Auguste Pointelin
Auguste Pointelin
Auguste Pointelin około 1885, dokument nie pochodzi.
Auguste Emmanuel Pointelin , urodzony w Arbois dnia23 czerwca 1839i zmarł w Mont-sous-Vaudrey dnia9 kwietnia 1933, jest malarzem francuskim .
Jego prace przedstawiają głównie krajobrazy Jury .
Biografia
Urodzony w rodzinie uprawiających lemoniadę, Auguste Pointelin jako nastolatek postanawia zostać malarzem. Jako student Arbois College , podążał za nauką nauczyciela rysunku Victora Maire. Za radą swojego mistrza Pointelin zostaje nauczycielem i wybiera matematykę, aby mieć tylko czternaście godzin lekcyjnych tygodniowo, zamiast dwudziestu na listy. Był najpierw wykładowcą w Lycée de Douai, a od 1871 r. Profesorem matematyki w szkole średniej w Avesnes-sur-Helpe na północy .
W 1865 roku Pointelin udał się do Paryża, aby odwiedzić Salon francuskich artystów . Salon ten był z pewnością jednym z najbardziej liberalnych po skandalu Salon des refusés w 1863 roku i wystawiono tam ponad 3000 prac, w tym prace Claude Moneta , Edmé-François Daubigny , Camille Pissarro , Auguste Renoir , Henri Fantin- Latour The Portrait of Proudhona przez Gustave'a Courbeta i Olimpii przez Édouard Manet . Od czasów szkoły Barbizon i Jean-Baptiste Corot upodobanie do krajobrazu rozprzestrzeniło się, a Salon prezentuje wielu naśladowców tych malarzy. Robert Fernier , założyciel muzeum Courbet w Ornans , tak opowiada wspomnienia Pointelina z tego pierwszego Salonu: „Widziałem obrazy, które wydawały się wykazywać takie samo zainteresowanie tematem i sposobem, w jaki były traktowane. Porównałem je i zrozumiałem, że sztuka nie polega na wykonaniu, ale na uproszczeniu ” . Entuzjastycznie i pewnie, że pewnego dnia znajdzie tam swoje miejsce, faktycznie wystawił tam w następnym roku, w 1866, dwa obrazy. Salon z 1866 roku był szczególnie poruszony po samobójstwie Julesa Holtzapffela (de) , jednego z odmówionych, ale to przede wszystkim dwa obrazy Courbeta, La Remise des chevreuils en hiver i La Femme au parroquet, które naznaczyły publiczność. Porównując swoje pierwsze próby z płótnami innych artystów w Salonie, ocenia swoje obrazy jako „sterylne” i ponownie wystawia je dopiero w 1869 roku.
W 1870 roku poślubił Marie Adelinę Durand w Paryżu i przez trzy lata nie wystawiał.
Niezależny artysta
Pointelin prowadzi podwójne życie: profesor matematyki przez prawie 20 lat na północy i malarz Jury, nigdy nie przestaje malować z pamięci krajobrazów Franche-Comté i śledzi „półoficjalną” karierę , wystawiając regularnie od 1874 roku aż do śmierci. zbierając nagrody i wyróżnienia przez lata, pozostając jednak na marginesie środowisk artystycznych i głównych nurtów malarskich.
Nie ustępując ani realistycznemu nurtowi , ani rustykalnemu ideałowi malarzy z Barbizonu , ani kolorystycznym pokusom impresjonistów , jego oryginalność ujawnia się w dużym obrazie Sur un plateau du Jura z 1876 roku . Nagrodzony na Salonie wyróżnieniem, a obecnie przechowywany w Muzeum Sztuk Pięknych w Dole , zaskakuje rozmiarem i surowością tego nagiego i niezamieszkanego krajobrazu. Po tym sukcesie i na polecenie Louisa Pasteura obraz został zakupiony przez państwo.
Dzięki wsparciu Pasteura został w 1876 roku powołany do Liceum Louis-le-Grand w Paryżu. Pointelin, mimo świadomego wyboru malowania Jury, chciał mieszkać w Paryżu, „środowisku sprzyjającym wszelkiemu postępowi” . Tam, podobnie jak podczas lat spędzonych na północy, rzadko odchodził od swojego głównego tematu: „emocjonalnej pamięci” krajobrazów Jury, tłumaczenia jego emocji w obliczu natury pozbawionej wszelkich sztuczek i anegdot. Nie maluje z natury, ale ze swoich uczuć. Jules de Gaultier , znany z analizy bovarysmu , a właściwie koneser wrażliwych dusz, porównuje wrażenia, jakie wywołują dzieła Pointelina, do poczucia samej natury, do intymnych emocji, jakich człowiek doświadcza w obliczu świata. Pointelin, w swoich pejzażach najczęściej i celowo niezamieszkanych, bez sceny historycznej czy wiejskiej, konfrontuje widza z własną samotnością, „wpisując nas poza ramy, na swoje własne miejsce, w miejscu artysty” . „Dla tego„ medytacyjnego ”obraz jest niczym: idzie dalej niż obraz, dalej niż wrażenie, dalej niż ziemskie życie ... Przekłada w nieoczekiwanych tonach świat dusz i niezmierzony wszechświat eterycznych aspiracji” .
Węgiel drzewny
Preferując niezdecydowaną godzinę między psem a wilkiem i niepewnym świtem , staje się dla publiczności i krytyków „malarzem zmierzchu” . Charles Saunier opisuje „wrażenia nocy” i światło jego prac, które można odgadnąć, umyka, szuka i zaskakuje intensywnością i niezwykłością. Niebo w jego węglach jest elektryzujące i sugeruje groźne podmuchy i burze. „Z daleka głębia czerni przyciąga wzrok, z bliska subtelność odcieni ciemnej szarości rozjaśnia krajobrazy” . Węgiel drzewny zajmuje w jego twórczości pierwotne miejsce, a jego przyjaciele Marie Michaud-Lapeyre i Emmanuel Templeux poświęcą mu dwa ważne artykuły . Ten ostatni, sam malarz, przywołuje „magmę z węgla drzewnego […], gdzie wydaje się, że niewidzialny świat promieniuje, działa i myśli” .
Pastele
W jego pastelach kolorowe impresje nadają wybranym pejzażom delikatniejsze światło. Swój pierwszy pastel wystawił na Salonie w 1878 roku i od razu został zauważony przez krytyków. Odrodzenie pasteli, prowadzone przez artystów bardzo różniących się od siebie, takich jak Odilon Redon czy Edgar Degas , zmaterializowało się w 1885 roku wraz z utworzeniem Towarzystwa Pastelistów Francuskich, ale Pointelin nigdy nie brał udziału w ich wystawach. Do końca życia będzie eksplorował wszystkie możliwości tego medium, jak węgiel drzewny, nie faworyzując żadnej techniki podczas swojej kariery. Pointelin tworzy świetlistą atmosferę, w której samotność prowadzi widza do medytacyjnej zadumy. „W najbardziej abstrakcyjnych pastelach wyciszone modulacje i krycie materiału pogrążają widza w meandrach kolorów. Gleby ustępują i łączą się z nieskończenie kolorowym niebem. Te pastele ukazują liryczne i oniryczne efekty atmosferyczne bardziej zapożyczone od późniejszych Turnerów niż od jakiegokolwiek francuskiego malarza. "
W 1897 roku Auguste Pointelin powrócił na Jurę i osiadł w Mont-sous-Vaudrey , zachowując jednocześnie swój paryski warsztat i dom. Mimo to jego paryskie życie artystyczne trwało nadal i aż do śmierci w 1933 roku regularnie malował, rysował i wystawiał w Salonie. W 1899 r. Z okazji jego 60. urodzin zorganizowano retrospektywną wystawę w galerii artystów współczesnych przy rue de Caumartin 19 . Ta monograficzna wystawa szczególnie podkreśliła jego ewolucję i znaczenie jego pasteli i węgli. To także inauguracja drugiego życia malarza, tym razem całkowicie poświęconego jego poszukiwaniom w kierunku coraz wyraźniejszego syntetyzmu, prowadzącego do abstrakcji charakteryzującej się „redukcją palety chromatycznej, bardzo subtelnym oddaniem światła, chęcią podkreślenia struktury krajobrazu poprzez wyeliminowanie elementów anegdotycznych ” .
Po jego śmierci w 1933 roku Claude Roger-Marx złożył mu hołd w La Nouvelle Revue française : „Podobnie jak te niezamieszkane przestrzenie, które zawsze są pomalowane wspomnieniami, wolne od szczegółów i ulotności, sztuka Pointelin, […] jest bardziej obnażona i nie tylko […] Eliminując coraz to bardziej przypadek trzymania się wieczności ziemi, pofalowania gruntu, cięcia rzadkich pionów, Pointelin chce, aby głównym tematem obrazu był cichy dialog: że ziemi i nieba. Tutaj ze wszystkich linii najbardziej żałosna jest zawsze linia horyzontu ” .
W Dole rue Auguste Pointelin nosi jego imię. Miejsce urodzenia w Arbois przy alei Pasteur 6, na domu znajduje się tablica pamiątkowa
Wystawy i nagrody
- 1866: pierwsza wystawa w Salonie artystów francuskich .
- 1869 i 1870, a następnie od 1874 do 1933: Salon artystów francuskich.
- 1878: medal III klasy na Salonie dzięki prerii Une na Wybrzeżu Orłów , nabyty przez administrację Sztuk Pięknych i przypisany do muzeum Sens .
- 1880: Soir de Septembre , nabyta przez państwo dla Musée du Luxembourg , zdeponowana w Musée des Beaux-Arts w Lons-le-Saunier .
- 1881: medal drugiego stopnia dla Coteau Jurassien , uzyskany przez państwo i przyznany Muzeum Sztuk Pięknych i Archeologii Besançon .
- 1884: La Combe aux vipères , pastel, nabyty przez państwo i przypisany do muzeum Sarret de Grozon d'Arbois .
- 1884: wystawa rysunków współczesnej szkoły (1780-1884) w École des beaux-arts w Paryżu .
- 1886: Kawaler Legii Honorowej .
- 1889: wystawia sześć obrazów i cztery rysunki na Wystawie Powszechnej w Paryżu, gdzie otrzymuje złoty medal.
- 1899: pierwsza wystawa retrospektywna w galerii artystów współczesnych, rue de Caumartin w Paryżu.
- 1900: Wystawa powszechna w Paryżu, gdzie bierze udział w wystawie dziesięcioletniej. Złoty medal.
- 1904: oficer Legii Honorowej .
- 1912: wystawa zbiorowa Les Pompiers w galerii Georges Petit w Paryżu.
- 1923: Dowódca Legii Honorowej .
- 1927: wystawa retrospektywna w Muzeum Sztuk Pięknych i Archeologii w Besançon.
- 1931: Salon des Annonciades de Pontarlier .
- 1933: Muzeum Sztuk Pięknych w Lons-le-Saunier , Comtois Landscapes .
- 1934: Salon des Annonciades de Pontarlier, wystawa retrospektywna.
- 1936: wystawa retrospektywna w Salon des Artistes Français.
- 1983: Arbois , muzeum Sarret de Grozon, Auguste Pointelin: 1839-1933 , wystawa zorganizowana przez Maison des jeunes et de la culture d'Arbois.
- 1993: Auguste Pointelin , Dole Museum of Fine Arts , kurator: Anne Dary & Armelle Jacquinot.
- 2009: Le Mystère Pointelin , Courlans , galeria Antiquités Rouget de Lisle.
- Z 30 kwietnia w 29 sierpnia 2010 : Auguste Pointelin (1839-1933), rysunki , Saint-Claude , muzeum opactwa , kurator wystawy: Valérie Pugin.
- Od 1 st lipca15 września 2013 : Światło zmierzchu , muzeum Arbois, Sarret de Grozon .
- 2018: Auguste Pointelin. Kameralny klarowność ziemi , Dole Muzeum Sztuk Pięknych , Sarret de Grozon Muzeum , Pontarlier , Muzeum Miejskie, kuratorzy wystawy: Isabelle Julia & Armelle Jacquinot
Zbiory publiczne
-
Angers , Muzeum Sztuk Pięknych .
-
Arbois , muzeum Sarret de Grozon .
-
Besançon , Muzeum Sztuk Pięknych i Archeologii .
-
Dijon , Muzeum Sztuk Pięknych .
-
Dole , Muzeum Sztuk Pięknych .
-
Grenoble , Muzeum Sztuk Pięknych .
-
Le Havre , Muzeum Sztuki Nowoczesnej André-Malraux (MuMa) .
-
Lons-le-Saunier , Muzeum Sztuk Pięknych .
-
Lyon , Muzeum Sztuk Pięknych .
-
Mâcon , Muzeum Urszulanek .
-
Paryż :
-
Reims , Muzeum Sztuk Pięknych .
-
Sens , muzeum Sens .
-
Valenciennes , Muzeum Sztuk Pięknych .
-
Vesoul , muzeum Georges-Garret .
Publikacje
- „Pasteur and the Artists”, Franche-Comté and Monts Jura , nr 41, wydanie specjalne „Le centenaire de Pasteur”,Listopad 1922, s. 70-74 .
-
Credo spirytualistyczne wywnioskowane z nauki , Lons-le-Saunier, Imprimerie moderne, 1912.
-
Sztuka i spirytualizm , Paryż, Myśl francuska, 1925.
- „Life in the Universe”, L'Art , styczeń-Luty 1931, nr 6, str. 216-217 .
Uwagi i odniesienia
-
Słowa Auguste'a Pointelina podane przez Roberta Ferniera w „A visit to Pointelin”, Franche-Comté and Monts Jura , nr 173, grudzień 1933, s. 1.
-
Robert Fernier, op. cit.
-
Anne Dary, Auguste Pointelin (1839-1933) , Dole, Musée des Beaux-Arts, 1993, s. 4.
-
Inv. 10. Malarstwo wystawione na Salonie Artystów Francuskich w 1876 roku.
-
Auguste Emmanuel Pointelin, „Pasteur and the Artists”, Franche-Comté and Monts Jura , listopad 1922, nr 41, s. 71.
-
Frédéric Paulhan , przyjaciel Pointelina i filozof, napisał między innymi dwie prace o pamięci afektywnej i sugestywnych funkcjach sztuki w tym procesie: The Function of memory and affective memory , Paris, Alcan, 1904 and L'Esthétique landscape , Paris, Alcan 1931.
-
Jules de Gaultier "liryzm wewnętrzne i malowanie: Pan Auguste Pointelin" Mercure de France , 1 st wrzesień 1912, s. 54-72 ( online ).
-
Valérie Pugin, Auguste Pointelin (1839-1933), rysunki , Saint-Claude , Musée de l'Abbaye-Donations Guy Bardonne-René Genis, 2010, s. 3 ( online ).
-
Marie-Rose Michaud-Lapeyre, „Wielki artysta z Franche-Comté: psychiczne węgle z Pointelin”, Revue des provinces de France , 1928, nr 6, str. 348.
-
Inv. 1993.3.1.
-
Charles Saunier, „Auguste Pointelin”, La Revue blanche , 15 marca 1899, s. 459.
-
Armelle Jacquinot, „Souvenirs du paysage”, Auguste Pointelin (1839-1933), rysunki , Saint-Claude, Musée de l'Abbaye-Donations Guy Bardonne-René Genis, 2010, s. 7.
-
Emmanuel Templeux, „Polichromowane węgle z Pointelin”, Le Pays comtois , nr 8, 20 stycznia 1933, s. 220.
-
Inv. 1885.1.9. Wystawiony na Salonie Artystów Francuskich w 1885 roku.
-
Armelle Jacquinot, op. cit. , s. 8.
-
Anne Dary, Auguste Emmanuel Pointelin , [katalog wystawy], Dole, Musée des Beaux-Arts de Dole, 1993, s. 4.
-
Inv. 767.
-
Claude Roger-Marx , „Auguste Pointelin”, La Nouvelle Revue française , nr 237, 1 czerwca 1933, s. 993-994.
Załączniki
Bibliografia
-
Arsène Alexandre , Auguste Pointelin , [katalog wystawy], Paryż, Galerie des Artistes Modernes, 1899.
-
Arsène Alexandre , red., Auguste Pointelin i krytyka , Paryż, 1920.
- Raymond Bouyer, „Auguste Pointelin”, The Chronicle of Arts and Curiosity ,11 marca 1899, s. 86-88 .
-
Victor Champier , Rok artystyczny , Paryż, A. Quantin, 1878, s. 126-127 ( online ).
- Anne Dary, Auguste Emmanuel Pointelin , [katalog wystawy], Dole, Musée des Beaux-Arts, 1993.
- Maurice du Seigneur, Sztuka i artyści w Salonie 1880 , Paryż, Paul Ollendorf, 1880, s. 95-96 i 129.
- J. Etiévant, A Visit to Master A. Pointelin in Mont-sous-Vaudrey , Arbois, Imprimerie C. Mervant, 1924.
-
Félix Fénéon , „Krajowa wystawa sztuk pięknych w Palais de l'Industrie”, La Libre Revue ,1 st październik 1883, s. 18-19 .
-
Jules de Gaultier , „ Liryzm i malarstwo wewnętrzne: M. Auguste Pointelin”, Mercure de France ,1 st wrzesień 1912, s. 54-72 ( online ).
- Marguerite Henri-Rosier, „Pointelin, malarz Jury: fragmenty konferencji wygłoszonej w Salon des Artistes français”, Beaux-Arts ,4 września 1936, s. 4 i 11 iWrzesień 1936, s. 4 .
- Armelle Jacquinot, Auguste Emmanuel Pointelin , [katalog wystawy], Dole, Musée des Beaux-Arts, 1993, s. 7-43 .
- Armelle Jacquinot, „Souvenirs du paysage”, Auguste Pointelin (1839-1933), rysunki , Saint-Claude , Musée de l'Abbaye-Donations Guy Bardonne-René Genis, 2010, s. 6-8 .
-
Félix Jeantet , Poèmes à Auguste Pointelin , Lons-le-Saunier, L. Declume, 1919.
-
Georges Lafenestre , Le Livre d'or du Salon , Paryż, Librairie des bibliophiles, 1881, s. 12-13 .
- Remi i Laurence Machard, Le Mystère Pointelin , [katalog wystawy], Courlans , Rouget de Lisle antiques, 2009.
- Marie-Rose Michaud-Lapeyre, „Wielki artysta z Franche-Comté: psychiczne węgle z Pointelin”, Revue des provinces de France , 1928, nr 6, s. 342-348 .
-
Octave Mirbeau , „Le Salon”, La France ,29 maja 1885 i 31 maja 1886, np
-
Robert de Montesquiou-Fezensac , The Blue Hydrangeas , 1906, s. 194-196 .
-
Frédéric Paulhan , L'Esthétique du paysage , Paryż, Alcan, 1931, s. 159-163 .
- Paule Pendeleur-Delanoy, „Malarz Auguste Pointelin (1839–1933). Jego życie i dzieło ”, Mémoires de la Société d'Émulation du Doubs , nowa seria, nr 32, 1990, s. 139-147 .
- Edmond Potier, „Les Salons de 1892”, Gazette des Beaux-Arts ,1 st czerwiec 1892, s. 445-446 ( online ).
- Valérie Pugin, Auguste Pointelin (1839-1933), rysunki , Saint-Claude , Musée de l'Abbaye-Donations Guy Bardonne-René Genis, 2010.
- Karl Robert, Praktyczny traktat o malarstwie olejnym: krajobraz , Paryż, Maison Berville, 1891, s. 167 .
-
Claude Roger-Marx , „Auguste Pointelin”, La Nouvelle Revue française , n ° 237,1 st czerwiec 1933, s. 993-994 .
- Auguste Rose, „Ku pamięci mistrza Auguste Pointelina”, Franche-Comté i Monts Jura , n ° 218,Wrzesień 1937, s. 146-147 .
- Charles Saunier, „Auguste Pointelin”, La Revue blanche ,15 marca 1899, s. 458-459 .
-
Emmanuel Templeux , „Polichromowane węgle z Pointelin”, Le Pays comtois , nr 8,20 stycznia 1933, s. 219-221 .
-
Emmanuel Templeux , „A visit to Pointelin”, Franche-Comté i Monts Jura , n ° 173,Grudzień 1933, s. 193-195 .
Linki zewnętrzne