Cemal Mersinli Mehmed Djemal Pasza Mersinli Cemal Paşa | ||
![]() Mehmed Dżemal Pasza, ok. 1930 r. 1914-1918 | ||
Przezwisko | Küçük Djemal | |
---|---|---|
Narodziny |
1875 Mersin |
|
Śmierć |
7 października 1941 Ankara |
|
Pochodzenie | Otomana | |
Wierność | Imperium Osmańskie | |
Uzbrojony |
![]() |
|
Stopień | Generał | |
Konflikty |
Pierwsza wojna bałkańska I wojna światowa |
|
Wyczyny broni |
Oblężenie Szkodry (en) Kampania na rzecz buntu arabskiego na Synaju i Palestynie w latach 1916-1918 |
|
Inne funkcje | Minister Wojny Członek Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Turcji |
|
Mehmed Ahmed Dżemal w tureckiej Mersinli Cemal Paşa , nazywany Küçük Djemal ( „Djemal mały jeden”), stał pod Rzeczypospolitej: Cemal Mersinli , to żołnierz i polityk z Imperium Osmańskiego , a następnie w Republice Turcji , urodzony w 1875 roku w Mersin i zmarł dnia7 października 1941(lub 9) w Ankarze . Pacha to tytuł zawodowy.
Mehmed Djemal, syn Osmana Hasipa Beya, wstąpił do Osmańskiej Szkoły Wojskowej w 1892 roku ( Mekteb-i Füsûn-u Harbiyye-i Şâhâne ). Służy ona jako oficer w 2 e osmańskiej armii , opartej na Bałkanach i w 1912 roku został Zachodnia Army (en) . Jest inspektorem fortyfikacji Chtip , Köprülü i Skopje .
Uczestniczył w I wojnie bałkańskiej (1912-1913). W październiku 1912 wyróżnił się podczas oblężenia Szkodry (w) w osmańskiej Albanii . W lipcu 1913 r. został podniesiony do rangi paszy .
W listopadzie 1914 roku został mianowany dowódcą VIII th army corps (IN) , część 4 th armii z siedzibą w Syrii , i awansowany do stopnia generała dywizji ( mirliva ). W tym czasie otrzymał przydomek „Djemal mały”, aby odróżnić go od jego przełożonego Dżemala Paszy , szefa armii syryjskiej i członka triumwiratu Trzech Paszy , którego nazywano „Büyük Dżemal” („Djemal wielki "). W okresie styczeń-luty 1915 brał udział w ofensywie na Kanał Sueski .
We wrześniu 1917 roku 4 th armia wycofała się z głównego frontu w południowo-zachodniej części Palestyny , pozostawiając miejsce dla dwóch nowych bloków, w 7 th i 8 th armii. 4 th armia musi mieć centralną i północną Syrię i granice Osmańskiego Saudyjskiej , gdzie stoi przed arabską rewoltę .
W lutym 1918 roku Mehmed Jemal zastępuje Jamal Pasha, zwany do Konstantynopola , szef 4 th armii. Kilku współczesnych arabskich intelektualistów nacjonalistycznych uważa go za „dobrze usposobionego do Arabów”, w przeciwieństwie do jego poprzednika, który stał się niepopularny przez swoją politykę brutalnych represji. Zawiesił egzekucje i zwolnił kilku więźniów politycznych. Palestyńczyk Khalil Sakakini , zwolniony z więzienia przez nowego dowódcę, pisze: „ Djemal Pasza al-Saghir („mały”) może i ma niewielkie imię, ale ma świetną reputację. To władcy tacy jak on budują narody. Wszędzie, gdzie się pojawi, ludzie mówią o nim z wielką miłością i szacunkiem ” . Niemiecki generał Otto Liman von Sanders , dowódca zgrupowania armii palestyńskiej, odnotowuje w swoich Pamiętnikach, że Mehmed Djemal jest człowiekiem znanym i cenionym przez mieszkańców, którzy przez niego przechodzą, by przekazywać swoje prośby do Konstantynopola. Korzysta również z publikacji porozumień Sykes-Picot , które przewidywały podział Bliskiego Wschodu między Francuzów i Brytyjczyków, dzięki czemu Arabowie zrozumieli, że nie mogą niczego oczekiwać od Ententy : tylko w mieście Nablus ... kilkuset Arabów dołączy do armii osmańskiej . Pod rozkazami Mehmed Jemal The 4 th armia walczy arabskich rebeliantów z pewnym sukcesem na wschodnim brzegu Morza Martwego i Jordanu . W lipcu 1918 awansowany na generała korpusu wojskowego ( Ferik ).
Jednak wielka brytyjska ofensywa generała Edmund Allenby , we wrześniu 1918 roku, zmuszając 4 th armię do odwrotu. Uciekła okrążenie, pozostawiając wielu więźniów podczas bitwy Amman (w) (25 września) oraz walce z Damaszku (30 wrzesień- 1 st październik). Mehmet Djemal, który nie chce walczyć w Damaszku , powierza dowództwo nad miastem swojemu zastępcy Behjet Bey, który przekazuje je arabskiemu nacjonaliście Choukri al-Ayoubi , byłemu oficerowi osmańskiemu, który został przedstawicielem emira Faisala . Wojska osmańskie ewakuują miasto bez walki. Mehmed Djemal zostaje następnie odwołany do Konstantynopola.
Po zawieszeniu broni z Moudros (30 października 1918), w której Imperium Osmańskie wycofała się z konfliktu i wszedł pod kuratelą aliantów , Mehmed Djemal została wysłana do Konya w styczniu 1919 roku jako inspektora 2 nd armii. Nawiązał kontakt z tureckimi nacjonalistami skupionymi wokół Mustafy Kemala . W lipcu 1919 został mianowany inspektorem szkół wojskowych.
W październiku 1919 został ministrem wojny w rządzie wielkiego wezyra Ali Rızy Paszy (w), gdzie pełnił funkcję nieoficjalnego przedstawiciela kemalistowskiego rządu tymczasowego . Stając się podejrzanym dla brytyjskich okupantów, 20 stycznia 1920 r. musiał zrezygnować, zanim 15 marca został aresztowany: został zesłany z delegacji na Maltę . W listopadzie 1921 powrócił do Turcji poprzez wymianę jeńców po bitwie pod Sakaryą .
Zostaje wybrany na zastępcę Wielkiego Tureckiego Zgromadzenia Narodowego . 17 czerwca 1926 został aresztowany pod zarzutem udziału w spisku mającym na celu zamordowanie Mustafy Kemala, ale uniewinniony podczas procesu 13 lipca.
Następnie trzymał się z dala od życia politycznego aż do śmierci Mustafy Kemala. Następnie został wybrany posłem do Mersin 20 marca 1939 jako kandydat do partii kemalist CHP . Zmarł w Ankarze 7 lub9 października 1941.