Loxia leucoptera
Loxia leucopteraKrólować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Klasa | Aves |
Zamówienie | Paseriformes |
Rodzina | Fringillidae |
Uprzejmy | Loxia |
LC : Najmniejsze obawy
Białoskrzydła Crossbill ( Loxia leucoptera ) jest gatunek z wróblowych ptaków należących do rodziny z Fringillidae .
Gatunek Loxia leucoptera została opisana przez niemiecki przyrodnik Johann Friedrich Gmelin w 1789 roku.
Nie ma wyraźnych różnic w terenie między tymi dwoma podgatunkami, tylko badanie porównawcze pokazuje, że bifasciata ma nieco większy rozmiar, ale z nieco cieńszym dziobem i bardziej jednolitym różowo-czerwonym grzbietem, bez ciemnych piór.
Cały pas północnej Eurazji, od wschodniej Skandynawii po Mandżurię. Migracja lub ingerencja na południe od tego obszaru. Niektóre obserwacje zimowe w Tsintchéou, na północny wschód od Pekinu. Południowa Alaska, Góry Skaliste w Kanadzie i północno-zachodnie Stany Zjednoczone rozciągające się pasem do środkowej Kanady, a następnie do regionu Wielkich Jezior, kończącego się na wschodzie w południowej Kanadzie i północnych Stanach Zjednoczonych. Zimy daleko na południe od tego obszaru.
Krzyżodziób czerwonodzioby zamieszkuje lasy iglaste Starego i Nowego Świata, gdzie dociera do obszarów położonych dalej na północ niż krzyżodziób czerwony. W Eurazji podlega modrzewiom syberyjskim ( Larix sibirica ), Dahurie ( L. dahurica ) i Gmelin ( L. gmelinii ). W Ameryce Północnej kojarzona jest głównie z modrzewiem Tamarack ( L. laricina ), ale także z kanadyjską tsugą ( Tsuga canadensis ) i świerkiem sino ( Picea glauca ).
W Laponii krzyżodziób krzywy, oprócz nasion modrzewia, którymi żywi się głównie, zjada również nasiona innych drzew (iglastych lub liściastych) i opada zimą, zwłaszcza jarzębiny ( Sorbus ) i innych różowatych. W okresie lęgowym inwestuje miejsca, w których nasiona drzew iglastych osiągają dojrzałość, ale latem chwyta również owady i ich larwy. W Ameryce Północnej zbiera również nasiona z szyszek kanadyjskiej tsuga ( Tsuga canadensis ) i świerka sino ( Picea glauca ).
Zestaw danych sugeruje, że biologia rozrodu jest podobna do biologii krzyżodzioba czerwonego, ale okres gniazdowania może się znacznie różnić w zależności od regionu.
Ten krzyżodziób jest przeważnie osiadły, ale może dokonywać nieregularnych inwazji na południe (zwykle w towarzystwie czerwonego krzyżodzioba) w czasach niedoboru żywności. Z drugiej strony, poza sezonem lęgowym regularnie tworzy grupy mieszane i nieregularne, ale pozostaje w swoim zwykłym zimowym rozmieszczeniu. Północnoamerykańska forma nominalna wydaje się być bardziej błędna niż podgatunek euroazjatycki. W Europie najazdy docierają do Finlandii i Szwecji, a czasami na zachód Norwegii, Danii, Holandii i Belgii oraz na południe Polski, Rumunii, Jugosławii i północnych Włoch.
Krzyżodziób dwulicowy cieszy się całkowitą ochroną na terytorium Francji od czasu dekretu ministerialnego z dnia 17 kwietnia 1981 r. dotyczącego ptaków chronionych w całej Francji. Zabrania się zatem jej niszczenia, okaleczania, chwytania lub usuwania, celowego zakłócania lub naturalizowania, a także niszczenia lub usuwania jaj i gniazd oraz niszczenia, zmieniania lub degradowania jego środowiska. Bez względu na to, czy jest żywy, czy martwy, zabrania się również jego transportu, handlu, używania, trzymania, sprzedaży lub kupowania.