Zgromadzenie Duchowieństwa jest kościelny montaż Francji pod Ancien Regime .
Kościół we Francji , pierwszy Zakon Królestwa, którego głównym zadaniem dotyczyła domenę duchowe i charytatywne, zawsze korzystał pod Ancien Regime ze zwolnienia podatkowego - w taki sam sposób, szlachetność, drugiego rzędu, zapłacił „podatku krwi By walczyć. króla - i pewnej niezależności od Rzymu , co nie oznacza, że nie miała żadnych stosunków finansowych z królem ani że odwróciła się od Rzymu. W tej trójkątnej relacji, niezbędna instytucja Kościoła Francji od XVI -tego wieku jest zgromadzenie duchowieństwa.
Kościół rzeczywiście potrzebował ochrony króla, zwłaszcza jego militarnej ochrony. Następujący epizod posłużył jako przykład w Reims, gdzie katedra była najlepszym symbolem więzi królewsko-kościelnej: „ Philippe Auguste poprosił kapitułę w Reims o darowiznę pieniężną. Kapituła odmówiła w imię świętych dekretów, obiecując ponadto, że pomoże królowi w jego modlitwie. W pewnym momencie hrabiowie Rethel i Coucy wtargnęli na dobra kapituły, co zaapelowało do Philippe'a Auguste'a. Król odpowiedział kapitule, że pomoże mu w modlitwie i napisał do najeźdźców. Nie byli szczególnie poruszeni. Kanonicy zrozumieli i obiecali królowi dotację, której odmówili. Książę wysłał więc swoich wojowników, aby opamiętali łupieżców. "
François I er zostaje zdziesiątkowany, by rozpocząć wojnę z Turkami, schował zdziesiątkowanych do kieszeni i zapomniał o wojnie.
Pierwsze zgromadzenie duchowieństwa podpisało w 1561 r. Tak zwaną umowę z Poissy, która reguluje stosunki finansowe między Kościołem a królem. Płatności kościoła za wygaśnięcie długu publicznego mają się zakończyć wraz z jego umorzeniem. To potrzeba kontrolowania tego zezwolenia jest pretekstem do zbierania się zgromadzeń, a król nadaje im do tego prawo. Spotkania te stopniowo, od 1625 r., Nabierały ostatecznej częstotliwości, co pięć lat.
Kwestia bezpłatnej darowizny była podnoszona na wszystkich zgromadzeniach. Duchowieństwo początkowo wpłacało królowi ten darmowy dar mający na celu zmniejszenie długu państwa. W rzeczywistości, dług nie malała i dar funkcjonował, nie będąc jedną, jak negocjacyjnej poll podatku . To właśnie ta cecha sprawiła, że Zgromadzenie zostało zwolnione z podatku pogłównego, kiedy Ludwik XIV uciekał się do niego zimą 1693 r. Ale na początku wojny religijne przyczyniły się do instytucjonalizacji darmowej darowizny . Kościół francuski nie mógł głosić przeciwko herezji i odmawiać środków finansowych, aby go zniszczyć. Następnie Zgromadzenie nigdy nie kwestionowało zasady darowizny, lecz negocjowało oczekiwane odszkodowanie i wysokość.
Istnieją dwa rodzaje zespołów:
To właśnie sprawia, że Zgromadzenie Duchowieństwa jest zarysem soboru francuskiego. Istotnie, od czasu Soboru Trydenckiego powstała kwestia zasadnicza: czy Sobór Trydencki musi zostać przyjęty przez instytucje kościelne i świeckie, aby przejść do prawa francuskiego? Stawiając taki problem, zgromadzenia duchowieństwa przez ponad dwa stulecia były bliskie uzurpacji, kuszone jakby miały przywłaszczyć sobie władzę soborową. W ten sposób rozwinęła się złożona trójkątna relacja: jeśli Zgromadzenie zjednoczyło swoje siły z siłami króla przeciwko Rzymowi, powinno również uniemożliwić mu „przykładanie ręki do kadzielnicy” , by użyć wyrażenia Pierre'a Bleta .
Pomiędzy sesjami zarządca generalny decimes zarządza przepływami finansowymi Kościoła francuskiego i jego relacjami z królem.
Generalnego przedstawiciela duchowieństwa Francji , przyszłość prałata, powoływanych na okres pięciu lat, służy jako stały sekretarz Zgromadzeń.
Ostatni zjazd odbył się w 1788 roku.