Urządzenie zwierzę jest praca z metafizyki według którego zachowanie zwierząt jest podobna do mechanizmów maszyny . Podobnie jak maszyny, zwierzęta są zbiorami części i trybów, pozbawione świadomości i myśli . Kartezjusz jednak dostrzega różnice między nimi. Zwierzę żyje i ma sentiments.Cette projekt rozumienia mechanistycznego żywym organizmie jest urodzony w Kartezjusza w XVII -tego wieku , i jest częścią wizji mechanistycznego rzeczywistości. Jej implikacje etyczne i religijne sprawiają, że jest to teoria kontrowersyjna. Od jej publikacji sprzeciwiali się temu myśliciele tacy jak Pierre Gassendi, a później empiryści, tacy jak Étienne Bonnot de Condillac w swoim Traite des Animaux . Ma jednak duży wpływ na inne prądy. W XVIII -tego wieku , La Mettrie proponuje radykalizacji wersję, gdzie człowiek sam jest porównywany do maszyny ( Man Machine ).
Ważne jest, aby wiedzieć, że narodziny tej hipotezy mają miejsce, gdy pojawia się wiele przegubowych lalek i kiedy te automaty zadziwiają i fascynują cały świat. To właśnie w tym okresie zdaliśmy sobie sprawę, że człowiek jest w stanie zaprojektować od podstaw przedmiot przypominający żywe istoty, ale tak nie było.
Wyrażenie „zwierzę-maszyna” inspirowane jest tekstami Kartezjusza , w których filozof porównuje zwierzęta do maszyn. Jego teza zawarta jest w szczególności w Liście do markiza Newcastle z:23 listopada 1646, w piątej części Rozprawy o metodzie lub w Liście do Morusa z5 lutego 1649.
Według niego zwierzęta są posłuszne swoim instynktom, a więc zasadzie przyczynowości : rzeczywiście taki bodziec zewnętrzny (np. zapach drapieżnika) wywołuje u zwierzęcia taką przewidywalną reakcję behawioralną (tu lot). Kartezjusz twierdzi zatem, że pewnego dnia będziemy mogli stworzyć maszynę podobną do każdego zwierzęcia z punktu widzenia zachowania. Zaznacza jednak, że zawsze będzie różnica w życiu i uczuciach. Maszyny nie mogą się rozmnażać ani cierpieć. Wyraźnie określa w Liście do Morusa z5 lutego 1649 : "Nie odbieram życia żadnemu zwierzęciu, czyniąc je tylko ciepłem serca. Nie odmawiam im nawet tego uczucia, ponieważ zależy to od organów ciała."
La Mettrie rozszerza kartezjańską koncepcję zwierząt-maszyny o „ człowiek-maszynę ” ( 1748 ). Niemniej jednak takie rozszerzenie mechanicznego modelu rozumienia, jakiego dokonuje La Mettrie, stanowi gest głęboko antykartezjański: w ten sposób rzuca wyzwanie kartezjańskiemu dualizmowi substancji rozszerzonej i substancji myślącej. Podobnie koncepcja sztucznej inteligencji rozszerza mechanizm kartezjański na myśl. To Alan Turing zbadał pomysł testu, aby dowiedzieć się, czy automat może naśladować ludzką inteligencję. Jednym z kryteriów Kartezjusza była niemożność symulowania przez automat naszych myśli za pomocą mowy. Test Turinga to sugerowany test sztucznej inteligencji oparty na zdolności maszyny do naśladowania ludzkiej rozmowy .
Według technokrytycznego myśliciela Bertranda Louarta, hipotezę zwierzę-maszyna można obalić, porównując organizację maszyn i żywych istot. W tym celu można oprzeć się na definicji istoty żywej opracowanej przez Jean-Baptiste Lamarcka .
Lamarck zauważa, że istnieje „ogromna przerwa” między „ciałami nieorganicznymi” a „żywymi ciałami”. Stamtąd stara się określić specyfikę istot żywych w odniesieniu do obiektów nieożywionych, które bada fizyka (a więc przy okazji do maszyn, które ta nauka pozwala zbudować, nawet jeśli Lamarck nie bada tego zagadnienia).
Ta specyfika polega, według niego, na organizacji materii, z której składają się istoty żywe. Ale ten „porządek rzeczy” nie jest ustalony i określony raz na zawsze (jak w maszynie ), gdyż żywa istota rodzi się, rozwija i umiera. Ta organizacja jest więc czymś więcej niż samoorganizacją materii pod wpływem zewnętrznych ograniczeń (np. w tworzeniu kryształu śniegu), jest też samokatalityczna , to znaczy „sama stwarza warunki dla jej rozwój.
Główną cechą żywej istoty, w porównaniu z nieożywionymi przedmiotami i maszynami, jest to, że jest ona „ciałem, które samo tworzy swoją własną substancję” z tego, co czerpie ze środowiska. Z tego zjawiska asymilacji wywodzą się wszystkie inne zjawiska specyficzne dla istot żywych: regeneracja i odnowa ich tkanek, rozmnażanie i rozwój organizmu, a wreszcie ewolucja w czasie poprzez nabywanie różnych organów i bardziej wybitnych zdolności.
Innymi słowy, podczas gdy maszyna zawsze ma ustaloną i zdeterminowaną organizację raz na zawsze, aby wykonać konkretne zadanie i określoną pracę, żywa istota ma dynamiczną i płynną organizację, która może się zatem reprodukować, rozwijać i ewoluować.
Ostatnie badania w biologii nad zdolnościami logicznymi zwierząt wykazały, w przeciwieństwie do idei Kartezjusza, że mają one poczucie przyczynowości. Tak więc szympansy wiedzą, jak rozumować inferencyjnie przez wykluczenie, znają elementarne zasady fizyki (idea wagi na skali ...). Podczas gdy filozofowie i psychologowie będący pod wpływem Kartezjusza wierzyli, że zwierzęta mogą być łatwo uwarunkowane przez arbitralny bodziec ( pies Pawłowa ), eksperymenty na małpach człekokształtnych pokazują, że preferują one podejście przyczynowe. Obecnie wykazano również, że funkcjonowanie komórek tworzących istotę żywą jest probabilistyczne , co zdecydowanie przeczy determinizmowi zwierzęcej maszyny.
Z religijnego punktu widzenia zastosowanie tego mechanizmu do życia sprowadza się do wyparcia się dusz zwierząt, które w związku z tym giną całkowicie w momencie śmierci. Doprowadzona do skrajności, zwłaszcza przez Nicolasa Malebranche'a , koncepcja ta sugeruje, że ich płacz i jęki mogą być jedynie odzwierciedleniem dysfunkcji „trybów”, a nie wyrazem cierpienia.
Na poziomie etycznym asymilacja zwierząt do maszyn doprowadziła do nadużyć, ostro krytykowanych przez współczesne nurty filozoficzne, które odnoszą się do Voltaire'a , Arthura Schopenhauera , Jeremy'ego Benthama , Alberta Schweitzera czy, ostatnio, Petera Singera . Bez fundamentalnego kwestionowania materialnych podstaw funkcjonowania organizmów żywych, prądy te obstają przy charakterze „czujących istot” zwierząt, silnie poparte samymi wynikami biologii i fizjologii sensorycznej. Zwierzęta należy zatem uważać za różne od rzeczy bezwładnych i podatne na uprzywilejowane traktowanie moralne, a nawet prawa .
Prawo francuskie tradycyjnie kwalifikuje zwierzęta jako majątek ruchomy , czasem jako majątek nieruchomy . Nowelizacja uchwalona w ramach ustawy o „modernizacji i uproszczeniu prawa i procedur w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych” zmieniła jednak brzmienie kodeksu cywilnego , uznając zwierzęta za „czujące istoty”. Jednak zwierzęta zasadniczo podlegają systemowi ruchomości.