Carl Dahlhaus

Carl Dahlhaus w 1986 roku Biografia

Narodziny	10 czerwca 1928 Hanower
Śmierć	13 marca 1989(60 lat) Berlin
Pogrzeb	Cmentarz ewangelicki w Berlinie-Nikolassee ( d )
Narodowość	Niemiecki
Trening	Uniwersytet w Getyndze
Zajęcia	Muzykolog , teoretyk muzyki, historyk muzyki , kompozytor , profesor uniwersytetu , historyk , filozof

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet Techniczny w Berlinie , Uniwersytet Saary
Członkiem	Niemiecka Akademia Języka i Literatury
Nagrody

Widok na grób.

Carl Dahlhaus , urodzony dnia10 czerwca 1928w Hanowerze i zmarł dalej13 marca 1989w Berlinie jest niemieckim muzykologiem .

Biografia

Od 1947 do 1952 studiował muzykę społeczną u Rudolfa Gerbera na Uniwersytecie w Getyndze, a także filozofię, językoznawstwo, historię i historię sztuki. W tym okresie spędził semestr na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim pod kierunkiem Willibalda Gurllita i Hermanna Zencka . Został zauważony w 1953 roku dzięki swojej rozprawie o mszach Josquina des Prés . W latach 1950-1958, dzięki rekomendacji Kurta Hirscfeldsa , był dramaturgiem teatru w Getyndze pod kierunkiem Heinza Hilperta . Stypendium przyznane przez Deutsche Forschungsgemeinschaft umożliwiło mu następnie prowadzenie badań.

Od 1960 do 1962 był redaktorem muzycznym Stuttgarter Zeitung . Walter Wiora rekrutuje go do prowadzenia badań muzycznych na Uniwersytecie w Kilonii . W 1966 roku zdał agregację w Kilonii z tematem Untersuchungen über die Entstehung der harmonischen Tonalität („Badania nad narodzinami tonu harmonicznego”). Następnie przez krótki czas wykładał jako doradca na Uniwersytecie Saary . W 1967 został następcą Hansa Heinza Stuckenschmidta w Katedrze Historii Muzyki Politechniki Berlińskiej . W tym okresie napisał wiele dzieł uznanych na całym świecie, które przyciągnęły wielu niemieckich i zagranicznych studentów.

Wielokrotnie był też profesorem na letnich kursach muzyki współczesnej w Darmstadt . Dwukrotnie wykładał jako profesor honorowy w Stanach Zjednoczonych w 1968 roku na Uniwersytecie Princeton oraz w 1977 roku na Uniwersytecie Illinois . Był redaktorem naczelnym wielu książek o Richardzie Wagnerze i Beethovenie . Zajmuje się różnymi dziedzinami życia muzycznego, m.in. jako przewodniczący niemieckiej rady muzycznej w latach 1976-1980, Instytutu Nowej Muzyki i Edukacji Muzycznej w Darmstadt, a także Towarzystwa Badań Muzycznych. 1980. Był bardzo dobrym organizatorem i angażował się w duże projekty muzykologiczne.

Był redaktorem naczelnym wydania wszystkich dzieł Richarda Wagnera, uzupełnił o biografie słownik muzyczny Riemanna i stworzył wraz z Hansem Heinrichem Eggebrechtem słownik muzyczny Brockhaus-Riemann Musiklexikon od marca 1975 do 1979 roku, był też projektant dwunastu tomów nowego podręcznika muzykologii. Zainicjował sześciotomową encyklopedię z Sieghartem Döhringiem Pipersem Enzyclopädie des Musiktheaters. Prowadził dwie konferencje radiowe poświęcone muzyce i historii muzyki. Redagował teksty z serii płyt winylowych o nazwie Zeitgenössische Musik in der Bundesrepublik Deutschland 1945-1980. Był zaangażowany w pisanie kilku czasopism muzycznych lub uniwersyteckich. Zorganizował wiele kongresów i kolokwiów oraz zredagował ich treść. Przede wszystkim był płodnym pisarzem i jego praca wpłynęła na muzykologię niemieckiej i międzynarodowej z ostatniej tercji XX th wieku. Pisma te obejmują szerokie spektrum, ale koncentrują się głównie na teorii, analizie estetyki muzycznej i jej historii, a także jej implikacji we współczesnym świecie. Dahlhaus został wyróżniony w 1982 r. Jako członek Akademii Języków i Poezji w Darmstadt, w 1984 r. Otrzymał święcenia kapłańskie Orderu Zasługi. W 1985 roku został odznaczony Wielkim Federalnym Krzyżem Zasługi. W 1987 roku zdobył nagrodę muzyczną we Frankfurcie i został profesorem honorowym na Uniwersytecie w Chicago.

Jego uczniem był Anselm Gerhard .

Bibliografia

Studien zu den Messen Josquin des Près , praca magisterska z Uniwersytetu w Getyndze, 1953.
Musikästhetik , K. 1967.
Arnold Schönberg. Variationen für Orchester, op . 31 , 1968.
Richard Wagners Musikdramen , Velber, 1971.
Grundlagen des Musikgeschichte , K.1977.
Die Idee der absoluten Musik , KASSEL, 1978.
Die Musik des 19. Jahrunderts , Wbdn, 1980.
Von Musikdrama zur Literatuoper , Mn./Salzburg, 1983.
Czy ist Musik? Wihlemshaven 1985.
Ludwig van Beethoven und seine Zeit , Laaber, 1987.
z Ruth Katz: Contemplating Music (Źródła w estetyce muzyki, wybrane, zredagowane, opatrzone adnotacjami i wprowadzone, z oryginalnymi tłumaczeniami, w czterech tomach), New York: Pendragon Press, 1987-1991. Lot. I Substance (1987); Lot. II Import (1989); Lot. III Benzyna (1991); Lot. IV Wspólnota Dyskursu (1991).
Europäische Romantik in der Musik, Bd.1: Oper und symphonischer Still 1770-1820 , Stg./WEIMAR, 1999.
Europäische Romantik in des Musik, Bd.2: Von ETAHoffman bis Richard Wagner , 2000.

Źródła

NOWA encyklopedia GROVE
MGG Encyclopedia, Personentheil

Carl Dahlhaus

Biografia

Bibliografia

Źródła

Linki zewnętrzne