Bert Sakmann
Bert Sakmann
Bert Sakmann we wrześniu 2007 roku.
| Narodziny |
12 czerwca 1942 Stuttgart |
|---|---|
| Narodowość | Niemiecki |
| Trening |
University College of London Uniwersytet Humboldta w Berlinie Uniwersytet we Fryburgu Bryzgowijskim Uniwersytet Eberharda Karla w Tybindze Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium Uniwersytet w Getyndze |
| Zajęcia | Biolog , biofizyk , profesor uniwersytecki , lekarz , fizjolog |
Bert Sakmann , urodzony 12 czerwca 1942 r. W Stuttgarcie , jest niemieckim lekarzem . Otrzymał wspólnie z Erwin Neher z Nagrodą Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny , dla rozwoju techniki patch-clamp .
Bert Sackmann jest profesorem i kierownikiem Zakładu Fizjologii Komórkowej w Max-Planck-Institut for Medical Research w Heidelbergu .
Biografia
Maturę uzyskał w 1961 roku w liceum w Wagenburgu w Stuttgarcie. Następnie do 1967 roku studiował medycynę na uniwersytetach w Tybindze , Freiburgu, Berlinie , Paryżu i Monachium . Po zdaniu egzaminów lekarskich na Uniwersytecie Louis-et-Maximilien w Monachium był asystentem lekarza na Uniwersytecie w Monachium i asystentem w Instytucie Psychiatrii im. Maxa Plancka w Monachium na oddziale neurofizjologii pod kierunkiem Otto Detlev Creutzfeldta . W 1971 roku udał się do Zakładu Biofizyki o Bernard Katz z University College w Londynie . W 1974 r. Obronił pracę medyczną na Uniwersytecie w Getyndze z tytułem: „Elektrofizjologia adaptacji światła w siatkówce kotów”.
W 1974 roku odnalazł Otto Creutzfeldta w Instytucie Chemii Biofizycznej im. Maxa-Plancka w Getyndze. Od 1979 r. Był stałym pracownikiem naukowym w Zakładzie Biologii Błony .
W 1982 r. Uzyskał habilitację na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Getyndze, aw 1985 r. Został dyrektorem oddziału fizjologii komórkowej w Instytucie Chemii Biofizycznej im. Maxa-Plancka w Getyndze. W 1987 roku uzyskał tytuł profesora na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Getyndze. W tym samym roku otrzymał Nagrodę Gottfrieda Wilhelma Leibniza przyznaną przez Deutsche Forschungsgemeinschaft .
W 1988 r. Został korespondentem Bawarskiej Akademii Nauk, dyrektorem wydziału fizjologii komórkowej w Max-Planck Institute for Medical Research w Heidelbergu. W tym samym roku otrzymał nagrodę Louis-Jeantet w dziedzinie medycyny . W 1990 roku objął posadę na wydziale lekarskim Uniwersytetu w Heidelbergu . Rok później został profesorem na wydziale biologii tej samej uczelni.
W 1991 roku wraz z Erwinem Neherem, z którym pracował w Getyndze, otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za opracowanie metody dającej bezpośredni dowód obecności kanałów jonowych w błonach komórkowych oraz za badanie transmisji sygnałów w komórkach i między komórkami.
Stworzył Fundację Berta Sakmanna.
W 1992 roku został członkiem korespondentem Akademii Nauk w Getyndze . W 1999 roku otrzymał Nagrodę Carla Zeissa.
Uwagi i odniesienia
- (de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „ Bert Sackmann ” ( zobacz listę autorów ) .
Linki zewnętrzne
- (en) Autobiografia na stronie Fundacji Nobla (baner na stronie zawiera kilka linków związanych z przyznaniem nagrody, w tym dokument napisany przez laureatkę - Wykład Nobla - który szczegółowo opisuje jej wkład)
- Dokumentacja urzędowa :
- Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach : Deutsche Biographie • Encyclopædia Britannica • Encyclopædia Universalis • Gran Enciclopèdia Catalana • Swedish Nationalencyklopedin • Munzinger Archiv • Visuotinė lietuvių enciklopedija
- Zasoby badawcze :
- Akademia Nauk w Heidelbergu
- (en) Projekt cyfrowej bibliografii i biblioteki
- (en) Mathematics Genealogy Project
- (en-GB) Towarzystwo Królewskie
- (en + ja + zh-Hans + zh-Hant + ru) Scopus