Królować | Plantae |
---|---|
Podział | Magnoliophyta |
Klasa | Magnoliopsida |
Podklasa | Magnoliopsida |
Zamówienie | Magnolia |
Klade | Okrytozalążkowe |
---|---|
Klade | Magnoliidae |
Zamówienie | Canellales |
Rodzina | Canellaceae |
Rodzina z Canellacées obejmuje roślin okrytonasiennych wysoko konserwatywne znaków.
Nazwa pochodzi od rodzaju Canella (nazwa potoczna: cannellier).
Była to ważna roślina lecznicza rdzennych mieszkańców amerykańskich tropików, która została przyjęta jako taka przez Europejczyków. To właśnie podczas drugiej wyprawy Krzysztofa Kolumba jego towarzysz, dr Diego Álvarez Chanca, opisał ten cynamon, niepodobny do żadnego używanego w Europie.
W 1756 Patrick Browne nazwał Canella gatunkiem znanym obecnie jako Canella winterana, ale bez dodawania konkretnego epitetu. Ogólna nazwa wywodzi się od canela , hiszpańskiego słowa oznaczającego cynamon, wywodzącego się z łacińskiego canna , co oznacza „trzcina”, lub pokrewnej greckiej kanna , która odnosi się do kawałka zwiniętej kory.
Rodzina Canellaceae została założona dopiero w 1832 roku przez Carla von Martiusa, który w tym czasie określił ją jako składającą się wyłącznie z rodzaju Canella .
Są to silnie aromatyczne drzewa lub krzewy o wiecznie zielonych, pergaminowych liściach, producenci olejków eterycznych, z rejonów tropikalnych. Występują w Indiach Zachodnich , na Florydzie , w tropikalnej Ameryce Południowej , Afryce Wschodniej i na Madagaskarze .
W 1737 r., w swoim Hortus Cliffortianus, Linneusz połączył Canella z Drimys (dzisiejszy rodzaj Winteraceae ) i Cinnamomum (obecnie Lauraceae ), tworząc takson Winterania .
W 1753 r. w pierwszym wydaniu Species Plantarum Linneusz podzielił Winteranię na cztery gatunki. Trzy z nich to Cinnamomum, a czwarta, którą nazwał Laurus winterana , składała się z tego, co obecnie nazywa się Canella winterana i Drimys winteri .
W 1756 Patrick Browne zastosował nazwę Canella bez dodawania do niej specyficznego epitetu, ale ten rodzaj nie został zaadoptowany przez Linneusza, który w 1762 wskrzesił rodzaj Winterania , któremu przypisał jedyny gatunek Winterania canella zwany wcześniej Laurus winterana .
W 1784 r. Johan Andreas Murray podzielił Winteranię na dwa jednogatunkowe rodzaje, których składowymi gatunkami były Canella alba i Wintera aromatyczna .
Nazwa Canella alba została zatwierdzona przez Murraya w 1784 roku, ale była już w użyciu. Linneusz przypisał tę nazwę angielskiemu lekarzowi przyrodnikowi Samuelowi Dale'owi (as) , który użył swojej Farmakologii w 1693 roku. Patrick Browne wspomina o jej użyciu przez przyrodnika Marka Catesby'ego . Gatunek został przemianowany na Canella winterana przez Josepha Gaertnera w 1788 roku w jego dziele „Owoce i nasiona roślin”.
Ponieważ zmiana nazwy jest wymagana przez zasady nomenklatury botanicznej, Wintera aromatyczna jest obecnie znana jako Drimys winteri (Winteraceae).
W 1840 roku Stephan Endlicher podzielił rodzaj „Canella”, tworząc nowy rodzaj „Cinnamodendron”. Powstały wówczas następujące rodzaje: Cinnamosma w 1867, Warburgia w 1895, Pleodendron w 1899, Capsicodendron w 1933. Ten ostatni został zaakceptowany przez niektórych autorów z dwoma gatunkami: Capsicodendron pimenteira i Capsicodendron dinisii . Inni autorzy podciągnięcia Capsicodendron w Cinnamodendron i Capsicodendron pimenteira w dinisii Cinnamodendron .
Molekularne badania filogenetyczne sekwencji DNA wykazały, że cynamodendron , zgodnie z tradycją, jest polifiletyczny i składa się z dwóch odrębnych grup. Grupy te są różne morfologicznie, a ich zakresy nie pokrywają się.
Jedna z tych grup jest spokrewniona z afrykańskimi rodzajami Cinnamosma i Warburgia i może być na nich parafiletyczna . Składa się z ośmiu gatunków, z których jeden został nazwany w 2005 roku. Dwa inne gatunki z tej grupy nie zostały oficjalnie nazwane i opisane w literaturze naukowej. Ta grupa ogranicza się do Ameryki Południowej. Ponieważ obejmuje gatunek typowy , Cinnamodendron axillare (w) , zachowa nazwę rodzajową Cinnamodendron .
Inna grupa gatunków Cinnamodendron jest najbliżej spokrewniona z Pleodendronem i ogranicza się do Wielkich Antyli. Składa się z sześciu gatunków, z których dwa pozostają nienazwane. Dla tej grupy zaproponowano nazwę Antillodendron , ale uważa się ją za nieważną, ponieważ nie została ona opublikowana.
Filogenetyczna klasyfikacja APG II (2003) sprawia kanellowcowate rodzina starego dywergencji blisko winterowate .
Według World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (11 grudnia 2016 r.) :
Według NCBI (11 grudnia 2016 r.) :
Według DELTA Angio (11 grudnia 2016) :
Według ITIS (11 grudnia 2016 r.) :
Według NCBI (28 marca 2010 r.) :