| Narodziny |
17 września 1868 Rostock |
|---|---|
| Śmierć |
6 maja 1956(87 lat) Halle-sur-Saale |
| Imię w języku ojczystym | Carl Brockelmann |
| Narodowości |
Niemiecki polski |
| Trening |
University of Rostock University of Strasbourg ( d ) Uniwersytet Wrocławski |
| Zajęcia | Językoznawca , orientalista , profesor uniwersytetu |
| Pracował dla | Humboldt University of Berlin , University of Wrocław (1893-1903) , Uniwersytet w Królewcu (1903-1910) , Martin-Luther University of Halle-Wittemberg (1910-1922) , Uniwersytet Frédéric-Guillaume (1922-1923) , Uniwersytet Wrocławski (1923-1935) |
|---|---|
| Obszary | Orientalistyka , arabistyka |
| Członkiem |
Królewska Pruska Akademia Nauk Amerykańskie Towarzystwo Orientalne Linguistic Society of America ( en ) Niemieckie Towarzystwo Orientalne Węgierska Akademia Nauk Towarzystwo Azjatyckie NRD Akademia Nauk Królewskie Towarzystwo Orientalistyczne Śląskie Towarzystwo Kultury Patriotycznej ( d ) (1902) Saksońska Akademia Nauk (1948) |
| Różnica | Nagroda Narodowa Niemieckiej Republiki Demokratycznej |
Carl Broeckelmann (17 września 1868 - 6 maja 1956), czyli Carl Brockelmann , jest niemieckim lingwistą , profesorem uniwersytetu w Berlinie i literaturoznawcą. Jest specjalistą w zakresie języków bliskowschodnich . Był członkiem Deutsche Morgenländische Gesellschaft . Wśród jego uczniów byli Bertold Spuler i Max Bravmann.
Carl Brockelmann jest synem kupca z Rostocku i bratankiem polityka Ernsta Brockelmanna. W tym mieście spędził młodość. Kontynuował letni semestr studiów filologicznych w Rostocku, następnie został stypendystą na Uniwersytecie we Wrocławiu, po czym odbył kursy orientalisty Theodora Nöldeke na Uniwersytecie w Strasburgu , gdzie zdał egzamin państwowy. Latem 1888 r. Przez następne dwa lata wykładał w protestanckim liceum w Strasburgu. Wśród jego uczniów są synowie zamożnych rodzin przemysłowych Adler i Oppenheimer.
W 1893 Brockelmann był prywatnym docentem na Uniwersytecie we Wrocławiu. W 1900 r. Został mianowany profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie w Berlinie, aw 1903 r. Profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie w Królewcu . W 1910 r. Został powołany na Uniwersytet Wrocławski, aw 1922 r. Powrócił na Uniwersytet Berliński , a następnie w następnym roku do Wrocławia . W 1936 r. Był emerytowanym profesorem. Ostatnie lata spędził w Halle i do końca udzielał prywatnych lekcji.
Zainwestował w transkrypcję alfabetu arabskiego według normy DIN 31635, która została uznana na Międzynarodowym Kongresie Orientalistów w 1936 roku w Rzymie .