol.  28 N O  2 (lato 1997), s.  599 .
  23. Renan 1882 podaje odniesienie „classis VI, codd. 176–108 ”  : s.  409 .
  24. Johann Albert Fabricius , Bibliotheca graeca , t.  13, s.  255 .
  25. Orazio Bacci  (it) , Le thinkazioni sopra le rhime del Petrarca di Alessandro Tassoni , 1887, s.  20 .
  26. Naudé, Patin i Cremonini, patrz Jean-Pierre Cavaillé, na przykład: „Italy denial in the Naudeana of Guy Patin” . To, co sprawia, że ​​Naudé de Cremonini jest „człowiekiem zaprzeczającym i wyleczonym z głupca” [ sic ] ( „Naudæana”, w Naudæana et Patiniana , Amsterdam, 1703, s.  55 ), to w zasadzie to, że nie wierzy w wiele z „oficjalne” prawdy swoich czasów; w nowoczesnym ujęciu byłby „kryptoateistą”.

Linki zewnętrzne