Sabanilla | ||
Herb |
Flaga |
|
Administracja | ||
---|---|---|
Kraj | Kolumbia | |
Departament | Atlantico | |
Geografia | ||
Informacje kontaktowe | 11 ° 01 ′ 54 ″ północ, 74 ° 55 ′ 21 ″ zachód | |
Lokalizacja | ||
Geolokalizacja na mapie: Kolumbia
| ||
Sabanilla jest corregimiento znajduje się w dziale z Atlántico , Kolumbia . To było ważnym portem handlowym w XIX -tego wieku.
W okresie kolonialnym główną działalnością handlową Barranquilla był przemyt, nielegalny, ale lukratywny. To przyciąga wielu ludzi z pobliskich encomiendas , tubylców Malambo , rolników, farmerów, rzemieślników, urzędników królewskich i wszelkiego rodzaju kupców. Sabanilla staje się portem wejścia do Barranquilla, ale Korona Hiszpańska nie uznaje go za oficjalny port; Anglicy wykorzystali to, aby wprowadzić artykuły przemytu na terytorium Kolumbii, próbując rozwinąć swój handel w tym kraju. Jednak dzięki posterunkowi w Sabanilla i mobilnemu patrolowi w Barranquilla, rosnąca aktywność kontrabandy jest częściowo kontrolowana.
Ponieważ 17 stycznia 1811rząd stanu Cartagena de Indias udziela franczyzy na eksport do portu Sabanilla i zakłada tam kolonię ze specjalnymi korzyściami dla mieszkańców. Ponieważ port Cartagena de Indias był nadal pod kontrolą Hiszpanów w 1820 roku, Simón Bolívar doradził w tym roku, aby użyć Sabanilli do transportu krajowych produkcji. Prawo4 czerwca 1833, podpisany przez prezydenta stanu Francisco de Paulę Santander , potwierdza status portu eksportowego dla Sabanilli, z pewnymi ograniczeniami, ale odmawia mu statusu portu importowego. Ponieważ główny port kraju, Santa Marta, traci prymat, liderzy biznesowi w Barranquilla oraz zagraniczne grupy zajmujące się handlem i transportem chcą, aby port Sabanilla uzyskał zezwolenie na import. Prawo1 st lipca 1842udziela takiego upoważnienia i nakazuje budowę budynku celnego niezbędnego dla tego rodzaju handlu - zamku Salgar . Rozwój stacji celnej rozpoczął się pod koniec 1847 roku na ruinach fortu Santa Barbara zbudowany w XVIII -tego wieku przez Hiszpanów. Prace są finansowane ze środków krajowych, którymi zarządzał ówczesny prezydent, generał Tomás Cipriano de Mosquera , przez bankiera Estebana Márqueza z pożyczki udzielonej przez Banco Márquez, którego jest właścicielem, oraz z różnych darowizn od handlarzy Barranquilla.
Aby zrekompensować powolność transportu towarów z morza przez kanał La Piña do ich wejścia na río Magdalena , francuski geograf Élisée Reclus wysunął w 1855 roku pomysł budowy linii kolejowej między Sabanillą i Barranquilla . Prawo4 maja 1865Konwencji Założycielskiej Suwerennego Państwa Bolívar , podpisanej przez jego prezydenta, Amadora Fierro (es) , upoważnia każdą osobę i przedsiębiorstwo krajowe lub zagraniczne do budowy „linii kolejowej obsługiwanej przez lokomotywy parowe w celu połączenia Barranquilla z port Sabanilla. Prace przy budowie linii kolejowej prowadzono w 1869 roku między tymi dwoma miejscowościami i zakończyły się one w roku1 st styczeń 1871. Niemniej jednak port przybrzeżny również boryka się z trwałymi problemami klinowania , trudnymi do cumowania statkami, silną sedymentacją i naturalną ewolucją otaczającego środowiska. Dlatego firma Barranquilla Railways postanawia zbadać możliwość budowy innego bezpieczniejszego portu dla handlu międzynarodowego w innym miejscu niż Sabanilla. Nowa lokalizacja została znaleziona w Cupino Bay. Ruszają prace przy budowie portu31 grudnia 1888i inauguracja molo Puerto Colombia odbywa się na15 czerwca 1896.
Według spisu z 1777 roku Sabanilla liczy 43 mieszkańców na 5 domów.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.