Carl Clemens Bücker
Carl Clemens Bücker
| Narodziny |
11 lutego 1895 Ehrenbreitstein ( d ) |
|---|---|
| Śmierć |
1976 Mölln |
| Narodowość | Niemiecki |
| Zajęcia | Pilot , inżynier , inżynier lotniczy |
Carl Clemens Bücker (*11 lutego 1895w Ehrenbreitstein koło Koblencji , †3 marca 1976w Mölln ) był niemieckim pilotem , konstruktorem samolotów i przedsiębiorcą. Zasłynął na całym świecie dzięki swoim urządzeniom akrobacyjnym i treningowym opracowanym w latach 30.XX wieku Bü 131 i Bü 133 .
Biografia
Carl Bücker urodził się w 1895 roku, jego ojcem był lekarz, dr Georg Bücker, a matka Luise z domu Ladner. Uczył się w Münster, a następnie w liceum Kaiserin-Augusta w Koblencji. Ukończył szkolenie w 1912 roku wejdzie jak kadet w Cesarskiej Marynarce w Kilonii 1 st kwietnia tego samego roku. Ukończył szkolenie jako chorąży (Leutnant zur See) i zaciągnął się jako oficer wachtowy na liniowcu Kaiser Karl der Große (Charlemagne).
W 1914 roku przeszedł szkolenie pilota i wykonywał misje z List (na wyspie Sylt ), Helgolandu i Zeebrugge . Następnie został przeniesiony do Seaplane Test Center (Seeflieger-Versuchskommando) w Warnemünde , gdzie spotkał się z projektantem samolotu Ernst Heinkel . Bücker opuścił armię w 1919 roku i próbował szczęścia na chwilę jako spedytora na frez w Bałtyku .
Około 1920 r. Wyemigrował do Szwecji i pracował tam jako pilot, następnie pilot doświadczalny i doradca Marynarki Wojennej. Rok później uzyskał obywatelstwo szwedzkie i założył w Lindigö pod Sztokholmem z pomocą Ernsta Heinkela firmę Svenska Aero AB, która następnie produkowała samoloty Heinkel na podstawie licencji. W 1927 roku Bücker zbudował samolot wielozadaniowy Svenska Pirat , następnie samolot szkoleniowy Svenska Falken, a na koniec myśliwiec Svenska Jaktfalk, który zostanie zbudowany w 18 egzemplarzach i będzie służył w szwedzkich siłach powietrznych do 1941 roku.
Jego firma musiała ogłosić upadłość w grudniu 1932 r. I Bücker wrócił do Niemiec, gdzie 3 października 1933 r. Założył w Berlinie- Johannisthal firmę Bücker Flugzeugbau GmbH . Szef biura projektowego Anders J. Anderson, który podążył za nim do Niemiec, zaprojektował Bü 131 Jungmann , który odniósł pewien międzynarodowy sukces, ale został odrzucony przez RLM . Dopiero po tym, jak samolot ten zyskał uznanie za granicą, Luftwaffe użyło go do szkolenia swoich pilotów. Ta sama przygoda przytrafiła się następnemu modelowi, Bü 133 Jungmeister . Te dwa typy samolotów nadal latają.
Od 1935 roku firma Bücker coraz bardziej angażowała się w działania wojenne. Miał rozpocząć od wyprodukowania 85 egzemplarzy konkurencyjnego samolotu Focke-Wulf Fw 44 oraz zapewnienia obsługi i napraw samolotów rozpoznawczych He 46 . Później wykonał również szybowce towarowe DFS 230 oraz części myśliwca Stuka Ju 87 i Bf 109 .
W 1939 roku Bücker ponownie odniósł sukces ze swoim Bü 181 Bestmann, ponieważ ten samolot stał się standardowym urządzeniem szkoleniowym i szkoleniowym Luftwaffe.
W kwietniu 1945 roku Bücker wyjechał do Hamburga na krótko przed przybyciem Armii Czerwonej . Później przeprowadzi się do Bonn, gdzie przez jakiś czas będzie dealerem Saaba w Niemczech. Jego próba nakłonienia nowej Luftwaffe Bundeswehry do zakupu samolotu Safir , który jego przyjaciel Anderson właśnie zaprojektował od Saaba, nie powiodła się. Tylko Lufthansa kupuje dwa na szkolenie swoich pilotów. We współpracy z firmą Josef Bitz z Augsburga pod koniec lat 50. bezskutecznie próbował rozpocząć produkcję niewielkiej serii Jungmann i Jungmeister.
Jego żona Hermine, z domu Jungbeck, zmarła w 1965 roku. Ostatnie lata życia Bücker spędził w domu w Mölln-Lauenberg. Zmarł 3 marca 1976 r. Zgodnie z ostatnią wolą jego ciało spoczywa teraz na dużym cmentarzu w Koblencji .