Podwójnie zafascynowany krzyżodziób

Loxia leucoptera

Loxia leucoptera Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Podwójnie zafascynowany krzyżodziób Klasyfikacja (COI)
Królować Animalia
Gałąź Chordata
Klasa Aves
Zamówienie Paseriformes
Rodzina Fringillidae
Uprzejmy Loxia

Gatunki

Loxia leucoptera
Gmelin , 1789

Stan ochrony IUCN

(LC)
LC  : Najmniejsze obawy

Białoskrzydła Crossbill ( Loxia leucoptera ) jest gatunek z wróblowych ptaków należących do rodziny z Fringillidae .

Historia i nazwa

Gatunek Loxia leucoptera została opisana przez niemiecki przyrodnik Johann Friedrich Gmelin w 1789 roku.

Taksonomia

Podgatunek

Nie ma wyraźnych różnic w terenie między tymi dwoma podgatunkami, tylko badanie porównawcze pokazuje, że bifasciata ma nieco większy rozmiar, ale z nieco cieńszym dziobem i bardziej jednolitym różowo-czerwonym grzbietem, bez ciemnych piór.

Opis

Dystrybucja

Cały pas północnej Eurazji, od wschodniej Skandynawii po Mandżurię. Migracja lub ingerencja na południe od tego obszaru. Niektóre obserwacje zimowe w Tsintchéou, na północny wschód od Pekinu. Południowa Alaska, Góry Skaliste w Kanadzie i północno-zachodnie Stany Zjednoczone rozciągające się pasem do środkowej Kanady, a następnie do regionu Wielkich Jezior, kończącego się na wschodzie w południowej Kanadzie i północnych Stanach Zjednoczonych. Zimy daleko na południe od tego obszaru.

Siedlisko

Krzyżodziób czerwonodzioby zamieszkuje lasy iglaste Starego i Nowego Świata, gdzie dociera do obszarów położonych dalej na północ niż krzyżodziób czerwony. W Eurazji podlega modrzewiom syberyjskim ( Larix sibirica ), Dahurie ( L. dahurica ) i Gmelin ( L. gmelinii ). W Ameryce Północnej kojarzona jest głównie z modrzewiem Tamarack ( L. laricina ), ale także z kanadyjską tsugą ( Tsuga canadensis ) i świerkiem sino ( Picea glauca ).

jedzenie

W Laponii krzyżodziób krzywy, oprócz nasion modrzewia, którymi żywi się głównie, zjada również nasiona innych drzew (iglastych lub liściastych) i opada zimą, zwłaszcza jarzębiny ( Sorbus ) i innych różowatych. W okresie lęgowym inwestuje miejsca, w których nasiona drzew iglastych osiągają dojrzałość, ale latem chwyta również owady i ich larwy. W Ameryce Północnej zbiera również nasiona z szyszek kanadyjskiej tsuga ( Tsuga canadensis ) i świerka sino ( Picea glauca ).

Zagnieżdżanie

Zestaw danych sugeruje, że biologia rozrodu jest podobna do biologii krzyżodzioba czerwonego, ale okres gniazdowania może się znacznie różnić w zależności od regionu.

Podróżować

Ten krzyżodziób jest przeważnie osiadły, ale może dokonywać nieregularnych inwazji na południe (zwykle w towarzystwie czerwonego krzyżodzioba) w czasach niedoboru żywności. Z drugiej strony, poza sezonem lęgowym regularnie tworzy grupy mieszane i nieregularne, ale pozostaje w swoim zwykłym zimowym rozmieszczeniu. Północnoamerykańska forma nominalna wydaje się być bardziej błędna niż podgatunek euroazjatycki. W Europie najazdy docierają do Finlandii i Szwecji, a czasami na zachód Norwegii, Danii, Holandii i Belgii oraz na południe Polski, Rumunii, Jugosławii i północnych Włoch.

Ochrona

Krzyżodziób dwulicowy cieszy się całkowitą ochroną na terytorium Francji od czasu dekretu ministerialnego z dnia 17 kwietnia 1981 r. dotyczącego ptaków chronionych w całej Francji. Zabrania się zatem jej niszczenia, okaleczania, chwytania lub usuwania, celowego zakłócania lub naturalizowania, a także niszczenia lub usuwania jaj i gniazd oraz niszczenia, zmieniania lub degradowania jego środowiska. Bez względu na to, czy jest żywy, czy martwy, zabrania się również jego transportu, handlu, używania, trzymania, sprzedaży lub kupowania.

Uwagi i referencje

  1. Stan prawny dzikiego ptactwa we Francji, Liga Ochrony Ptaków

Linki zewnętrzne

Bibliografia