Do bitumu (NBk6) jest pigment organiczny pochodzenia kopalnego (A węglowodór rodziny oleju). Bituminy różnią się od asfaltów brakiem substancji mineralnych i rozpuszczalnością w dwusiarczku węgla ( PRV 1 ).
Używane jako pigmenty dają bardzo ciemnobrązowe odcienie .
Bitum występuje prawie na całym świecie, zwłaszcza na Bliskim i Środkowym Wschodzie, gdzie jest eksploatowany od czterech tysiącleci; był używany na przykład do doszczelniania statków w Mezopotamii , Indiach , Egipcie i Fenicji .
Pliniusz Starszy wspomina o kilku osadach: „Bitum zbliża się do siarki; czasami jest to muł, czasami gleba. Muł wypływający z jeziora w Judei. Ziemia w Syrii, wokół morskiego miasta Sydon. W tych dwóch stanach gęstnieje i skrapla się. Jest też ciekły bitum, świadek tego z Zacynthe i tego, który przywozi się z Babilonu; ten ostatni bitum jest biały. Bitum apolliński jest również płynny. Wszystkie z nich noszą po grecku nazwę pissasphalt, jakby była to mieszanka smoły i bitumu. „ To jest pochodzenie nazw spalt i asfalt.
Bitum, często nazywany „bitumem judejskim” , jest używany od średniowiecza. Był używany do szklenia w okresie renesansu włoskiego. Tak więc ślady tego znajdujemy w obrazie Leonarda da Vinci „ Dziewica ze skał” .
W pierwszej połowie XIX th century malarzy francuskich uczyni bardzo częstego używania. Lakierowana faktura i tonacja bardzo ciemnoczerwonych malarzy, takich jak Prud'hon, który użył jej w swoim obrazie La Justice et la Vengeance Divine Continuing le Crime , i była używana w nadmiarze aż do Gustave'a Courbeta . Artyści używają go intensywnie jako glazury na cienie lub w grubej warstwie na solidne obszary funduszy. Użycie ciepłego koloru dla cieni i tła jawi się jako nowość kwestionująca obecną doktrynę, zgodnie z którą cienie i odległości były niebieskawe (zimne).
Już po kilku latach zdajemy sobie sprawę, że asfalt stosowany w dużych ilościach może degradować farby. Złożony z mieszaniny węglowodorów, które są dla siebie rozpuszczalnikami, migruje do sąsiednich warstw, jeśli nie jest izolowany lakierem szelakowym ( PRV 1 , s. 258). Jego użycie w grubości nieodwracalnie pogorszyło dużą liczbę obrazów z tego okresu, powodując pękanie warstw obrazowych i powstawanie pęknięć.
W XX th century została nadana bitumu ciemniejące ogólne tabele jak grzebanie w Ornans przez Courbeta , w tym szczegółów i subtelności egzekucji zniknęły, Tratwa Meduzy z Géricault lub Barka Dantego z Delacroix .
Wygląda na to, że pogorszenie stanu niektórych obrazów z tego okresu jest spowodowane błędem w sformułowaniu, ponieważ olej wysychał zbyt obficie przez dodanie tlenku ołowiu i wosku. Petit, Roire i Valot przeanalizowali Le Rafeau de La Méduse bez śladu bitumu, ale lakier zawierał kryształy galeny powstałe w wyniku reakcji ołowiu w białym ołowiu z atmosferycznym siarkowodorem. Bitum może być przyczyną ciemnienia niektórych tablic, ale nie tych, które są przez nie analizowane ( PRV 1 , s. 262).
Bitum nie jest już używany w malowaniu; tuby „lakieru bitumicznego” dla artystów zazwyczaj zawierają imitację, otrzymaną bez najmniejszego śladu bitumu, z mieszaniny sadzy i tlenku żelaza .