Ara ara
Ara ara Szkarłatna ara w bugenwilli w Belize.Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Klasa | Aves |
Zamówienie | Papugowate |
Rodzina | Papugowate |
Uprzejmy | Ara |
LC : Najmniejsze obawy
Rozkład geograficzny
Status CITES
Załącznik I , Rev. od 08.01.2085Szkarłatna Ara ( Ara Macao ) lub Ara Macao to duża, kolorowa papuga żyjąca w amerykańskich lasach deszczowych. Jest to narodowy ptak z Hondurasu . Nie mylić z Zielonoskrzydłą Arą, która jest podobna pod każdym względem, z wyjątkiem skrzydeł, które, jak sama nazwa wskazuje, mają zielone zamiast żółtego.
Szkarłatna Ara mierzy od 84 do 86 centymetrów, z czego ponad połowa odpowiada długim szpiczastym sterówkom typowym dla wszystkich ar . Waży średnio jeden kilogram. Podczas gdy niektóre osobniki mogą żyć ponad 100 lat, ich średnia długość życia wynosi 80 lat .
Pierze się głównie szkarłatny, ale ogon i górne tylne pióro jest światło niebieskie, pokryw nadskrzydłowych żółty, końce piór ogona i część górna na obu stronach pinnae gdy skrzydła są ciemnoniebieski Spodnia skrzydeł małżowiny ogonowe są ciemnoczerwone ze złotym metalicznym połyskiem. Niektóre osobniki mogą mieć zielone skrzydła w pobliżu żółtego paska. Trzy podgatunki wykazują różnice w szerokości żółtego pasma na skrzydłach. Naga skóra wokół oczu jest biała aż do dzioba . Małe, bielsze plamy znajdują się również na twarzy. Dymorfizm płciowy jest niska. Jedyną dostrzegalną zewnętrzną różnicą między ptakami jest wiek: młode mają ciemne oczy, a dorosłe oczy jasnożółte.
Wygląda bardzo podobnie do ara czerwonoskrzydłej , ich główną różnicą w upierzeniu jest żółte na pierwszych skrzydłach zamiast zielonego.
Żółtoskrzydła zamieszkuje lasy tropikalne Ameryki, od wschodniego Meksyku do Peruwiańska i brazylijskiej Amazonii , na nizinach do 500 m wysokości. Chociaż rzadko na kontynencie, duże kolonie szkarłatnych ary można zobaczyć na wyspie Coiba na wybrzeżu Pacyfiku w Panamie .
Populacje szkarłatnych ary gwałtownie spadły z powodu niszczenia siedlisk, chwytania w celach handlowych i opryskiwania upraw pestycydami. W Kostaryce, na przykład Żółtoskrzydła zajmuje tylko 9100 km na południowy 2 w porównaniu do 42500 km na południowy 2 poprzednio.
Obszar występowania ary szkarłatnej pozostaje jednak największym ze wszystkich ptaków z rodzaju Ara o szacowanej powierzchni 6 700 000 km 2 , mimo że ich siedlisko jest rozdrobnione i często tylko niewielkie lokalne kolonie.
Ara szkarłatna zjada głównie owoce i nasiona. Szczególnie lubi jabłka, orzechy, banany i inne owoce, a także nektar i pąki. Dziób pozwala łatwo łamać łupiny orzechów i innych tego rodzaju owoców.
Para wykonuje tylko jeden cykl reprodukcyjny rocznie. Samica składa dwa lub trzy jaja w dziupli w drzewie. Hoduje je przez 27 dni. Młode odlatują w wieku trzech miesięcy, ale usamodzielniają się dopiero między czwartym a piątym miesiącem.
Ary szkarłatne to niezwykle towarzyskie ptaki, które można spotkać prawie wyłącznie w grupach, często liczących około 20 osobników. Ary oddalają się od swojej grupy, parami, tylko w okresie lęgowym. Razem zbierają jedzenie, a wieczorem wracają do wspólnego miejsca do spania. W określonych godzinach ary odlatują razem w poszukiwaniu miejsca do spania, dwa razy dziennie (w południe i w nocy). Członkowie tej samej rodziny latają bardzo blisko siebie i szukają kontaktu cielesnego podczas snu.
Do tej pory naukowcy nie byli w stanie rozróżnić hierarchii wśród ar, ponieważ ich grupy nie wydają się być prowadzone przez lidera. Jednak młodsze ary zawsze dają pierwszeństwo starszym, jeśli chodzi o karmienie: dopiero, gdy starsze skończą jeść, młodsze zaczynają. Powód tej praktyki jest jednak bardziej pragmatyczny niż wynikający z grzeczności. Starsze ptaki są rzeczywiście bardziej doświadczone i wiedzą lepiej niż inne, gdzie znajduje się pożywienie. Młodsze ptaki uczą się, obserwując i naśladując starsze, aby i one mogły później stać się wzorami do naśladowania.
Ary nie mają własnych terytoriów, ale regularnie wędrują po dużym obszarze, do którego nie starają się utrudniać dostępu innym arom. Zdarza się, że na tym samym drzewie zbiera się kilka grup ar. Obfitość żywności sprawia, że obrona terytorium jest całkowicie bezużyteczna. Jednak gdy kilka grup znajduje się na tym samym drzewie, bardzo uważają, aby się nie pomieszać. Nie ma również trudności ze znalezieniem partnera u ara: podobnie jak w przypadku większości innych gatunków papug, gdy para się utworzy, pozostają razem aż do śmierci jednej z nich.
Zaproszenia pełnią ważną funkcję dla spójności par i grup w tych bardzo gęstych lasach tropikalnych. Ponieważ szkarłatne ary są zwierzętami społecznymi, nie tylko krzyczą: emitują zróżnicowane dźwięki, które mają określone znaczenie dla ich rówieśników.
Największymi drapieżnikami ary są drapieżniki dobowe. Mięsożerne ssaki rzadko są niebezpieczne dla szkarłatnych ar, ponieważ polują na ziemi. Z drugiej strony, ary szkarłatne unikają większych ar hiacyntowych, które są poważnymi konkurentami w ich żerowaniu.