Bram van velde

Bram van velde Obraz w Infoboksie. Bram van Velde, po lewej, w 1969 r.
Narodziny 19 października 1895
Zoeterwoude-Dorp
Śmierć 28 grudnia 1981(w wieku 86 lat)
Grimaud
Narodowość holenderski
Zajęcia Malarz , ilustrator , litograf
Reprezentowane przez Stowarzyszenie Praw Artystów
Ruch Szkoła paryska
Rodzeństwo Geer van velde
Różnica Rycerz Sztuki i Literatury (1964)

Abraham Gerardus van Velde , znany jako Bram van Velde , ur19 października 1895w Zoeterwoude , niedaleko Leyden , zmarł dnia28 grudnia 1981w Grimaud jest holenderskim malarzem i litografem .

Biografia

Pierwsze lata

Jego matka, Catharina von der Voorst ( 1867 - 1.949 ) jest nieślubnym córką hrabiego . Jego ojciec, Willem van Velde ( 1868 - wzniesiony w 1914 roku ), posiadał niewielki transport rzeczny działalność na Renie . Drugim dzieckiem jest Bram (jego siostra Kornelia urodziła się w 1892 r. , Geer w 1898 r. , która również była malarką, a Jacoba , literat i tłumacz, w 1903 r .). Zbankrutował i po poważnych trudnościach ojciec porzuca rodzinę. Jego rodzina, która będzie miała kilka domów w Leyden, Lisse, a następnie w Hadze , doświadcza straszliwej nędzy, która głęboko naznaczy Brama. Z malowaniem wiążą się pewne radości: w wieku pięciu lat dziecko otrzymuje swoje pierwsze pudełko ołówków.

Początki malarstwa

Wpisany w 1907 roku jako praktykant w firmie malarstwa i dekoracji wnętrz Schaijk & Kramers w Hadze, zachęcany do swojej twórczości przez Eduarda H. Kramersa i jego syna Wijnanda, kolekcjonerów i amatorów wrażliwych na jego talent. Będą to jego stali patroni do około 1934 roku . Na początku I wojny światowej Bram zostaje zreformowany jako żywiciel rodziny . Kontynuował swoją pracę jako malarz pokojowy i dekorator i zapisał się do Mauritshuis w Hadze, aby kopiować starych mistrzów.

W 1922 Kramers zachęcił Van Velde do podróży i wypłacił mu niewielką emeryturę. Ten jedzie do Monachium (maj), potem osiedla się na północ od Bremy , w Worpswede (czerwiec), gdzie od lat 90. XIX wieku istniała kolonia artystów ekspresjonistycznych  : ten krótki, zaledwie trzymiesięczny pobyt w Van Velde zadecyduje o jego przejściu do nowoczesności. Jednak dość szybko opuścił Worpswede, by osiedlić się w Paryżu , w dzielnicy Belleville . Jego kariera nabrała rozpędu iw lutym 1927 wyjechał do Bremy, aby tam wystawiać swoje prace. Kontynuował w kwietniu przez jury-Freie Kunstschau w Berlinie i został przyjęty wraz z bratem Geer, na Salonie Niezależnych w Paryżu, gdzie wystawiał wielokrotnie (od 1928 do 1932 roku , w 1940 i 1941 roku ). Jedzie do Chartres w towarzystwie Otto Freundlicha iw tym czasie odkrywa Matisse'a , prawdopodobnie u Paula Guillaume'a . Niezbędne spotkanie dla jego pracy, podobnie jak w nadchodzących latach Picassa .

6 października 1928Van Velde poślubił Lilly ( 1896 - 1936 ), niemiecką malarkę, do której prawdopodobnie bywał z Worpswede. Po kryzysie z 1929 r. warunki życia pary uległy pogorszeniu, która zdecydowała się osiedlić w Hiszpanii . We wrześniu 1932 byli na Majorce . Hiszpańska wojna domowa wybuchła w 1936 roku , zmarł w szpitalu Lilly i Van Velde został deportowany na okręt do Marsylii , z kilkoma obrazami. Przeprowadził się do Paryża i zamieszkał u Geera, a następnie spotkał Marthe Arnaud, byłą misjonarkę luterańską w Zambezi , która miała zostać jego towarzyszką. Dzięki niej poznaje Samuela Becketta , który zostanie jego przyjacielem. Aresztowany w 1938 roku na ulicy, gdy rozmawiał z Marthe po niemiecku , został uwięziony na trzy tygodnie, ponieważ jego dokumenty nie były w porządku. Van Velde jeszcze kilka razy odsiedzi w więzieniu w nadchodzących latach.

To właśnie w 1939 roku artysta stworzył własny język wizualny, z pierwszym z trzech dużych gwaszów, które będą stanowić podstawę cech charakterystycznych jego sztuki. Zaprzestał malowania w 1941 r. ( „ nie miał już siły, by kontynuować (swoje) dzieło” , jak pisał około 1945 r. do holenderskiego kolekcjonera), by wznowić je jesienią 1945 r. Jego pierwsza osobista wystawa otwiera21 marca 1946 r.w Paryżu w Galerie Mai Marcela Michauda z dwudziestoma pięcioma obrazami, prawie wszystkimi jego pracami. To porażka. Pierwszy tekst na Becketta Van Velde pojawia się Cahiers d'sztuki z chrześcijańskich Zervos . W 1947 podpisał kontrakt z Galerie Maeght w Paryżu, aw 1948 wystawiał w Kootz w Nowym Jorku - kolejna komercyjna porażka, pomimo dobrej recenzji Willema de Kooninga . Po kolejnej nieobecności kupców w Maeght, na rok przestał malować, po czym Maeght zerwał kontrakt w 1952 roku po kolejnej porażce, zachowując przy tym swoje prace. W 1958 Franz Meyer zorganizował pierwszą wystawę muzealną Brama van Velde z jego retrospektywą w Kunsthalle w Bernie . Para Bram-Marthe opuściła Paryż w tym samym roku, ale Marthe zmarła w następnym roku ( 11 sierpnia ), potrącona przez samochód podczas pobytu w Paryżu. Bram spotyka Madeleine w Genewie w Boże Narodzenie 1959 , która będzie jego nową towarzyszką.

Późne rozpoznanie

Od 1961 r. tempo wystaw przyspieszyło, co wpłynęło na jego poziom życia. O jego życiu kręci się pierwszy film Jean-Michela Meurice'a . Van Velde oscyluje między Paryżem a Genewą , gdzie zaczął malować, zanim osiadł tam w 1967. Francja mianowała go rycerzem Orderu Sztuki i Literatury w 1964 , Holandia przyznała mu order Orange-Nassau w 1969 . W 1973 namalował w La Chapelle-sur- Carouge kilka dużych gwaszy, które są jak ostatnia „dzika” manifestacja koloru w jego pracy. Aimé Maeght zabrał go z powrotem do swojej galerii, prawie dwadzieścia lat po zwolnieniu go. W 1975 roku nadeszła kolej na przyznanie mu przez stowarzyszenia akademickie Belles-Lettres w Lozannie , Genewie i Neuchâtel nagrody Belles-Lettres Rolle'owi , aw 1980 roku został mianowany Kawalerem Orderu Sokoła Islandzkiego. Jego osiemdziesiątym urodzinom towarzyszy zbiorowy hołd (Fata Morgana, Montpellier ).

Van Velde współpracował na początku 1981 roku w przeglądzie sztuki Trou (nr 2), dla którego stworzył oryginalny druk ilustrujący pierwsze sto egzemplarzy. W tym samym numerze znajdziemy kreacje Charlesa Julieta , Freda-André Holzera , Michela Butora , Alexandre'a Voisarda i Nello Finotti .

Umiera Bram van Velde 28 grudnia 1981w Grimaud , niedaleko Saint-Tropez i jest pochowany w Arles . Jego wsparcie i przyjaciel Jacques Putman , który będzie go wspierał od czasu jego odejścia z Maeght i przez resztę jego kariery, zmarł27 lutego 1994 w Paryżu i odpoczywa z nim.

Źródło

Bibliografia

Ikonografia

Filatelistyka

W hołdzie dla Brama van Velde w 1987 roku Poczta Francuska wydała znaczek o nominale 5 franków z reprodukcją jednego z jego dzieł.

Linki zewnętrzne