Kampania rzeczna i morska podczas kolumbijskiej niepodległości
Kampania rzeczna i morska podczas kolumbijskiej niepodległości
Kampanie wojskowe w Wielkiej Kolumbii (1819-1820)
| Przestarzały | 10 sierpnia 1819 r.-10 października 1821 r. |
|---|---|
| Miejsce | Prowincje Cartagena , Santa Marta i Riohacha , Nowa Granada ( dzisiejsza Kolumbia ) |
| Wynik | Zwycięstwo separatystów |
 Wielka Kolumbia Brytyjska Legion
|
.svg){kind=small} imperium hiszpańskie
|
|
Mariano Montilla José Prudencio Padilla Hermógenes Maza José María Córdova Jacinto Lara |
Gabriel de Torres Pedro Ruiz de Porras |
Pierwsza republika (1810-1815)
Hiszpański rekonkwista (1815-1819)
Kampania wyzwolenia (1819)
Wielka Kolumbia (1819-1824)
Bitwy
m
Kampania rzeczna i morska , prowadzona w okresie niepodległości Kolumbii , to seria działań wojennych na rzece Magdalena i na Morzu Karaibskim , mających na celu zdobycie portów Santa Cruz de Mompox , Barranquilla , Santa Marta , Cartagena i Riohacha . są nadal w rękach rojalistów po armia wyzwolenia prowadzony przez Simón Bolivar został uwolniony Nowej Granady po decydującego zwycięstwa w bitwie pod Boyaca .
kontekst
Bolivar za wojsko weszło Bogota bez odporności na10 sierpnia 1819 r.podczas gdy wicekról Nowej Granady Juan de Sámano uciekł. Jednak rojaliści wciąż stawiają opór w różnych częściach kraju. Podczas gdy Antonio José de Sucre rozpoczyna kampanię mającą na celu wyzwolenie południa kraju i prezydentury Quito , Bolívar nakazuje wenezuelskiemu generałowi Mariano Montilla zaatakować rojalistów, którzy wciąż okupują porty Morza Karaibskiego .
Proces
Plan Bolívara polega na zaatakowaniu rojalistów na trzech frontach. Pierwszy jest pod dowództwem Montilli, w towarzystwie admirała Luisa Brióna, którego flota wypływa z wyspy Margarita i kieruje się do Kartageny . Drugi front prowadzony jest przez pułkowników José María Córdova i Hermógenes Maza . Ten ostatni skierował się do ujścia Rio Magdalena i prowincji Cartagena de Indias, podczas gdy dywizja dowodzona przez Kordobę najpierw skierowała się do prowincji Antioquia, gdzie dostarczyła12 lutego 1820bitwa chorros Blancos który ostatecznie uwalnia regionu. Trzecim frontem dowodzą wenezuelscy pułkownicy Jacinto Lara i José María Carreño, którzy z Ocaña celują w prowincję Santa Marta .
Montilla zaokrętowuje się w Juan Griego na pokładzie floty dowodzonej przez admirała Luisa Brióna i jego drugiego kapitana José Prudencio Padilla , składającej się z 26 statków. Flota kieruje się w stronę portu Riohacha, który zajmuje12 marca 1820po ucieczce hiszpańskiego gubernatora. Montilla natychmiast wyruszył z 500 ludźmi do Valledupar , gdzie 28 marca znalazł żołnierzy z Lary i Carreño, którzy przybyli z Ocaña. Tymczasem miasto Riohacha zostaje dotknięte pożarem wywołanym przez niesfornych irlandzkich żołnierzy z Legionu Brytyjskiego , którzy protestują przeciwko opóźnieniom w wypłacie pensji, a Montilla musi tam wrócić, aby przywrócić porządek.
Kampania trwała w prowincji Cartagena de Indias od 11 czerwca , kiedy flota pokonała jednostki hiszpańskie stacjonujące w Sabanilli . Podążając biegiem rzeki Magdaleny , Barranquilla i Soledad zostały zdobyte przy wsparciu ludności cywilnej. Baranquilla została wówczas ogłoszona prowizoryczną stolicą prowincji Cartagena i stała się centrum działań wojennych. Pedro Gual zostaje mianowany gubernatorem cywilnym. Tymczasem ofensywa dowodzona przez Hermógenesa Mazę rozgromiła rojalistów na kursie Magdaleny po zdobyciu portu na Teneryfie na25 czerwca 1820.
ten 10 października 1820, wojska Lary i Carreño, wspierane przez siły rzeczne, pokonują rojalistów podczas bitwy pod Ciénaga (es) i zdobywają Santa Marta . Reorganizują ekspedycję i przygotowują atak na zatokę Cartagena drogą przez kanał del Dique . Po długim oblężeniu ,24 czerwca 1821 r., armia kolumbijska zniszczyła hiszpańskie okręty zakotwiczone w zatoce w bitwie zwanej „La Noche de San Juan”, w której celował José Prudencio Padilla. W dniach 5-6 lipca twierdza San Fernando de Bocachica została zajęta, co doprowadziło do kapitulacji hiszpańskiego gubernatora, brygadiera Gabriela de Torres . Miasto zostało oficjalnie przekazane armii wyzwoleńczej w dniu10 października 1821 r., kiedy to batalion Antioquia dowodzony przez pułkownika José María Córdovę jako pierwszy wkracza do miasta. Władze hiszpańskie w końcu zaokrętowały kolumbijskie statki płynące na Kubę .
Apartamenty
Wyzwolenie wybrzeża neogrenadyńskiego uniemożliwia jakiekolwiek nowe lądowanie sił ekspedycyjnych, które Hiszpania mogłaby wysłać. Wraz ze zwycięstwem Bolívara w Carabobo the24 czerwca 1821 r.która zadaje bardzo silny cios pozostałościom armii rojalistów w Wenezueli , nic nie stoi na przeszkodzie, by patrioci położyli kres hiszpańskiej obecności na północy Ameryki Południowej. To jest to, co robią podczas Zachód (ES) kampanii , która kończy się na zdobyciu Puerto Cabello przez wenezuelski José Antonio Páez10 listopada 1823 r..
Podczas tej kampanii Santa Marta podejmie próbę ostatecznego buntu (es) w grudniu 1822 roku, ale sytuacja zostanie przywrócona przez Montillę w marcu 1823 roku.
Bibliografia
(es) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu hiszpańskiej Wikipedii zatytułowanego " Campaña fluvial y naval en la Independencia de Colombia " ( patrz lista autorów ) .- (es) Adelaida Sourdís Nájera, " La independencia del Caribe colombiano, 1810-1821: Caratagena, Santa Marta, Valledupar y Riohacha " , Revista Credencial Historia,luty 2010
- (Es) Centro de Estudios Históricos del Ejército, „ Maza, Hermógenes ”