| C-801 (YJ-8) (NATO: CSS-N-4 "Sardine" ) | |
| Prezentacja | |
|---|---|
| Typ pocisku |
Średniego zasięgu anty-statek i powietrzem pocisk nadziemne |
| Budowniczy | CHETA (China Haiying Electromechanical Technology Academy - 中国 海鹰 机电 技术 研究院) |
| Cena jednostkowa | 780 000 USD |
| Rozlokowanie | późne lata osiemdziesiąte - obecnie. |
| Charakterystyka | |
| Silniki | silnik rakietowy na paliwo stałe |
| Msza przy starcie | 625 kg (bez boosterów ) |
| Długość | 5,81 m |
| Średnica | 36 cm |
| Zakres | 1,18 m |
| Prędkość | > Mach 0,75 |
| Zakres | około. 40 km |
| Wysokość przelotowa | od 8 do 20 m (lot rejsowy) |
| Ładowność | 165 kg wsadu półperforującego HE + |
| Poradnictwo | radar aktywny , pasywny , TV , IR |
| Detonacja | uderzenie z bliska lub rakieta |
| Uruchom platformę | samoloty, statki lub stacje lądowe |
C-801 to rakieta anty-statek z chińskiego pochodzenia z średnim i długim zasięgu, opracowany w 1980 roku, również częścią dużej rodziny „ Silkworm ” pocisków . Pocisk ten, oznaczony w NATO CSS-N-4 „Sardine” , jest również oznaczony jako YJ-8 , przy czym „YJ” to skrót od „Ying Ji” w języku chińskim :鹰 击, co oznacza „atak„ orła ” .
Ta broń, pierwotnie przeznaczona do użytku ze stacji przybrzeżnych, stanie się platformą rozwojową dla innych, bardziej rozwiniętych wersji, takich jak YJ-1 , wystrzeliwany z okrętów podwodnych i YJ-81 , wystrzeliwany z powietrza. Inne, bardziej zaawansowane wersje, takie jak C-802 i C-803 lub inne wersje lądowania szturmowego lub przeciwradarowe, również poszły w ślad.
C-801 został opracowany w odpowiedzi na prośby chińskiej marynarki wojennej , która zażądała pocisku o zmniejszonych rozmiarach, a także była chińską odpowiedzią na pociski Western Exocet i Harpoon .
Z założenia stanowi duży krok naprzód w stosunku do starszych systemów, z których wszystkie odziedziczyły oryginalny projekt pocisków z rodziny Silkworm . Oznaczało to nawet początek okresu „zachodnich wpływów” w projektowaniu produktów tworzonych przez Chiny. Rzeczywiście, C-801 jest mały i ma większość mocnych stron dostępnych dla swoich konkurentów na Zachodzie. Ma również kształt i rozmiar bardzo zbliżony do francuskiego Exoceta , a potrójne powierzchnie sterowe są prawie identyczne jak w American Harpoon . Różne źródła podają również, że był to wynik inżynierii odwrotnej francuskiego pocisku i często nazywają go „chińskim egzocetem” .
Po ośmiu latach złożonego i trudnego rozwoju, C-801 przeprowadził końcowe testy projektowe we wrześniu 1985 roku , bezpośrednio niszcząc swoje cele podczas 6 lotów testowych. Ostateczna koncepcja została zatwierdzona w 1987 roku . Jest to pierwsza z drugiej generacji pocisków przeciwokrętowych opracowanych przez Chiny.
C-801 składa się z cylindrycznego jednokadłubowego kadłuba zakończonego owalnym nosem, stałych trapezowych skrzydeł i krępych lotek na drugim końcu. Wzdłuż kadłuba znajdują się mocowania odpowiednie do szyny startowej. Przyspieszacz proszkowy z żebrami i zamontowane na ogonie.
W części nosowej wziąć radarowy terminal naprowadzający typu monopuls pracujący na wysokich częstotliwościach (prawdopodobnie pasmo J ), związany z wysoce półprzebijającą głowicą wybuchową 165 kg .
Przedział oprzyrządowania, prawdopodobnie zawierający system komputerowy naprowadzania, żyroskop pionowy, wysokościomierz radiowy i jego antenę, znajduje się tuż przed głównym pędnikiem. Ten ostatni to silnik rakietowy na paliwo stałe .
Radar naprowadzający terminal ma bardzo dobrą odporność na zakłócenia . Niezwykle precyzyjny wysokościomierz radiowy pozwala pociskowi latać bardzo blisko powierzchni wody. Głowica wykorzystuje większość swojej energii do tworzenia wybuchów i odłamków, wykorzystując prędkość pocisku do przebicia kadłuba statku, dostania się do środka, a następnie detonacji. Podczas końcowego testu pocisk zaatakował i zatopił cel o wyporności 10 000 ton .
Dzięki kompaktowym rozmiarom C-801 ma zdecydowaną przewagę nad swoimi poprzednikami z rodziny Silkworm , ponieważ może być ładowany na wiele różnych platform, takich jak fregaty , małe statki eskortowe, okręty podwodne, marynarze lub ciężkie i lekkie krążowniki . Większa liczba urządzeń latających wszystkich typów może również przenosić pocisk, w przeciwieństwie do swoich poprzedników, a baterie obrony wybrzeża mogą wykorzystywać ich więcej na pojedynczej stacji startowej. Należy zauważyć, że wersja wystrzelona z okrętów podwodnych tego pocisku może być używana tylko po wynurzeniu budynku.
Wśród morskich kandydatów, którzy mogą użyć tego pocisku, zauważamy okręty podwodne szturmowe klasy Han i klasy Song . Te z klasy Romeo , zmodyfikowane, mogą przenosić sześć pocisków. Przez chińskiego Navy Luda- klasy niszczyciele są uzbrojeni w jednym CY-1 rakiety balistycznej i ośmiu YJ-1 pocisków. Te z klasy Luhu są również wyposażone w osiem takich pocisków.
Wersja okrętu podwodnego pocisku została umieszczona po raz pierwszy na zmodyfikowanym okręcie podwodnym klasy Romeo , oznaczonym jako Type 033G i którego kodowa nazwa NATO miała zostać zmieniona na „Wuhan class” . Mógł przenosić sześć pocisków, po trzy z każdej strony kabiny. Pierwotnie statek miał wynurzyć się, aby wystrzelić pociski, i tylko jedna jednostka weszła do służby w celu oceny, ale ten sam okręt był aktywnie zaangażowany w rozwój wersji średniego zasięgu, którą można było wystrzelić z wyrzutni torped , co można by nazwać YJ-1. Po przeprowadzeniu testów YJ-8 model 3 w 1997 roku przyszły YJ-1 stał się operacyjny i stał się głównym uzbrojeniem innych chińskich okrętów podwodnych na ponad dekadę, aż do zastąpienia go podwodną wersją ewolucji C-801, C-802. Chociaż C-801 został zdeklasowany przez swojego następcę, nadal jest produkowany w niewielkich ilościach na eksport, a jednym z największych klientów jest Iran .
W listopadzie 2002 roku Chiny wystrzeliły rakietę YJ-83 (C-803) z myśliwca bombowego Xian JH-7 nad zatoką Bohai .
Test tego nowego pocisku wykazał, że może on pokonać dwukrotnie większą odległość niż początkowo szacowane przez amerykańskie służby wywiadowcze, które oszacowały tę liczbę na około 75 mil (około 130 km ). Pocisk udowodnił, że jego zasięg wynosi około 250 km . Uważa się, że ten pocisk jest pochodną C-801, ale nadal może latać z prędkością ponaddźwiękową , co bardzo utrudnia zatrzymanie go przez wybrane statki. Ma również możliwość odbierania i aktualizowania informacji o celach w locie i prawdopodobnie zostanie zaktualizowany, aby móc wyposażyć przyszłe zmodernizowane myśliwce bombowe JH-7A.