Olbrzymia kałamarnica

Architeuthis dux , Architeuthis , Architeuthidae

Architeuthis dux Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Olbrzymia kałamarnica Klasyfikacja
Królować Animalia
Gałąź Mięczak
Klasa Cephalopoda
Podklasa Coleoidea
Super porządek Dekabrachia
Zamówienie Teutida
Podzamówienie Oegopsyna

Rodzina

Architeuthidae
Pfeffer , 1900

Uprzejmy

Architeuthis
Steenstrup w Harting, 1860

Gatunki

Architeuthis dux
Steenstrup , 1857

Olbrzymia kałamarnica ( Architeuthis DUX ) jest gatunek z decapodiform głowonogach , jedynym przedstawicielem ich rodzaju ( Architeuthis ) i jego rodziny ( Architeuthidae ).

Może osiągać duże rozmiary: według ostatnich szacunków samice mierzą do 13 metrów, podczas gdy samce osiągają 10 metrów od tylnych płetw do czubków dwóch długich macek. Płaszcz wynosi około 2 metrów długości, a długość kałamarnicy wyłączeniem swoje macki rzadko przekracza 5 metrów. Obserwacje okazów mierzących 20 metrów lub więcej nie są naukowo udokumentowane.

Liczba różnych gatunków kałamarnicy olbrzymiej jest od dawna przedmiotem dyskusji, ale badania biologii molekularnej sugerują, że istnieje tylko jeden gatunek.

Opis

Pomiary

Kałamarnica olbrzymia jest drugim co do wielkości mięczakiem i jednym z największych ze wszystkich istniejących bezkręgowców. Wyprzedza go tylko Kolosalna Kałamarnica , która może mieć prawie dwa razy większą sierść . Kilka wymarłych głowonogów jak Vampyromorphides z kredy tusoteuthis z coleoides kredy Yezoteuthis and łodzikowce z ordowiku cameroceras osiągnęły może nawet większe wymiary.

Maksymalna wielkość kałamarnicy olbrzymiej nie jest dokładnie znana, a jej całkowita długość jest często przesadzona. Powszechne są doniesienia o okazach osiągających, a nawet przekraczających 20  m , ale nigdy nie zostały one naukowo udokumentowane. Te długości były prawdopodobnie postrzegane jako wynik rozciągania dwóch dość elastycznych macek.

Według badania 130 próbek i dzioby występujących w żołądkach dużych kaszaloty The płaszcz olbrzymi kałamarnicami nie przekracza 2,25  m . Łącznie z głową i ramionami , ale bez macek, długość bardzo rzadko przekracza 5  m . Maksymalna całkowita długość od tylnych płetw do czubka dwóch długich macek, mierzona post mortem, szacowana jest na 13  m dla samic i 10  m dla samców.

Kałamarnica olbrzymia wykazuje dymorfizm płciowy . Maksymalna waga szacowana jest na 275  kg w przypadku samic i 150  kg w przypadku samców.

Ogólna morfologia

Ten wciąż tajemniczy gatunek, ten głowonog o gumowatej fakturze, potrafi dowolnie rozciągać i chować swoje macki. Na świeżym powietrzu jego ciało odkształca się przy najmniejszym dotyku.

Ekologia i zachowanie

Organizacja i zachowanie społeczne

Cykl życia i reprodukcja

Naukowcy niewiele wiedzą o cyklu reprodukcyjnym kałamarnicy olbrzymiej. Dojrzałość płciową osiąga w wieku około trzech lat; samce osiągają dojrzałość płciową w mniejszym rozmiarze niż samice. Samice produkują duże ilości jaj, czasami powyżej 5  kg , średnio 0,5-1,4  mm długości i 0,3-0,7  mm szerokości. Samice mają pojedynczy środkowy jajnik w tylnym końcu jamy płaszcza i sparowane, zawiłe jajowody, z których dojrzałe jaja wychodzą przez gruczoły jajowodów, a następnie przez gruczoły gniazdowe. Podobnie jak w przypadku innych kałamarnic, gruczoły te wytwarzają galaretowaty materiał, który służy do utrzymywania jaj razem po ich złożeniu.

U samców, podobnie jak u większości innych głowonogów, tylne jądro wytwarza plemniki, które przemieszczają się przez złożony system gruczołów, które wytwarzają spermatofory . Są one przechowywane w wydłużonych workach, zwanych workami Needhama, przechodzą przez penisa, skąd są wydalane podczas krycia. Penis jest chwytny , osiąga ponad  metr długości i sięga do wnętrza płaszcza.

Sposób przenoszenia plemników do masy jajowej jest bardzo kontrowersyjny, ponieważ w przeciwieństwie do wielu innych głowonogów kałamarnica olbrzymia nie ma hektokotylu . Może zostać przeniesiony do worków nasiennych, które samiec wstrzykuje w ramiona samicy. Okaz żeński znaleziony na Tasmanii z małym wąsem przyczepionym do podstawy każdego ramienia sugeruje tę hipotezę.

Aby dowiedzieć się więcej o jego rozwoju, podejmowane są próby utrzymania go w niewoli. W 2002 roku w wodach powierzchniowych Nowej Zelandii znaleziono osobniki młodociane postlarwalne , które nie przeżyły wyprawy do akwarium z powodu braku odpowiedniego pożywienia.

Systematyczny

Taksonomia

Kałamarnica olbrzymia żyje na głębokościach przekraczających 500 metrów i bardzo rzadko można ją znaleźć na powierzchni lub na plaży. Dlatego w starożytności relacje o spotkaniu z takimi dziwnymi zwierzętami musiały być często dławione niedowierzaniem lub mogły być źródłem popularnych wierzeń, takich jak kraken z mitologii skandynawskiej . Jednak podczas XIX th  wieku , wraz z rozwojem polowania wielorybów , a zwłaszcza z rosnącą liczbą wypraw naukowych, bardziej konkretnych dowodów (jak okazów znalezionych podczas mieliznę lub resztki żywności wydobyte z żołądków przechwyconych kaszaloty) zakończył się zapewniając stałe dowód na istnienie takich stworzeń.

Rodzaj Architeuthis został założony w 1857 roku wraz z pierwszym naukowym opisem kałamarnicy olbrzymiej, duńskiego Johana Japetusa Steenstrupa. Cztery lata później, w 1861 roku, załoga francuskiego Aviso Alecton, płynącego u wybrzeży Teneryfy , zobaczyła na powierzchni kałamarnicę olbrzymią i bez powodzenia próbowała wciągnąć ją na pokład. To właśnie na podstawie odkrycia tego egzemplarza Juliusz Verne opisał w „ Dwudziestu tysiącach mil podmorskiej żeglugi ” „kałamarnicę kolosalnych rozmiarów, o długości 18 metrów”. Inne dowody i ustalenia osieroconych okazów pochodzi z dopełnieniem tych z XIX th  wieku.

Obserwacja tych zwierząt lub należących do nich szczątków jest tak sporadyczna i przypadkowa, że ​​wiele nazw dwumianowych (około dwudziestu) zostało zaproponowanych w czasie, gdy miały miejsce odkrycia ich dotyczące, bardzo często bez możliwości ustalenia, czy były to już gatunki opisane.

W 2013 roku badanie DNA mitochondrialnego przeprowadzone przez naukowców z Duńskiego Muzeum Historii Naturalnej zasugerowało, że wszystkie kałamarnice olbrzymie należą do jednego i tylko jednego gatunku: Architeuthis dux .

Taksony synonimiczne lub niepewne
Gatunki Gatunki
  • Architeuthis hartingii (Verrill, 1875)
  • Architeuthis japonica Pfeffer, 1912
  • Architeuthis kirkii Robson, 1887
  • Architeuthis physeteris ( Joubin , 1900)
  • Architeuthis sanctipauli (Velain, 1877)
  • Architeuthis verrilli Kirk, 1882
  • Architeuthis martensi (Hilgendorf, 1880)
  • Architeuthis princeps
  • Architeuthis stockii (Kirk, 1882)
  • Architeuthus Steenstrup, 1857
  • Dinoteuthis Więcej, 1875
  • Dubioteuthis Joubin , 1900
  • Megaloteuthis Kent, 1874
  • Megateuthis Hilgendorf w Carus, 1880
  • Megateuthus Hilgendorf, 1880
  • Mouchezis Vélain, 1877
  • Plectoteuthis Owen, 1881 r.
  • Steenstrupia Kirk, 1882

Kałamarnice olbrzymie nie są bliskimi krewnymi kałamarnicy kolosalnej . Chociaż ich wymiary są gigantyczne, ich anatomia i zasięg są bardzo różne.

Obserwacja w środowisku naturalnym

We wrześniu 2004 r. dwóm japońskim naukowcom, Tsunemi Kubodera i Kyoichi Mori, udało się sfilmować gigantyczną kałamarnicę na głębokości 900 metrów w południowej Japonii (pierwszy kraj , w którym żywią się kałamarnicami) w pobliżu archipelagu Ogasawara ( Północny Pacyfik ). Ich odkrycie nie wynikało z przypadku: duże kaszaloty będące głównymi drapieżnikami Architeuthis , dwaj japońscy badacze obserwowali je za pomocą czujników i ustalili, że walenie polowały w ciągu dnia na głębokości od 800 do 1000 metrów. Następnie naciągnęli pionowe linie obciążone i wyposażone w aparat cyfrowy; Resztę załatwiły przynęty i przynęty zapachowe.

W lipcu 2012 roku Kubodera zdołał podczas nurkowania podwodnego zaobserwować i sfilmować osobnika poruszającego się 630 metrów pod powierzchnią. Udaje mu się towarzyszyć mu w nurkowaniu do 900 metrów głębokości.

W grudniu 2015 roku w japońskim porcie odkryto zabłąkaną kałamarnicę olbrzymią w zatoce Toyama w Japonii. Został zabrany z powrotem na morze tydzień po odkryciu.

W czerwcu 2019 roku w Zatoce Meksykańskiej nakręcono gigantyczną kałamarnicę . To pierwszy raz, kiedy kałamarnica olbrzymia została sfilmowana na wodach USA.

Ochrona i naturalizacja

Jeden okaz, jak dotąd jedyny na świecie, został po raz pierwszy naturalizowany w 2008 roku. Zanim biologia molekularna zasugerowała, że ​​jedynym ważnym gatunkiem jest w rzeczywistości Architeuthis dux , ten okaz został po raz pierwszy przypisany gatunkowi Architeuthis sanctipauli . Jest to żywa samica o długości 9 metrów i wadze 84  kg, która została złapana 27 stycznia 2000 r. na głębokości 615 metrów u wybrzeży Nowej Zelandii . Nazywany „Wheke” (od legendy Maorysów  ; „Wheke” wymawia się „féké” i oznacza „kałamarnica” w reo maori ), był oferowany przez NIWA ( National Institute of Water and Atmospheric Research  (en) ) neo-Zeeland w National Museum of Natural History w Paryżu , który wziął go do Włoch dla laboratorium specjalizującego się w plastynacji , VisDocta Research, żeby go przyrodę. Proces plastynacji polegał zasadniczo na odwodnieniu ciała kałamarnicy i zastąpieniu jej płynnych części żywicą utwardzającą, co nadało jej obecną sztywność. Proces odwadniania trwał dwa i pół roku i spowodował, że zwierzę skurczyło się o 2,5 metra, co dało mu końcową długość 6,5 metra. Ponieważ oryginalne oczy i pigmenty nie mogły zostać zachowane, zamiast prawdziwych oczu umieszczono szklane oczy i nałożono warstwę farby przywracającej naturalny kolor głowonogów. Przybył do Paryża 25 marca 2008 r., Wheke był wystawiany publiczności w Grande Galerie de l'Évolution od tego czasu26 marca 2008, w tym samym miejscu, gdzie pełnowymiarowy model został wykorzystany przez Muzeum, aby pokazać publiczności, jak wygląda gigantyczna kałamarnica. Ten ostatni znajduje się obecnie w Muzeum-akwarium w Nancy .

Uwagi i referencje

  1. „W 2013 roku, po badaniu mitochondrialnego DNA z czterdziestu trzech okazów zebranych z całego świata, duński zespół badawczy orzekł, że ostatecznie wszystkie kałamarnice olbrzymie faktycznie należą do jednego i tylko jednego gatunku, Architeuthis dux »Christophe Migeon w swojej książce Abysse wyd. Paulsen, Paryż, 2015, 301 stron, s. 44.
  1. P. Eyden (2004) Kreda olbrzymia kałamarnica . Magazyn informacyjny Octopus Online.
  2. (w) Tanabe, K., Hikida, Y. i Iba, Y., „  Dwie szczęki coleoidów z górnej kredy z Hokkaido w Japonii  ” , Journal of Paleontology , tom.  80,2006, s.  138-145 ( DOI  10.1666 / 0022-3360 (2006) 080 [0138: TCJFTU] 2.0.CO; 2 )
  3. (w) Teichert, C. & B. Kümmel, „  Rozmiar głowonogów endocerydowych  ” , Breviora Mus. komp. Zool. , tom.  128,1960, s.  1–7 ( czytaj online )
  4. O'Shea, S. 2003. „Giant Squid and Colossal Squid Fact Sheet”. Magazyn informacyjny Octopus Online.
  5. Angel Guerra i Michel Segonzac , Giants of the Deep , Versailles, Quae , coll.  „Notatniki nauki”,2014, 144  s. ( ISBN  978-2-7592-2220-9 , przeczytaj online )
  7. (w) Toshifumi Wada i Tsunemi Kubodera , „  Pierwsze wzmianki o małych Kałamarnica olbrzymia Architeuthis DUX młodych od wybrzeży wyspy Kiusiu i Morza południowo-zachodniej Japonii  ” , Marine Biodiversity Records , vol.  8,2015, s.  158-164 ( DOI  10.1017 / S175526721500127X )
  8. E. Jozuka (23 października 2015) Po raz pierwszy znalezione niemowlęta kałamarnicy . „Płyta główna (vice)”
  9. M. Schrope (27 lutego 2002) Schwytane dzieci kałamarnicy olbrzymiej . Odkrycie Wiadomości .
  10. (w) M. Thomas P. Gilbert et al. , „  Różnorodność genomu mitochondrialnego i struktura populacji kałamarnicy olbrzymiej Architeuthis: genetyka rzuca nowe światło na jeden z najbardziej zagadkowych gatunków morskich  ” , Proc. R. Soc. B , tom.  280 n O  1.75922 maja 2013( DOI  10.1098/rspb.2013.0273 , przeczytaj online )
  11. "  Squid: jeden gatunek giganta mórz  " ,20 marca 2013 r.
  12. Gilbert Tom i Inger Winkelmann , „  Potwór z głębin uderza na powierzchnię  ” , Uniwersytet Kopenhaski ,20 marca 2013 r.(dostęp 24 marca 2013 )
  13. Artykuł BBC donoszący o zdobyciu (w)
  14. T. Kubodera i K. Mori, „  Pierwsze obserwacje żywej kałamarnicy olbrzymiej na wolności.  ”, Proceeding of the Royal Society B: Biological Sciences , tom.  272 n O  1.5812004, s.  2583-2586 ( przeczytaj online )
  15. Kałamarnica olbrzymia , dokument Yasuhiro Koyama (2013), emisja w Arte, 3 maja 2014
  16. Kałamarnica olbrzymia nakręcona na Pacyfiku , Le Vif en ligne, 7 stycznia 2013 r
  17. „  Japonia: kałamarnica olbrzymia wywołuje sensację w porcie  ” , na lepoint.fr
  18. (w) "  Naukowcy nagrali historyczne wideo przedstawiające gigantyczną kałamarnicę. Zobacz, jak wyłania się z ciemności.  » , W Washington Post (dostęp 23 czerwca 2019 )
  19. Wheke, gigantycznej kałamarnicy Nowej Zelandii , dużej galerii ewolucji krajowego muzeum historii naturalnej, strona mnhn.fr.
  20. Museo parisino prezentuje uplastycznioną kałamarnicę z 6,5 metra , film inauguracyjny kałamarnicy Wheke 26 marca 2008 r., Agence EFE, witryna YouTube.com (es).

Załączniki

Powiązane artykuły

Odniesienia taksonomiczne

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Filmografia