Burmistrz 1884-1888, radny generalny 1882-1894 |
---|
Narodziny |
27 października 1831 Tournan-en-Brie |
---|---|
Śmierć |
5 grudnia 1894 Brie-Comte-Robert |
Imię urodzenia | Julien Camille Abraham Bernardin |
Pseudonim | Panie Camille |
Narodowość | Francuski |
Dom | Brie-Comte-Robert |
Czynność | Prawnik, polityk, botanik |
Pole | Ogrodnictwo, róże |
---|
Camille Bernardin , urodzona dnia27 października 1831w Tournan-en-Brie ( Seine-et-Marne ) i zmarł dnia5 grudnia 1894w swoim domu w Brie-Comte-Robert (Seine-et-Marne) jest francuskim politykiem i ogrodnikiem.
Po studiach prawniczych ( adwokat , doktor prawa ) szybko ruszył w kierunku polityki, pierwszego radnego miejskiego ( 1865 ), a następnie burmistrz z Brie-Comte-Robert ( 1884 ) i radny generalny ( 1882 ). Znany przede wszystkim poza wydziałem ze swojego zaangażowania w ogrodnictwo, wytrawny botanik amator w dziedzinie róż, ze swojej wielkiej pasji, był założycielem Journal des roses wraz ze Scipionem Cochetem ( 1877 ) oraz firm ogrodniczych od 1861 roku .
Camille Bernardin jest synem Jeana Abrahama Bernardina, notariusza i sędziego pokoju w Brie-Comte-Robert, oraz jego żony Stéphanie Brigitte Poussard.
Lokalny polityk, którego popularność przekroczyła granice Francji swoim zaangażowaniem w służbę ogrodnictwa , zwłaszcza róż .
Jego różnorodne umiejętności skłoniły go również do opublikowania kilku opracowań dotyczących historii związanych z jego regionem, głównie na temat Brie-Comte-Robert .
Był radnym miasta Brie-Comte-Robert od 1865 roku, a następnie burmistrzem tego miasta od 1884 do 1888 roku . Został również wybrany przez radnego gminnego zdecydowaną większością głosów w 1870 r. I trzykrotnie ponownie wybierany na tę funkcję do 1882 r . W tym samym roku wstąpił do rady generalnej Seine-et-Marne , a następnie dwukrotnie został ponownie wybrany. Stanowisko radnego generalnego, które piastował do chwili jego śmierci w 1894 roku .
W swojej pochwale gazeta Le Nouvelliste de Melun wyjaśnia, dlaczego jej wyborcy byli lojalni, ludność Brie, która nigdy nie mówiła o nim inaczej niż pod znanym imieniem „Monsieur Camille”:
„(…) Ta kariera, której nic nie mogło przeszkodzić, lepiej niż wszystkie przemówienia mówi, kim był polityk. Miał rzadką radość, wynikającą z niezłomności przekonań o byciu tym, któremu można ufać i nie targować się o dowody uznania (...) Bernardin był reprezentantem, jak jest niestety niewielu. Był człowiekiem małych ludzi (...) Jakich kroków nie podjął za takie a takie, płacąc swoją osobą, nie cofając się przed żadną ofiarą, niewygodą, podróżą, nie licząc na nic swojego czasu i kłopotów (. ..) I wtedy ten polityk miał serce, którego dobroć i bezinteresowność były znane, bardzo prostą i bardzo skromną duszę, której żadna ambitna myśl nigdy nie dotknęła (...) był kochany, i można powiedzieć, że miał osobisty popularność, prawdziwa i własna (...) Bernardin nie miał honorowego wyróżnienia, co zresztą nikogo nie zaskoczy, w naszych czasach przychylność zawsze przewyższająca zasługi (...) charakter zasadniczo sympatyczny, wystarczyło podejść do niego na kilka chwil, by poczuć się wygranym przez wyraz, który wyłonił się z jego fizjonomii, przez jego dowcipną, wesołą, nieco galijską i przez jego kłujące projekcje, które nadały jego osądom ulgę, której nikt nie mógł zapomnieć er. "
Camille Bernardin był sekretarzem Towarzystwa Ogrodniczego Coulommiers, które założył w 1861 r., A także wiceprezesem Towarzystwa Ogrodniczego Melun i Fontainebleau założonego w 1852 r. Przez Scipiona Cocheta . Jego rozgłos i umiejętności sprawią, że będzie występował w jury większości najważniejszych spotkań ogrodniczych we Francji i za granicą: Amsterdamie , Antwerpii , Liège , Brukseli , Mons , Spa , Londynie , Orleanie , Troyes , Rouen , Vincennes itp.
Pod opieką cesarzowej EugeniiZałożyciel i prezes Société des Rosiéristes de la Brie, w 1865 roku był odpowiedzialny za organizację pierwszych „specjalnych wystaw róż”. Aby promować krzewy róż w swoim regionie, nie wahał się przewozić na własny koszt kolekcje ciętych róż od plantatorów róż firmy na wystawy we Francji i za granicą, przywożąc medale beneficjentom, tworząc tym samym klienta baza dla producentów.
Jego gorliwość i zaangażowanie w służbę kultury róż Brie doprowadziły go w 1867 r. Do zażądania i uzyskania, za pośrednictwem ministra stanu Eugène Rouher , wywiadu hodowców róż z cesarzową Eugenią w Palais des Tuileries , gdzie obecny był także jej mąż Napoleon III . Podczas tego przyjęcia odbyło się21 lipcaw Salon de la Paix Camille Bernardin przekazał swoim majestatom relacje i programy wystaw róż Brie-Comte-Robert wydrukowane na satynie. Wraz z prefektem Seine-et-Marne, Alexis SD Vézins de Lévézou, poprosili cesarzową, aby łaskawie objęła Towarzystwo Rosiéristes de Brie-Comte-Robert. Na co Eugenia z przyjemnością odpowiedziała przychylnie.
Wokół Camille Bernardin byli obecni hodowcy róż Briard Scipion Cochet , Louis-Xavier Granger, ojciec i syn Gautreau, ojciec i syn Aubin i Émile Céchet, ojciec i syn Dubois, David, E. Leroux i Alfred Jouas.
Następnego lata 28 czerwca 1868, To jest w Château de Fontainebleau , że hodowcy róż zostały otrzymane. Cesarz , który rozmawiał z Camille Bernardin, prezesa spółki, wielkie znaczenie handlu wzrósł w swoim kraju, uprzejmie zapraszamy wniosek, który został wykonany na nim rośliny w ogrodzie Tuileries więcej pięknych róż uprawianych w Brie-Comte- Robert.
Róże „Camille Bernardin” i „Mme Martin de Bessé”To właśnie podczas pierwszej „specjalnej wystawy róż” w Brie-Comte-Robert w lipcu 1865 r . Poświęcono mu nową odmianę o nazwie „ Camille Bernardin ”.
Jej hodowca , hodowca róż Briard Victor Étienne Gautreau , uhonorował w ten sposób organizatora tego wydarzenia. Ta bardzo aromatyczna hybryda o nazwie `` Camille Bernardin '' przez długi czas zajmowała czołowe miejsca w plebiscycie róż, zwłaszcza za granicą, na przykład w Anglii , gdzie zdobyła złoty medal na Brockam jako najbardziej róża często wystawiana w ciągu roku.
Praktyka i znajomość róż, które nie miały wówczas dla Camille Bernardin tajemnic, skłoniły go do spróbowania również swoich sił w tworzeniu nowej odmiany. Powstała od początku hybryda , prezentująca nowość o dobrej wartości, została w ten sposób nagrodzona na wystawie ogrodniczej w Fontainebleau . Ta nowa róża, wprowadzona na rynek w 1866 roku pod nazwą „Madame Martin de Bessé”, będzie rozmnażana w szkółkach Louis-Xavier Granger. Słownik Roses (1885) dała następujący opis: „Duży, pełny, rozszerzaną kwiat; kolor biały cieniowany różem. Odmiana godna polecenia pod każdym względem ”. Renoma tej odmiany niestety nie przeszedł do potomności, zagubiony pośród setek innych hybryd wieczystych gdzie konkurencja szaleje w drugiej połowie XIX th wieku, podczas plebiscytów i różowe pokazy.
Założyciel Journal des RosesW styczniu 1877 , Camille Bernardin założył te róże Journal des z Scipion Cochet . Do 1884 r. Redagował ten szesnastostronicowy miesięcznik, który służył jako łącznik między hodowcami róż a amatorami. W ten sposób subskrypcje tej recenzji, opublikowane w Grisy-Suisnes , szybko rozprzestrzeniły się we Francji i za granicą.
Poeta i autor tekstów Louis-François-Marie Nicolaïe dit Clairville był wielkim fanem królowej kwiatów, której często używał w swoich licznych kompozycjach. W drugim numerze Journal des roses składa hołd w poezji Camille Bernardin za opublikowanie nowej recenzji, zatytułowanej „To Monsieur Camille Bernardin”, zawierającej dwa następujące fragmenty:
„Nie wystarczyło kwiatów Natury
Oto, co Bernardin daje nam w malarstwie.
I tak piękna, że nic nie jest ukryte,
Uważam, że natura nie radzi sobie tak dobrze;
(...)
A to ty, Bernardin, ty różowy mężczyzna, ty
Który miał pełną wiarę w twoje przeznaczenie,
To ty triumfujesz bez wysiłku i bez wiary
Że twoja nowa gazeta będzie zwycięstwem,
Zawsze z natury, pokazując postęp
Wciąż wprowadza nas w swoje boskie tajemnice (...) "