| Narodziny |
1350 Anciolina |
|---|---|
| Śmierć |
1399 Wenecja |
| Działalność | Poeta |
Bianco di Santi nazywany Bianco da Siena lub Bianco da Lanciolina (ur. ok. 1350 w Anciolinie w obecnej prowincji Arezzo, zm. 1399 w Wenecji ) to włoski zakonnik i poeta średniowiecza.
Jest autorem wielu wierszy o inspiracji religijnej, które w średniowieczu miały bardzo duże rozpowszechnienie: jest największym epigonem Jacopone da Todi . Najpierw kardynał wełniany w Sienie , następnie został członkiem bractwa jezuitów , założonego przez Giovanniego Colombiniego .
Według zeznań Feo Belcari, Bianco di Santi pochodzi z Lanciolina di Valdarno (obecnie Anciolina w prowincji Arezzo w Toskanii ), a następnie pracował jako gręplarz wełny w Sienie . Data urodzenia jest niepewna, ale ma być zlokalizowana około 1350 r., ponieważ Belcari pisze, że Bianco był bardzo młody w 1367 r., kiedy został przyjęty do bractwa jezuitów . Bractwo to zostało założone około 1360 roku przez Giovanniego Colombiniego i jego przyjaciela Francesco Vincenti, którzy zgromadzili ludzi gotowych dzielić z nimi życie w ubóstwie i pokucie.
w maj 1367Bianco da Siena wstąpił do bractwa jezuatów i opuścił wraz z nimi Sienę, aby poprosić papieża o zatwierdzenie reguł ich bractwa. Jezuici zostali życzliwie przyjęci przez Urbana V w Viterbo , gdzie przebywał papież z projektem sprowadzenia Stolicy Apostolskiej z powrotem do Rzymu . Byli jednak podejrzani o herezję: Giovanni Colombini udusił tych podejrzanych, ale kilku członków opuściło bractwo w tych okolicznościach. W drodze powrotnej do Sieny Giovanni Colombini zachorował i zmarł w Acquapendente dnia31 lipca 1367.
Po interwencji Kurii Rzymskiej ruch jezuitów stał się zakonem: członkowie musieli porzucić życie wspólnotowe i wędrowne, osiedlając się grupami w Toskanii i Umbrii. Bianco da Siena przebywał jakiś czas w Sienie, następnie udał się do Città di Castello, skąd wyjechał przed 1383. Następnie podróżował z kolegą po Umbrii i Toskanii i zatrzymał się w Pistoi . Ostatecznie osiadł w Wenecji , gdzie zmarł w 1399 roku.
Bianco da Siena napisał wiele wierszy o inspiracji religijnej. Miały one bardzo dużą dystrybucję w średniowieczu i do dziś zachowały się w wielu rękopisach. Opublikowanych wierszy jest obecnie sto dwadzieścia dwa, w sumie ponad dwadzieścia tysięcy wierszy. Dziewięćdziesiąt dwa wiersze (nr I-XCII) zostały opublikowane przez Telesforo Bini w 1851 r., dziewiętnaście innych zostało opublikowanych przez Franca Ageno w 1939 r. (nr XCIII-CXI). Jedenaście innych wierszy, wszystkie w metrycznej formie sertese caudato , zostało niedawno odkrytych i opublikowanych (nr CXII-CXXII).
Wiersze Bianco da Siena prezentują bardzo różnorodne tematy religijne, takie jak przypływ miłości do Boga, pochwała ubóstwa, groza potępienia, żal za popełnione grzechy, zjednoczenie mistyczne. Czasami są to inwokacje do Boga, Dziewicy i świętych lub przepisanie modlitw i hymnów.