Antoine Redier (pisarz)

Antoine Redier Obraz w Infobox. Antoine Redier w 1921 roku. Biografia
Narodziny 7 lipca 1873
Meudon
Śmierć 27 lipca 1954
Paryż , Francja
Narodowość Francuski
Zajęcia Pisarz , dziennikarz , biograf
Małżonka Marie Léonie Vanhoutte ( d ) (od1934 w 1954)
Inne informacje
Członkiem Liga Szefów Sekcji
Nagrody Cena Montyon (1916 i 1947)
Nagroda Julesa-Davaine'a (1926)

Antoine Redier , urodzony dnia7 lipca 1873w Meudon i zmarł dalej27 lipca 1954w Paryżu jest pisarzem , eseistą , powieściopisarzem francuskim , który pracował również jako redaktor w małym wydawnictwie swojego brata Alexisa.

Jesteśmy mu winni wiele powieści, takich jak Medytacje w okopach czy Wojna kobiet , obie koronowane przez Akademię Francuską . Był częścią świata wydawniczego i przez pewien czas reżyserował La Revue française, której redaktorem był Jean Maxence .

Biografia

Antoine -Jean-Louis Redier urodził się w Meudon w 1873 roku. Jest najstarszym z ośmiorga dzieci, owocem związku Jeana Rediera (syna zegarmistrza i wynalazcy Antoine Redier ) i jego żony Anny Thubert.

Weteran

Brał udział w I wojnie światowej jako porucznik piechoty rezerwy przydzielony do służby informacyjnej, został odznaczony Legią Honorową i Croix de Guerre .

Członek Stowarzyszenia Kombatantów pisarzy i komitetu wykonawczego Ligi liderów sekcji z Bineta-Valmer , stara się tworzyć z Pierre Fournier inne Stowarzyszenia Weteranów w 1922 roku pod tytułem „żołnierzy francuskiej Legii”, jest zaprojektowany jako „organ przedstawicielski” dla weteranów, zwłaszcza ich odpowiedników w Legionie Amerykańskim i Legionie Brytyjskim . Ten „francuski Legion”, który twierdzi, że zrzesza wszystkie organizacje weteranów, w tym Narodowy Związek Kombatantów (UNC) i Federalny Związek Osób Niepełnosprawnych (UF), jest jednak ostro krytykowany przez przywódcę tej ostatniej federacji, Henri Pichota , który postrzega to raczej jako nową przyczynę podziałów.

W 1934 roku Antoine Redier poślubił Marie-Léonie Vanhoutte , bohaterkę wojenną odznaczoną Legią Honorową, o której wspomniał wraz z Louise de Bettignies w Wojnie kobiet .

Aktywista polityczny

Redier najpierw zaangażował się w Ludową Akcję Liberalną , republikańską, ale klerykalną partię oddaną obronie interesów i wartości Kościoła katolickiego . W 1906 roku, kierując Le Messager de la Creuse w Guéret i współpracując z korespondentem , wystąpił w wyborach parlamentarnych  : z 2380 głosami zajął trzecie miejsce za radykalnymi rywalami Bertonem (2911 głosów) i Defumade (17 057)). WMaj 1908, został wybrany radnym miasta Guéret . Unieważniony, został ponownie wybrany we wrześniu następnego roku.

Katolicki i konserwatywny Redier również wykazuje antymasońskie poglądy . Według Rogera Mennevée byłby członkiem „komisji badawczej ds. Masońskich”, działającej w przededniu wyborów parlamentarnych w 1924 r. , Obok prawicowych osobistości, takich jak Abbé Bergey , General de Castelnau , Louis Guibal , hrabia Jean de Leusse , Jacques Marcellot , Doctor Oberkirch , Henry Reverdy i Hrabia Édouard de Warren .

Legion

W Sierpień 1924Kilka tygodni po zwycięstwie wyborczym Lewicy Cartel , Redier rozpoczęła ligę polityczną , Legion .

W przeciwieństwie do kartelu, jego celem jest „zebranie do działań politycznych, pod przywództwem weteranów wojny 1914 r., Wszystkich tych, którzy chcą, aby Francja zebrała owoce swojego zwycięstwa”. Otwarcie dążąc do zdobycia władzy, opowiada się za "stanowczością za granicą", "polityką oszczędności i dalekowzroczności [...] niewątpliwie niezgodną z naszymi obyczajami parlamentarnymi", przywróceniem religii "w randze, która powraca do niego w uporządkowanym społeczeństwo ”, jak również„ odnowa rodziny ”pod zwierzchnictwem głów rodzin.

Patriarchalny , nacjonalistyczny , nieparlamentarny i konserwatywny Legion jest więc wyraźnie skrajnie prawicowy , ale jego odniesienie do włoskiego faszyzmu jest niejednoznaczne. Rzeczywiście, jeśli Redier przyznaje, że chce „zrobić pakiet obywateli”, natychmiast kwalifikuje to wyrażenie: „Jesteśmy […] we Francji, a nie we Włoszech  ”.

Ta nowa liga, której organizacja jest owijana tajemnicą, jest obecna głównie w Sabaudii , Bretanii i regionie Lyonu, a jej liczbę szacuje się na 10 000 członków. Jego dziennik, redagowany przez Rediera, to tygodnik Le Rassemblement .

Plik 1 st lipiec 1925Po strzelaninie na rue Damrémont, podczas której kilku nacjonalistycznych przywódców zostało zabitych przez komunistycznych bojowników, Legion połączył się z lepiej ugruntowaną organizacją w Paryżu , Jeunesses patriotes (JP). Generalny delegat JP, André de Neufville-Gounelle, również zostaje delegatem Legionu. Jednak wiceprezydent Redier i kilku jego zwolenników (jak Guéguen z Rouen czy Auguste Lajonchère z Lyonu) wkrótce nie zgadza się z prezydentem Taittingerem , którego uważają za zbyt umiarkowanego. Dlatego w grudniu tego samego roku opuścili JP, aby dołączyć do Faisceau de Georges Valois .

Główne pisma

Uwagi i odniesienia

  1. General Directory of Letters , Paryż, 1932, s.  267 .
  2. Le Matin , 20 lipca 1934, str.  2 .
  3. Dziennik osób niepełnosprawnych i reformowanych , 19 listopada 1921, s.  1 .
  4. Henri Pichot, „The French Legion”, La France mutilée, biuletyn Federalnego Związku Stowarzyszeń Francuskich , 30 lipca 1922, s.  2 .
  5. Korespondent , 1907, s.  382 .
  6. Jean El Gammal i Pascal Plas (reż.), Słownik parlamentarzystów z Limousin w okresie III RP , t. I (Creuse), University presses of Limoges, 2001, s.  39 .
  7. „Beaten Freemasonry”, La Croix , 11 września 1908, str.  2 .
  8. Roger Mennevée "Anti-masońska organizacja we Francji" ( 4 th  artykuł), dokumenty polityczne, dyplomatyczne i finansowe , październik 1927, s.  382 .
  9. Allen Douglas, Od faszyzmu do wolnościowego komunizmu: Georges Valois przeciwko Republice Po trzecie , University of California Press, 1992, str.  101-102 .
  10. Antoine Redier, „List otwarty do Louisa Latzarusa  ”, La Revue weekaire , 18 października 1924, s.  365 .
  11. "Program polityczny i społeczny JP" Le Populaire 26 grudnia, 1934, str.  1 .
  12. „Wezwanie od„ Patriotycznej Młodzieży ”i„ Legionu ”, Le Gaulois , 2 lipca 1925, s.  1 .
  13. Głos północy ,19 maja 2013.