| Imię urodzenia | Bernard Alexandre Paul |
|---|---|
| Narodziny |
14 marca 1930 Paryż 14 th |
| Narodowość | Francuski |
| Śmierć |
5 grudnia 1980 Paryż 20- ty |
| Wybitne filmy |
Le Temps de vivre Beau masque Ostatni wyjazd przed Roissy |
Bernard Paul jest reżyser i pisarz francuski , urodzony14 marca 1930w Paryżu , mieście, w którym zmarł5 grudnia 1980. Był towarzyszem aktorki Françoise Arnoul .
Bernard Alexandre Paul (jego pełne imię i nazwisko) studiował matematykę wyższą, a następnie po odbyciu szkolenia w IDHEC zaciął zęby jako doradca techniczny lub asystent takich emblematycznych reżyserów jak Jean Giono ( Crêque , 1960 ), René Clément ( Les Félins , 1964 ), a zwłaszcza Costa-Gavras, z którym nawiązał głęboką przyjaźń. Wspierał go zwłaszcza w Compartiment killers ( 1965 ) i Un homme de trop ( 1967 ). W 1964 roku na planie Killer Compartments Bernard Paul poznał aktorkę Françoise Arnoul, która wzięła w nim udział w przyjacielski sposób i była to miłość od pierwszego wejrzenia.
Komunista , stara się nakręcić dokument o sytuacji w Wietnamie , ambitny projekt na pierwszy film, który pozostaje bez kontynuacji. Następnie przez trzy lata pracował nad innym projektem, który ujrzał światło dzienne w 1968 roku dzięki zaliczce przy odbiorze i produkcji kooperacyjnej: jest to Le Temps de vivre, w którym Bernard Paul inscenizuje życie robotników, często zaniedbywanych w kinie. . Przygląda się realistycznie, ani protekcjonalnie, ani samozadowoleniem, na świat, który dobrze zna, sam ciężko zasłużył na swoją funkcję filmowca, poświęcenie rodziców na rzecz wsparcia. Françoise Arnoul poświęca się mężczyźnie, którego podziwia, a nawet utrudnia mu karierę, pomagając mu. Jeśli film miał dyskretną premierę w 1969 roku , pozostawał w kinach przez sześć miesięcy, a po tournee po towarzyskiej Francji rozpoczął tournee po Europie Wschodniej i wyprawił się do Rosji Sowieckiej, gdzie był. Premium.
Następnie Bernard Paul wyprodukował maskę Beau w 1972 roku na podstawie powieści Rogera Vaillanda , zawsze jego spojrzenie jako etnologa i humanisty na temat kondycji klasy robotniczej, jej walk, ale także jej miłości. Co więcej, ten ostatni aspekt zostanie zachowany przez publiczność z tego filmu, który nie odniesie dużego sukcesu. Bernard Paweł nie rozbrajać za to i za jego kolejnego filmu, w 1977 roku , stawia swój aparat pomiędzy mieszkań typu HLM z Sarcelles do filmu przed literą, dyskomfortu na przedmieściach i beznadziejnej przyszłości swoich skromnych mieszkańców. To ostatnie wydawnictwo przed Roissy, które również nie będzie miało licznej publiczności pomimo dobrej dystrybucji.
Bernard Paul myśli o nakręceniu filmu o skandalach naftowych. W międzyczasie nawiązał współpracę z reżyserem Jérôme Kanapą, aby nakręcić History of Going Further ( 1978 ), dokument o ginącej metalurgii we wschodniej Francji.
Niestety czas życia Bernarda Paula dobiegł końca pod koniec 1980 roku , kiedy zmarł na raka, po 16 latach wspólnego życia z Françoise Arnoul. Pozostawia potomności swój cenny tryptyk społeczny, autentyczne świadectwo humanisty, który był w doskonałej harmonii ze swoim politycznym zaangażowaniem.