Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Anton Makarenko Anton MakarenkoNarodziny |
13 stycznia 1888 r. Gdzie 13 marca 1888 r. Bilopillia |
---|---|
Śmierć |
1 st April 1939 Golicyno |
Pogrzeb | Cmentarz Nowodziewiczy |
Narodowości |
Sowiecka Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka (do1922) |
Szkolenie | Połtawski Narodowy Uniwersytet Pedagogiczny ( d ) |
Zajęcia | Pedagog , pedagog , eseista , pisarz , nauczyciel |
Okres działalności | Od 1914 |
Członkiem | Związek Pisarzy Radzieckich |
---|---|
Stronie internetowej | www.makarenko.edu.ru |
Różnica | Order Czerwonej Flagi Pracy |
Anton Siemionowicz Makarenko (w języku rosyjskim : Антон Семёнович Макаренко ), urodzony dnia 1 st marca 1888 (13 marca 1888 r.w kalendarzu gregoriańskim )) w Belopolie ( obwód sumski , Ukraina ), zmarł dnia1 st April 1939w Moskwie był pedagogiem rosyjskim . Po rewolucji rosyjskiej założył domy spółdzielcze dla sierot po wojnie domowej, w tym kolonię Gorkiego . Później, pod auspicjami Stalina , gmina Dzierżyński w Charkowie . Makarenko napisał kilka prac, w tym Poemat pedagogiczny ( Педагогическая поэма ), fabularyzowaną historię kolonii Gorkiego, był bardzo popularny w ZSRR. Film Ścieżka życia, wyreżyserowany przez Nikołaja Ekka w 1931 roku, jest w dużej mierze inspirowany doświadczeniami Makarenki. To samo doświadczenie, przedstawione z punktu widzenia wychowanków takiej placówki, zostało opisane w autobiograficznej noweli Grigorija Biełyka (ru) i L. Panteleïeva (ru) wyświetlanej w 1966 roku pod tytułem La République ChKID .
Urodzony 1 st marca 1888w Belopolié robotniczej rodziny na Ukrainie - która w tym czasie była częścią Imperium Rosyjskiego - Makarenko został nauczycielem w wieku siedemnastu lat, wyszkolony i ukończył najsłynniejszą szkołę kolejową w kraju. W czasie wielkiej wojny został zreformowany z powodu silnej krótkowzroczności i poszedł na studia na ławkach Instytutu Pedagogicznego w Połtawie . Zaczyna pisać wiersze i opowiadania satyryczne, co prowadzi go do utrzymywania korespondencji z Maksymem Gorkim .
Makarenko uczył i został dyrektorem w różnych szkołach podstawowych i średnich do 1920 roku, kiedy to objął kierownictwo nad utworzoną przez siebie kolonią: kolonią Gorkiego, placówką, która skupiała i przyjmowała młodych przestępców i dzieci bez ochrony, których liczba nie istniała. rosną po rewolucji rosyjskiej . Chociaż ustanowione w ramach paramilitarnych, podstawowe zasady tego rodzaju struktury opowiadają się za wolnością wypowiedzi, poszanowaniem wartości i szacunkiem dla innych. Władzę powierza się radzie złożonej z najbardziej szanowanych członków i to na zgromadzeniu ogólnym podejmuje się ważne decyzje. Praca rolnicza i rzemieślnicza zapewnia wystarczalność społeczności i tworzy więzi poprzez zbiorową działalność.
Makarenko prowadził kilka kolonii do 1936 roku, często w opozycji do Komisariatu Oświaty Publicznej i rozpoczął swoje prace w szczególności Poemat pedagogiczny . W wieku 39 lat ożenił się z Galiną Salko, która pracowała w Komisji ds. Przestępczości Ukrainy. W 1932 opublikował swoje pierwsze eseje edukacyjne, a dwa lata później brał udział w kierownictwie Komisji Wspólnot Roboczych Ukrainy, następnie został przyjęty do Towarzystwa Pisarzy.
W 1936 jego teorie pedagogiczne zostały oficjalnie uznane wraz z całkowitą zmianą w Komisariacie Oświecenia Publicznego. Moskwa wtedy do niego dzwoni i uczy swojej pedagogiki na konferencjach, w radiu, na spotkaniach rodziców w stolicy Rosji. W 1938 został odznaczony Orderem Czerwonej Sztandaru Pracy i wydał Flagi na wycieczki i problemy edukacji w Szkole Radzieckiej . Zawsze pod wpływem Rosyjskiej Partii Komunistycznej, Makarenko nigdy nie zostanie członkiem, ponieważ zmarł na zator w 1939 roku, kilka tygodni po złożeniu wniosku o członkostwo.
Kilka jego prac zostało przetłumaczonych, a następnie zredagowanych i ponownie wydanych w języku francuskim: