Carmina Burana

Carmina Burana Codex Buranus (Carmina Burana).

Format	Rękopis
Języki	Średniowieczna łacina , średnio-wysoko-niemiecki , starofrancuski
Data utworzenia	XIII th century
Data wydania	1847
Lokalizacja	Monachium
Kraj	Niemcy
Kolekcja	Bayerische Staatsbibliothek
Praca pochodna	Carmina Burana

Carmina Burana ( łac  . „Poems” lub „Songs of Beuern  ”) to tytuł, który niemiecki językoznawca Johann Andreas Schmeller nadał rękopisowi odkrytemu w 1803 roku w opactwie Benediktbeuern ( Niemcy ), którego pierwsze wydanie pochodzi z 1847 roku. . Jest to zbiór , częściowo odnotowany w neumach i napisany między 1225 a 1250 rokiem, 315 pieśni świeckich i religijnych skomponowanych w średniowiecznej łacinie  - z niektórymi częściami w języku średnio-wysoko-niemieckim , arpitan , a także po francusku - głównie przez goliardów , pozbawionych kadr duchownych. lub włóczęgi studenci. Rękopis zawiera pieśni miłosne, piosenki do picia i tańca oraz utwory religijne.

Popularność kolekcji została reaktywowana w XX th  century dzięki wielkim sukcesie jednobrzmiące muzycznej dzieło Carla Orffa , Carmina Burana , skomponowany w latach 1935-1936, w którym powraca Orff dwadzieścia cztery utwory z rękopisu.

Struktura

315 różnych części jest podzielonych na:

• Carmina ecclesiastica (pieśni religijne);
• Carmina moralia et satirica (pieśni moralne i satyryczne);
• Carmina amatoria (pieśni miłosne);
• Carmina Potoria (piosenki do picia);
• Ludi ( gry religijne);
• Supplementum (suplement).

Ustaw muzykę

Wiele z tych utworów zostało nagranych przez średniowieczne zespoły muzyczne , w tym: Thomas Binkley i Studio der frühen Musik w 1964 r .; René Clemencic i jego Clemencic Consort w 1974 roku; Marcel Pérès i zespół Organum w 1989 roku; Berry Hayward i Caillard Ensemble w 1990 roku; Jean-Michel Deliers i zespół Alegria w 1991 roku; a także Joël Cohen i Boston Camerata.

Bibliografia

1. „  https://www.britannica.com/topic/Carmina-Burana-medieval-manuscript  ”
2. Strona albumu Carmina Burana zespołu Alegria .

Zobacz też

Bibliografia

• Étienne Wolff (prezentacja i tłumaczenie), Carmina Burana , Paryż, Imprimerie nationale Éditions , pot.  "Salamandra",Styczeń 1995, 1 st  ed. , 552  pkt. , 14,8 × 20,5  cm , miękka oprawa ( ISBN  2-7433-0000-0 i 978-2-7433-0000-5 , uwaga BnF n o  FRBNF35742924 )Tylko francuskie tłumaczenie i dosłowne tłumaczenie wszystkich tekstów zbioru, w tym prezentacji, streszczenia bibliografii, przypisów do każdego wiersza na końcu tomu oraz tabeli incipitów łacińskich.
• A. Micha , F. Joukovsky i P. Büchler (wybór tekstów, wstęp, tłumaczenie, przypisy i bibliografia), Carmina Burana , Paryż, Honoré Champion , wyd.  "Dwóch języków Collection" ( N O  8)16 czerwca 2002, 1 st  ed. , 296  str. , 15 × 22  cm , miękka oprawa ( ISBN  2745307134 i 9782745307132 , prezentacja online )

Powiązane artykuły

• Goliard
• Literatura średniowieczna
• Muzyka średniowieczna
• O Fortuna

Linki zewnętrzne

• Dokumentacja urzędowa  :
  • Plik wirtualnego organu międzynarodowego
  • Biblioteka Kongresu
  • Gemeinsame Normdatei
  • WorldCat
• Informacje w słownikach ogólnych lub encyklopediach  : Brockhaus Enzyklopädie  • Enciclopedia italiana  • Encyclopædia Britannica  • Encyklopedia Treccani  • Gran Enciclopèdia Catalana  • Hrvatska Enciklopedija  • Store norske leksikon
• Zasoby związane z muzyką  :
  • (en)  Międzynarodowy projekt biblioteki partytur muzycznych
  • (w)  MusicBrainz (działa)
  • (pl)  MusicBrainz (grupy wydawnicze)
  • (en)  MusicBrainz
• (la) Tekst Carminy Burany na stronie Bibliotheca Augustana