Ambasador Iranu w Stanach Zjednoczonych ( d ) | |
---|---|
7 marca 1973 -11 lutego 1979 | |
Minister Spraw Zagranicznych Iranu | |
12 stycznia 1966 -12 września 1971 | |
Abbas Aram ( w ) Abbas-Ali Khalatbari | |
Ambasador Iranu w Wielkiej Brytanii ( d ) | |
1962-1966 | |
Ambasador Iranu w Stanach Zjednoczonych ( d ) | |
16 marca 1960 -3 marca 1962 |
Narodziny |
16 października 1928 Teheran |
---|---|
Narodowość | irański |
Trening | Uniwersytet Stanowy Utah |
Zajęcia | Dyplomata , polityk |
Małżonka | Shahnaz Pahlavi |
Religia | islam |
---|---|
Partia polityczna | Rastakhiz |
Różnica | Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec |
Ardeshir Zahedi (po persku : اردشیر زاهدی ), urodzony dnia16 października 1928w Teheranie jest irańskim dyplomatą i politykiem . Odegrał ważną rolę w latach 60. i 70. jako minister spraw zagranicznych i ambasador w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii . Son- in- prawo od ostatniego szacha Iranu , Mohammad Reza Pahlavi , od 1957 do 1964 roku pozostawał blisko niego przez całe życie.
Jest synem generała Fazlollaha Zahediego , który jest premierem po upadku Mohammada Mossadegha , oraz jego matki, prawnuka szacha Mozaffaredina (1853-1907), szacha Iranu.
Młody Zahedi ukończył rolnictwo na Uniwersytecie w Utah w 1950 roku. Siedem lat później poślubił córkę szacha Iranu , księżniczkę Shahnaz Pahlavi . Z tego związku urodziła się córka Zahra Zahedi w 1958 roku. Małżonkowie rozwiedli się w 1964 roku.
Zahedi był ambasadorem w Stanach Zjednoczonych w latach 1959–1962, a następnie w Wielkiej Brytanii w latach 1962–1966. W latach 1966–1973 był ministrem spraw zagranicznych w gabinecie Amira Abbasa Hoveidy, po czym wrócił do Waszyngtonu, ponownie jako ambasador swojego kraju w latach 1973–1979.
Po upadku monarchii rezygnuje ze stanowiska dyplomatycznego, stara się pomóc upadłemu władcy w znalezieniu krajów-gospodarzy i jest obecny na łożu śmierci.
Zahedi teraz mieszka w Montreux , Szwajcaria .
W wywiadzie z maja 2006 roku Zahedi wyraził swoje poparcie dla irańskiego programu nuklearnego, nazywając go „niezbywalnym prawem Iranu” pod egidą traktatu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej . Mówi Voice of America, że Stany Zjednoczone zatwierdziły rozpoczęcie irańskiego programu nuklearnego o wartości 50 miliardów dolarów w latach 70. W szczególności dwa dokumenty z dnia 22 kwietnia 1975 r. I 20 kwietnia 1976 r. Ujawniają, że Amerykanie i Irańczycy prowadzili negocjacje w sprawie program nuklearny i że Amerykanie byli gotowi pomóc Iranowi w uzyskaniu wzbogaconego uranu i zapewnili zaplecze do przetwarzania oleju opałowego .