Brassai

Brassai Brassaï (biała koszula), a po jego lewej stronie Ansel Adams na Międzynarodowym Rencontres de la photographie d'Arles w 1974 roku.
Narodziny 9 września 1899
Brassó , Austro-Węgry
Śmierć 8 lipca 1984
Beaulieu-sur-Mer , Francja
Pogrzeb Cmentarz Montparnasse
Imię i nazwisko Gyula Halász
Narodowość węgierski potem francuski
Zajęcia Fotograf
Inne zajęcia Rysownik , filmowiec , malarz , rzeźbiarz , medalier i pisarz
Trening Węgierski Uniwersytet Sztuk Pięknych (1918-1919)
Tata Gyula Halász ( d )
Rodzeństwo Kalmán Halász ( d )
Małżonka Gilberte Brassaï ( d ) (od1948)
Nagrody Legia Honorowa ,
Krajowa Nagroda Główna w dziedzinie Fotografii
Podstawowe prace
Paryż nocą , Graffiti , Henry Miller naturalnej wielkości , Sekretny Paryż lat trzydziestych

Brassai , pseudonim od Gyula Halásza , urodzony9 września 1899, w Braszowie i zmarł dnia died8 lipca 1984, w Beaulieu-sur-Mer ( Alpes-Maritimes ), jest węgierskim fotografem , naturalizowanym Francuzem, także projektantem , malarzem , rzeźbiarzem , medalistą i pisarzem .

Biografia

Gyula Halász urodził się 9 września 1899 roku w Brassó w Transylwanii , wówczas integralną częścią Królestwa Węgier (od 1920 Bra : ov , w Rumunii ), jako syn Gyuli Halász  (hu) , redaktora i publicysty oraz matki pochodzenia ormiański . Jego rodzina przeniosła się do Paryża w 1903, gdzie dołączyła do ojca, który w latach 1903-1904 wykładał literaturę na Sorbonie . Jako młody człowiek, Gyula Halász studiował malarstwo i rzeźbę na Węgierskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Budapeszcie , zanim wstąpił do kawalerii austro-węgierskiej, by służyć tam podczas I wojny światowej .

W 1920 r. wyjechał do Berlina, gdzie pracował jako dziennikarz, studiując w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie-Charlottenburgu. Halász przeniósł się w 1924 do Paryża. Samotnie nauczył się francuskiego, czytając dzieła Marcela Prousta . Osiadł na Montparnasse , w sercu artystycznego Paryża lat 20. , zaprzyjaźnił się z Henrym Millerem , Léon-Paul Fargue i Jacques Prévert . Karierę wznowił jako dziennikarz. Później pisał, że fotografia pomogła mu uchwycić nocne życie Paryża, piękno ulic i ogrodów, deszcz czy blask.

Korzystając z miejsca urodzenia, Gyula Halász ukuła w 1923 r. pseudonim Brassaï, co oznacza „z Brassó”. Pod tym nazwiskiem wyróżnia się jako ten, który potrafił uchwycić w swoich fotografiach esencję miasta, publikując w 1932 roku pierwszą kolekcję zatytułowaną Paryż nocą , która spotkała się z wielkim sukcesem, a nawet nadała mu przydomek „ Paryż nocą ”. oko Paryża” Henry'ego Millera w jednym ze swoich esejów. Rozpoczyna serię „Graffiti”.

W 1931 uwiecznił bal do połowy Wielkiego Postu w wesołym miasteczku Parisian Magic City . Latarnia nocy homoseksualnych w Paryżu, odbył się bal na dużym parkiecie z orkiestrą, na 1 st  piętrze n o  188, University Street .

Oprócz zdjęć z półświatka i ponurego Paryża, Brassaï interesował się także życiem towarzyskim, intelektualistami, tańcem i operą. Fotografował wielu współczesnych, takich jak Salvador Dalí , Pablo Picasso , Henri Matisse , Alberto Giacometti , a także kilku głównych pisarzy tamtych czasów: Jean Genet , Henri Michaux .

Jest także autorem fotografii modowych, w tym serii na zamówienie Carmel Snow , projektanta Christiana Diora . Jedna z jego fotografii z serii Graffiti zostanie wykorzystana na okładce kolekcji Jacquesa Préverta, Paroles , w 1946 roku.

W 1956 roku jego film " Dopóki będą bestie" zdobył nagrodę w Cannes . W 1960 opublikował Graffiti , owoc trzydziestu lat badań, regularnie wznawiany, w którym proponuje graffiti jako formę brutalnej , prymitywnej, efemerycznej sztuki. Picasso bierze w nim udział. To bez wątpienia pierwszy raz, kiedy graffiti zostało wymienione jako sztuka. Oprócz prac fotograficznych Brassaï napisał siedemnaście książek i liczne artykuły, w tym Histoire de Marie , opublikowane ze wstępem Henry'ego Millera .

W 1974 roku został mianowany Chevalier des Arts et des Lettres , zanim w 1976 otrzymał insygnia Kawalera Legii Honorowej . Zdobył pierwsze Narodowe Grand Prix dla Fotografii dwa lata później w Paryżu.

Żył na n °  16 Gotthard ulicy . Brassaï jest pochowany w Paryżu na cmentarzu Montparnasse . Istnieje fundacja Brassaï i ogród .

Nagrody

Wystawy

Wystawy osobiste

Wystawy zbiorowe

Prace w zbiorach publicznych

W KanadzieWe FrancjiNa Węgrzech

Publikacje

Jego dzieła

Prace zawierające fotografie Brassaï

Uwagi i referencje

  1. W węgierskim Brassó , następnie w mieście austro-węgierskim , a od tego czasu przyłączonym do Rumunii .
  2. „  Wspomnienie René Brassai  ”, Francuski klub medalu , n °  85, drugą połowę 1984, str.  101
  3. Agencja Fotograficzna NMR.
  4. Paryż w latach 30. , na hexagonegay.com.
  5. Paryż w latach 20. , na hexagonegay.com.
  6. Encyklopedia Tanga - Magiczne Miasto , na bibletango.com.
  7. Muzeum Christiana-Diora Granville , Florencja Müller i in. , Dior, bal artystów: [wystawa], Granville, Villa Les Rhumbs, Christian Dior Museum, [14 maja – 25 września 2011] , Wersal, ArtLys,maj 2011, 111  s. ( ISBN  978-2-85495-441-8 ) , s.  89, „Brassaï […] Carmel Snow zamówił portrety couturiera sfotografowanego w jego mieszkaniu przy rue Royale 10. "
  8. zbiorowe, znanych i anonimowych cudzoziemcy z 14 th  okręgowe , burmistrz 14 -tego  okręgu, październik 2011, s. 8.
  9. „Brassaï, artysta totalny z agresywną miłością do Paryża”, RFI, 28 listopada 2013 .
  10. "  Brassaï  " , na Kolekcje | MNBAQ (dostęp 27 maja 2021 )
  11. „Brassaï” na fracbretagne.fr.

Załączniki

Bibliografia

Dokumenty dźwiękowe

Linki zewnętrzne