Biosfera

Biosfera jest wszystkich żywych organizmów i ich środowisk życia, a zatem wszyscy ekosystemy przedstawić w litosferze , w hydrosferze i atmosferze .

Biosfera była tematem ważnej konferencji na Unesco w dniach 4–13 września 1968 r. „Wykorzystanie i ochrona biosfery”. W 1971 roku Unesco oficjalnie utworzyło program Man and the Biosphere (MAB English Man and Biosphere ).

Historia tego terminu

Słowo „biosfera” zostałoby stworzone przez geologa Eduarda Suessa w 1875 r. W ten sposób integruje on nauki o Ziemi, aw szczególności geologię, elementy rewolucji darwinowskiej .
Biogeologiczne i ekologiczne aspekty koncepcji biosfery zostały opracowane w latach dwudziestych XX wieku przez Vladimira Vernadsky'ego , zanim Arthur George Tansley rozwinął pojęcie ekosystemu „w przełomowym artykule” w 1935 roku .

Holistyczna i interdyscyplinarna koncepcja biosfery jest stopniowo kojarzona z astronomią , geofizyką , meteorologią , biogeografią , biologią ewolucyjną , geologią , geochemią , ekologią i ogólnie wszystkimi naukami o Ziemi i organizmach żywych.

Geochemicy określają również termin biosfera jako sumę organizmów żywych (innymi słowy, co jest powszechnie określane przez biologów i ekologów jako biomasa lub biota ).

Zgodnie z tą definicją biosfera jest jednym z czterech składników modelu geochemicznego (obok litosfery , hydrosfery i atmosfery ).

Niektórzy uważają, że niejasność semantyczna i pojęciowa wokół terminu biosfera znajduje się w obecnych debatach na temat bioróżnorodności , zrównoważonego rozwoju ... Według nich użycie terminu biosfera ze słownika geochemików jest konsekwencją samej organizacji specjalizującej się w aktualna nauka. Niektórzy wolą teraz termin ekosfera , który pochodzi z lat 60. i 70. XX wieku, kiedy pojawiło się pojęcie kryzysu ekologicznego mogącego zagrozić całej biosferze.

James Lovelock zaproponował również nazwę „symbiosfera”, aby podkreślić współzależność między gatunkami a całością, którą one tworzą.

Vernadsky zdefiniował ekologię jako naukę o biosferze w 1926 roku.

Dla zwolenników geofizjologii

Biosfera to globalny, samowystarczalny ( „autokatalityczny” ) system ekologiczny, który integruje wszystkie żyjące istoty i relacje, które one splatają między sobą oraz z przedziałami, którymi są litosfera (skały), hydrosfera ('woda) i atmosfera (powietrze), w metabolizmie, który nieustannie przekształca powierzchnię Ziemi poprzez recykling lub przechowywanie pierwiastków oraz tworzenie złożoności i negentropii, gdzie bez życia byłaby tylko entropia .

Pojęcie „biosfery” - w kontekście religijnym - zainteresowało Teilharda de Chardin , który również użył pojęcia Noosfery (jako konstytucji człowieka, ponad biosferą). Poza przekonaniami, zrozumienie koncepcji współczesnej ekologii naukowej spopularyzowało nazwę i rozwinęło postrzeganie środowiska planety Ziemia, gospodarza biosfery.

„Głęboka biosfera”

Jest to głęboka i podwodna część biosfery i prawdopodobnie najmniej znana. Zasadniczo składa się z bakterii i archeonów oraz wirusów morskich przystosowanych do życia w ekstremalnych warunkach .

Międzynarodowy program badawczy, wspierany przez Unię Europejską , pod nazwą DARCLIFE (dla Deep subsurface Archaea: cykl węglowy, strategie życiowe i rola w ekosystemach osadowych ) ma na celu - od kwietnia 2010 r. Lepsze jego badanie, co wymaga środków bardziej zbliżonych do eksploracji kosmosu niż do oceanografii rozwiniętej na szelfie kontynentalnym lub w górnych warstwach morza.

Doświadczenie Biosphere II

Dwukrotnie bezskutecznie próbowaliśmy zmusić małą grupę ludzi do życia w autarkii w oszklonej sferze bez komunikacji z otoczeniem. Zespół musiał produkować własną żywność i poddawać recyklingowi odpady bez innego wsparcia poza energią słoneczną.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

  1. Po raz pierwszy wprowadzone w Die Entstehung der Alpen (Formacja Alp) i powtórzone w Das Antlitz der Erde (Oblicze Ziemi).

Bibliografia

  1. Biodiversity Symposium, ONZ , Paryż, 1995
  2. Grinevald 2015 , s.  96.
  3. JP Deléage , A History of Ecology: A science of man and nature , La Decouverte,2010( 1 st  ed. 1991) ( ISBN  2-7071-2067-7 i 2707155136 , prezentacja on-line ) , s.  9.
  4. Dispatch idw, komunikat prasowy Centrum Nauk o Środowisku Morskim MARUM w Bremie (- 2010/01/27)

Zobacz też

Bibliografia

Artykuły

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne