Armande de Polignac

Armande de Polignac Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 8 stycznia 1876 ​​r.
16. dzielnica Paryża
Śmierć 29 kwietnia 1962(w wieku 86 lat)
Neauphle-le-Vieux
Pogrzeb Yvelines
Narodowość Francuski
Czynność Kompozytor
Dziecko Jadwiga de Chabannes ( d )
Inne informacje
Ruch Muzyka klasyczna
Gatunek artystyczny Opera
Archiwum prowadzone przez Archiwum departamentalne Haute-Loire (28 J)

Marie Armande Mathilde de Polignac, hrabina Chabannes-La Palice , to francuska kompozytorka urodzona8 stycznia 1876 ​​r.w Paryżu ( 16 th  arrondissement ) i umarłych29 kwietnia 1962w Neauphle-le-Vieux ( Yvelines ).

Biografia

Armande de Polignac jest córką Camille de Polignac i Marie Adolphine Langenberger.

Naukę harmonii rozpoczyna w Londynie . Następnie pracowała pod kierunkiem Gabriela Fauré z Eugène Gigout i pobierała u Vincenta d'Indy lekcje dyrygentury orkiestrowej w Schola Cantorum w Paryżu i jest prawdopodobnie jedyną kompozytorką, która grała w orkiestrze jako altowiolista.

W dzieciństwie stara się brzydko wyglądać jak geniusze, których podziwia, Berlioz i Wagner , wkładając patyczki do ust w taki sposób, by zdeformować twarz.

W 1895 wyszła za mąż za hrabiego Alfreda de Chabannes La Palice, melomana i piosenkarza amatora. Z tego związku urodziła się tylko jedna córka, Jadwiga. Do czasu utraty dziedzictwa w 1930 roku poświęciła się swojej pasji. Jej córka wskazuje: „Poświęciła swoje życie muzyce, pracowała regularnie, poświęcała przyjemności i świat” .

Według zeznań jej rodziny jest kobietą delikatną i kruchą. Wspiera Edgara Varèse , którego poznała w Schola Cantorum , zbierając w 1915 r. dla niego fundusze na wyjazd do Stanów Zjednoczonych .

W latach 1900-1914 wyprodukowała melodie zbliżone do muzyki rozrywkowej. W 1920 roku skomponowała cykl ośmiu melodii do wierszy chińskich w przekładzie Franza Toussainta , La Flûte de Jade oraz krótki zbiór L'Amour fardé . Opracowuje muzykę do tekstu Lucie Delarue-Mardrus i publikuje melodie do wierszy Melchiora Polignaca, Edouarda Guyota, Louisa Longepierre'a, Roberta d'Humièresa , Georgesa de Dubora  itp. Z Willym pisze takie melodie jak Café Maure , Chemin de Mihail , Le Dernier Minuet du Roy , Nuit à Capri , Poème , Pastel i Soir de Jardin . Dokonała także kilku adaptacji wierszy Françoise d'Antoine: Le Vieux klawesyn , Printemps morte , Mélancolie i Berceuse .

Ważna jest także jej muzyka pianistyczna: Short Dances w orkiestracji i dyrygowaniu przez nią w koncercie, Six Preludes , Toccata dedykowana Ricardo Viñesowi , Berceuse , Échappée , Pluie , Carillon , Dans le steppe i Bazar d'orient , nokturn na harfę (1912) oraz Małą Suitę na klawesyn (1939) dedykowaną Marcelle de Lacour . Jest autorką trzech kwartetów smyczkowych, dwóch sonat na skrzypce i fortepian, kwintetu fortepianowego dedykowanego Louisowi Laloyowi (19 lutego 1918), dwa utwory na kwintet dęty oraz różne utwory na flet i fortepian, skrzypce i fortepian lub wiolonczelę i fortepian.

Sześć razy prezentowała utwory Niezależnemu Towarzystwu Muzycznemu w latach 1911-1922 i przy tej okazji Maurice Ravel wykazał pewne zainteresowanie swoją muzyką.

W swoim katalogu ma także piętnaście utworów symfonicznych, dziesięć utworów związanych z muzyką rozrywkową, uwerturę Lear , Salomé , poemat symfoniczny. W dziedzinie opery i baletu należy wymienić: La Petite Sirène (Nice,5 marca 1907), Les Roses de Califes (Paryż, 1909), arabski balet Les Mille et Une Nuits (Paryż, 1914), japoński balet Urashima La Source Lointaine oraz balet Les Chinois .

Skomponowała Judith de Béthulée, bezprecedensową scenę dramatyczną śpiewaną przez Felię Litvinne w Operze Paryskiej w marcu 1916 roku .

Armande de Polignac jest pochowana na cmentarzu w Neauphle-le-Vieux , w kaplicy pogrzebowej Kazimierza de Rochechouart de Mortemart , pradziadka jej męża.

Źródła

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Digital Archive Vital Paryżu , urodzenie n o  16/26/1876 z marginesie śmierci (dostęp 09 września 2012).
  2. Polignac H., Les Polignac , s. 254.

Linki zewnętrzne