Narodziny |
21 maja 1923 La Chaux-de-Fonds |
---|---|
Śmierć |
11 sierpnia 2003 r.(w wieku 80 lat) Princeton |
Narodowości |
Szwajcarski Amerykanin |
Trening | Szwajcarski Federalny Instytut Technologii w Zurychu |
Zajęcia | Matematyk , topolog , profesor uniwersytecki |
Pracował dla | Instytut Studiów Zaawansowanych |
---|---|
Pole | Topologia |
Członkiem |
Akademia Nauk Amerykańska Akademia Sztuki i Nauki Amerykańska Akademia Nauk |
Kierownik | Jean Leray |
Nagrody |
Medal Brouwera (1978) Nagroda im. Leroya P. Steele'a (1991) Nagroda Balzana (1992) |
Armand Borel (21 maja 1923w La Chaux-de-Fonds -11 sierpnia 2003 r.w Princeton ) był szwajcarskim matematykiem .
Armand Borel był profesorem etatowym w Instytucie Studiów Zaawansowanych w Princeton od 1957 do 1993 roku . Zajmował się topologią algebraiczną , teorią grup Liego , był jednym z twórców nowoczesnej teorii liniowych grup algebraicznych .
Studiował w ETH Zurich . Był pod wpływem topologa Heinza Hopfa i specjalisty od grup Liego Eduarda Stiefela . W Paryżu od 1949 roku zastosował widmową sekwencję z Leray do topologii grup Liego i ich przestrzeni klasyfikujących (w) , pod wpływem Jean Leray i Henri Cartan .
Współpracował z Jacques'em Titsem nad fundamentalną pracą o grupach algebraicznych iz Harish-Chandra nad ich podgrupami arytmetycznymi (in) . W grupie algebraicznej podgrupa Borel (en) jest podgrupą B, tak jak przestrzeń jednostajna G / B jest rozmaitością rzutową i minimum dla tej właściwości. Na przykład, jeśli G jest GL n to możemy przyjąć za B podgrupę odwracalnych macierzy trójkątnych górnych . W tym przypadku B jest podgrupą maksymalnie rozwiązywalną, a podgrupy paraboliczne P , czyli między B i G , mają strukturę kombinatoryczną (tu odmiany G / P są odmianami flag ). Wszystkie te obiekty są uogólnione i odgrywają centralną rolę w teorii.
Teoria homologii Borel-Moore (w) dotyczy przestrzeni lokalnie zwartych i jest zbliżona do teorii belek .
Opublikował wiele książek, w tym jedną o historii teorii grup Liego. W 1991 roku otrzymał Nagrodę Steele, aw 1992 Nagrodę Balzana „Za fundamentalny wkład w teorię grup Liego, grup algebraicznych i grup arytmetycznych oraz za niestrudzoną pracę na rzecz badań i rozwoju matematycznego, propagowanie nowych idei. "
Odznaczony medalem Brouwera w 1976 roku.