Artykuł 72-3 w konstytucji z dnia 4 października 1958 wprowadzono następujące artykuły poświęcone samorządów położonych terytoria zamorskie.
„Republika uznaje, w ramach narodu francuskiego, ludność zamorską we wspólnym ideale wolności, równości i braterstwa.
Gwadelupa The Gujana Francuska The Martynika , Reunion , Majotta , Saint-Barthélemy , Saint-Martin , Saint-Pierre i Miquelon , wysp Wallis i Futuna oraz Polinezji Francuskiej są regulowane przez art 73 dla departamentów i regionów zamorskich i dla zbiorowości terytorialnych utworzonych w zastosowaniu ostatniego akapitu artykułu 73 oraz przez artykuł 74 dla innych zbiorowości.
Statut Nowej Kaledonii jest regulowany tytułem XIII.
Prawo określa reżim prawny i szczegółową organizację Francuskich Terytoriów Południowych i Antarktycznych oraz Clippertona . "
- Artykuł 72-3 Konstytucji z 4 października 1958 r
Artykuł 72-3 został ustanowiony na mocy artykułu 8 ustawy konstytucyjnej n o 2003-276 z dnia28 marca 2003 odnoszące się do zdecentralizowanej organizacji Republiki.
Jego treść została zmieniona przez art 37 ustawy konstytucyjnej n o 2008-724 z dnia23 lipca 2008modernizacja instytucjonalna V th Rzeczypospolitej.
Pierwszy akapit, który uznaje zamorskie populacje wśród Francuzów, kładzie kres kontrowersjom, które powstały po decyzji Rady Konstytucyjnej z 9 maja 1991 r. Dotyczącej statusu Korsyki . W tym ostatnim odmawia poświęcenia narodu korsykańskiego wśród narodu francuskiego w imię wyjątkowości tego ostatniego. Jednakże wprowadza odstępstwo dla ludów zamorskich: „że konstytucja z 1958 r. Odróżnia naród francuski od narodów zamorskich, którym uznaje się prawo do samostanowienia” . W ten sposób zamierza ułatwić reformę statusu niektórych społeczności ultramorskich. Pojęcie „populacji zamorskiej” zastąpiło pojęcie „ludów zamorskich”, co pozwala zachować zasadę wyjątkowości narodu francuskiego.
Artykuł 72-3 wymienia wspólnoty terytorialne zamorskiej Francji.
Wyróżnia cztery kategorie władz lokalnych: